The rogue

H34 ~Visitors~

JACE
Traag open ik mijn ogen om recht in Elroys ogen te kijken.

Ik schrok even en keek snel opzij waar ik Kiara had neergelegd.

Het witte licht was vredig, ik was daar en zij stond bij mijn.

Maar plots uit het niets was ze weg en nu was haar lichaam dat ook.

Een zwakke geur kwam mijn neusgaten binnen, gemengd met die van Ana en een demon.

Ik kijk rond en zie een plein beschenen met maanlicht en helemaal besmeurd met bloed en lijken waarvan vele van mijn roedel.

Ik moest Kiara vinden! Dacht ik meteen.

Ik sprong recht waarna ik weer neerviel doordat ik nog slap was.

AMBER
Ruben duwde me tegen een kast aan waardoor deze in twee brak.

Ik voelde er niks van door mijn krachten. Hij zoende me als een wild beest dat na vele jaren los werd gelaten.

Zijn handen geleden over mijn lichaam en 1 van zijn handen stopte aan mijn slipje. Hij wreef zacht over het en ik kreunde.

BRANDON
Het geluid van dingen die braken maakte me wakker ik schoot recht een de steken in mijn borstkas waren er niet meer.

Ik had geen connectie meer met Amber niks...

Ik keek rond en zag hoe Kiara nog steeds voor zich uitstaarde en Ana geruststellend tegen zich aan had genesteld.

Ik stapte uit het bed en begon hevig tegen de deur aan te lopen om deze open te krijgen maar het hielp niet toen liep ik naar het glas van het raam en bestudeerde het.

Daar was ook geen manier om door te geraken. Kiara was onze enige hoop...

Ik liep naar het bed en schudde Kiara door elkaar. Door mijn acties werd Ana wakker en ik bleef schudden.

Plots keken Kiara's zwarte ogen mij aan. Het was om bang van te worden.

Ze gromde en ik liet haar meteen los. Ik zag hoe ze het ook moeilijk had om tranen tegen te houden maar ze was er tenminste en ze luisterde.

"please Kiara jij bent onze enige hoop" zei ik smekend.

"Godverdomme Brandon snap dat dan! Er is geen hoop!"gromde ze kwaad waarna ze uit het bed sprong en kwaad naar het raam liep.

Het was donker en de maan scheen door de bomen haar hand liet ze op het raam rusten.

"Het spijt me Brandon... er is niets dat ik kan doen"fluisterde ze.

Plots vloog de deur open en onze drie gezichten draaiden zich er heen.

In de deuropening stond Ruben.

Zijn ogen waren zwart en hij keek ons met een grijns aan.

Toen hij mij woedend zag kijken begon hij nog meer te lachen "we hebben bezoek"

Hij greep Kiara bij haar arm en liep de deur uit om deze daarna recht voor mijn neus dicht te slaan.

KIARA
Hij trok me met veel kracht enkele trappen af en we kwamen in een soort van kelder terecht.

Het was er koud en kil en volgens mij was het een gevangenis. Wat wou hij van mij.

Plots stopte hij. Ik draaide me naar de cel om daar Jace en Zeno met een zilveren draad vastgebonden te zien zitten.

Ze waren zwak en hadden bijden hun ogen gesloten. Maar ik kon zijn hartslag horen.

Was dit een droom? Leefde hij echt?

Een blij maar tegelijk ook woedend gevoel schoot door me heen en een traan Rolde over mijn kaak.

"Jace..."fluisterde ik zacht. Meteen schoten zijn ogen opende en hij keek mijn richting uit.

"Kiara... Kiara!"

"Godverdomme vuile klootzak laat hem gaan"schreeuwde ik kwaad naar Ruben maar voor ik nog wat kon zeggen viel ik op de grond en mijn luide gil weerkaatste in mijn oren.

ELROY
Ze beleven te lang weg.

Ze waren daar nu al 12 min binnen. Zenuwachtig liep ik te ijsberen.

Zou ik naar binnengaan? Ik had met hen mee moeten gaan!

Ik wreef gefrustreerd door mijn blond haar dat al redelijk in de war zat.

Ik voelde een hand op mijn schouder. "Ik ga wel kijken"zei aiko terwijl hij de nog steeds zwake Laura op de grond zette en me geruststellend aankeek.

Hij was al onderweg naar het kasteel toen ik pas besefte dat hij naar binnen ging gaan.

"Aiko! Nee! Ik kan niet nog iemand kwijt geraken!"maar hij luisterde niet en liep door.

"Ik ga met hem mee"zei Dave die nu begon te lopen om Aiko in te halen.

Het gaf mij iets meer hoop maar tegelijk ook meer angst.

Wat als zij ook niet meer naar buiten kwamen!

KENZO
Ik keek twijfelend naar Dave en Aiko. Misschien moest ik ook maar mee gaan.

Het ging namelijk over Jace en zijn vriendin en aangezien Jace mijn beste vriend is, eigenlijk zou ik kunnen zeggen dat hij een soort van broer voor mij is.

Alsof Arwen mijn gedachten kon lezen greep ze mijn hand vast en knikt nee.

Ze kwam naast me staan en liet haar hoofd op mijn schouder rusten, het liefst van al zou ik haar willen zoenen maar ik vond het niet echt een gepast moment.

Geïrriteerd keek ik hoe Aiko en Dave nu ook langs de geheime ingang die we hadden gevonden naar binnen glipte en het gaf me een soort gevoel van hoop.

Maar dat verdween in 1 klap toen luide schreeuwen uit het kasteel kwamen, schreeuwen van Kiara en voor ik het door had had ik me losgerukt en naar het kasteel gelopen.

JACE
Ik begin angstig aan het zilver te prutsen het doet pijn maar ik mag Kiara niet weer verliezen.

Ze ligt schreeuwend op de grond en haar lichaam beweegt in korte schokken. "Godverdomme Ruben maak me los"grom ik terwijl ik tranen verberg.

Maar hij luistert niet naar me en een grote glimlach komt op zijn gezicht.
--------------------
Thnx voor het lezen! Wat gebeurt er met Kiara?

Ily all💋

Like?follow?comment?