همه چیز می چرخید ..
برای دست هاش کنترلی نداشت و مدام اون هارو برای ساکت کردن صداهای درون سرش به روی صورتش می کشید ..
پرستارها برای کنترل کردن پسرک دیوانه ، سعی میکردن تا دستهای خاکی شده اش رو با پارچه ی ضخیمی ببندند اما هیچکس نمیتونست اون -دیوانه- رو آرام کنه !
در این لحظه پسرک ناآرام ، وحشی و بی طاقت شده بود!
در سمتی دیگر از اتاق سرد و تاریک ،با وجود سر و صدا ها مشاور با تلخی به مدیر نگاه می کرد و منتظر دستور ،ایستاده بود ..
صدای جونگین که گریان، ناله می کرد و مدام مادرش رو صدا میکرد روی اعصاب ضعیفش تاثیر گذاشته بود و چیزی نمونده بود تا فک مدیر رو با مشت های محکمش پایین بیاره !
ایستاده در کنج دیوار ، با دست هایی مشت شده رفتار پسرک ناآرام در حال حاضر رو بررسی میکرد ..
تا یک ساعت پیش حال اون خوب بود ،، روانشناس پسرک رو پایین آورده بود و کتش رو روی شانه هاش گذاشته بود !همه چیز در لحظه ی نجات قابل کنترل بود!
اما نمیدونست دقیقا پادا چه حرفی زده بود که جونگین جیغ کشیده بود و از اون لحظه به بعد پسرک رام شده رو دوباره وحشی کرده بود ..
انگار که دریایی سهمگین و آشفته رو به دوباره طغیان کردن ، تحریک کرده بود!
هیچ کس این آشفتگی رو باور نمیکرد و صدای پچ پچ ها برای جونگینِ طغیان کرده ، بیشتر از هر روز بود.
بیشتر بیمارها از شنیدن صدای پسری که هرروز با گل های خشک شده اش ، افسرده به نقطه ایی زل میزد متعجب شده بودند !
در بین این آشفتگی ها ، نکته ایی که دلیل اصلی ترس و عصبانیت روانشناس شده بود، پادا بود ..
نتیجه ی آزمایش ، چیزی نبود که فکرمیکرد !
میدونست که مدیر هم متوجه شده و چیزی به پایان آزادی جونگین نمونده!
شاید برای مردی سی و هفت ساله این احوالات خیلی بچگانه بنظر می اومد اما شور و شوق آزادیِ بیمار همیشه افسرده ، هیجان جدیدی رو براش رقم زده همونطور که شدیداً باعث استرس الانش شده بود !
بی حوصله ، با دستهای سردش روی دیوار سفید رنگ مدیر خط انداخت و به پرستارهای نچندان مهربان نگاه کرد .
پرستاران بالاخره پسرک رو بین پارچه های ضخیم گیر انداخته بودند و بی حرکت ، منتظر دستور مدیرِ مستبد زمزمه می کردند ؛
+بیرون
لحنی آرام و سرد که هیچوقت از قاطع بودنش کم نمی شد!
روانشناس ، با استرس و تپش قلب وحشیانه ایی منتظر دومین حرکتِ سرنوشت ساز مدیر بود!
بعد از گذشت چند ثانیه ، مدیر جوان،با کنار زدن کارت رو میزی که اسمِ'بیون بکهیون' رو یدک میکشید ، دفتری قطوری رو روی میز گذاشت ..
برگه ایی رو از دفتر پاره کرد و با قلمِ آغشته به جوهر روی کاغذ نوشت ..
برعکس همیشه که کارهای مدیر آرام و زجرآور بودند، اینبار سریع و فرز عمل میکرد و این برای دکتر بیشتر خوشایند بود ،،
خوشحال از دست های سریع مرد برای نوشتنِ برگه ی ترخیص ، لبخندی زد و بالاخره تصمیم گرفت به سمت پسره خوابیده بره
با دیدن تصمیم مدیر دوباره به حال خوبش و هیجانات آزادیِ پسر برگشته بود!
YOU ARE READING
°𝑷𝒂𝒅𝒂°
Fantasyکیم جونگین با دسته ایی از گل های بابونه ، روی تخت کنار پنجره نشسته بود . در تیمارستانی که سیزده سال‌تمام سرپنهاش بود ،گریه می کرد و دلیل تمام این بدبختی ها پادا بود ! پادا ..صدای درون سرش که بیرون نمیرفت و ترکش نمی کرد .. ولی اینبار ، صاحب صدای ناشن...
