Chapter 14

4.7K 106 22
                                    

After I came out of the locker room, I looked at Jaxon who was now surrounded by girls. He was still sitting there while playing with the dry leaves. Sa sobrang boring niya ay halos nakalbo na niya ang mga bermuda grass. 

I approached him, which is why the girls around him immediately looked at me. There was a moment of silence until the surrounding started to make noise. 

Nag-angat ng tingin si Jaxon sabay diretsong lumingon sa gawi ko, when he saw me, he immediately stood up and approached me.

“Pasensiya na, pinaghintay ba kita ng matagal?” tanong ko sa kanya nang makalapit sa akin.

Sinulyapan ko ang mga babaeng masama ang tingin sa akin. If only the look could kill, I might be lying on the floor. Binalewala ko na lang dahil hindi naman ako pumapatol sa mga babaeng mahihina katulad nila.

“Hindi naman,” sagot niya na may kasamang pag-iling.

Idinikit ko pa lalo ang sarili sa kanya at umangkla sa braso niya. “Letʼs go? Theyʼre waiting for us!” Hinigit ko siya paalis sa mga babaeng napamaang dahil sa ginawa ko.

Mamatay kayo sa inggit!

Napangisi ako dahil sa kalokohang ginawa ko. Masaya pala mang-asar, ‘no?

Nagtatakang tumingin sa akin si Jaxon, his brow furrowed when he looked down at our locked arms. “What happened to your arm?”

Napatingin din tuloy ako sa braso kong may galos. “Nothing.” I shook my head. “Kinalmot lang ng babaeng aso.” I winced as I removed my arm from him. 

That girl called me a bitch! Whatʼs her name again? Kyrie? Hah! Humanda siya sa akin kapag nagkita kami!

Tahimik kaming nakarating sa clinic. When we entered the room, I was stunned when I saw who was there.

“Kanina pa kayo?” I asked them. 

“Bago lang,”  Madeline replied. 

Sandali kong tinapunan ng tingin si Evan na natutulog nang mahimbing bago ako umupo sa paanan ng kama. It would be too rude for us to talk if they were standing there while I was sitting here, but I couldnʼt offer them a seat.

“How did you know I was here?” 

“We heard from the students, thatʼs why we came here immediately,” sabi naman ni Darwin. 

Ang bilis naman yataʼng kumalat ang tsismis. Daig ko pa ang artista kung maka-update sila sa buhay ko, ‘no? Ganʼon ba talaga kapag ang mga Section Gang ang makakasama mo?

“Oh my gosh! What happened to you? Baʼt ka namumula?” Eunice exclaimed while observing me. 

Napatingin ako kay Kuya Roman na seryoso ang mukha na para bang may nagawa na naman akong kasalanan. Darwin was leaning against the wall and folded his arms while quietly watching me. 

“Allergic,” tipid kong sagot.

“Sa?”

“Sa mani.”

“Sa mani? Duh! Wala namang nagbebenta ng mani rito!” sabad ni Sofia na inirapan ako habang nagsusuklay ng buhok. Pasulyap-sulyap pa siya kay Josiah at nagpapa-cute. 

I feel guilty because I lied to them several times. I feel like I donʼt deserve to be considered their youngest sister because I haveʼt been honest with them. How many times have I lied? I donʼt know. If only I could share with them whatʼs happening in my life without them interfering.

“Hi, Henry!”

Nanliliit ang mga mata kong sinundan ng tingin si Eunice na papalapit kay Henry.

Naglahad siya ng kamay. “My name is Eunice Aza—”

Sheʼs Temporary Teacher Of Section Gang Where stories live. Discover now