არ გაპატიებ!

2

-ვინ თანამშრომელთან?
-დეა, ჩემი თანამშრომელი, პატარა დაიკო და მეგობარია.
-დაა ეს რატომ არ ვიცით?
-იმიტომ.
ენა გამოუყო ჯინმა ყველას და სამზარეულოში შევიდა ვახშამის მოსამზადებლად.
-აუ გაგვაცანიი რააა.
შეეხვეწა ჯიმინი.
-არა
-კი
-არა
-კი
-არა
-კი
-არა მეთქიიი.
-ჯიინ, გაგვაცანი, არაფერს არ ვუზამთ ჩვენ ხომ იციი.
-თქვენ ხო მარა ეს ვაჟბატონი?
ანიშნა ჯონგუკისკენ რომელიც ჭერში ობობას აყოლებდა თვალს და გულშემატკივრობდა.
-ესეც არიზავს არაფერს.
გამოსცრა იუნგიმ და ჯონგუკს თავში ჩაარტყა.
-ხოო კაიი, არვიზავ.
თავი გააქნია და ყველამ ჯინს შეხედა.
-ხო კაით, ხვალე ადრე დავკეტავ და მოგიყვანთ.
-იეესს.
შეჰყვირეს ყველამ და სამზარეულოში შევიდნენ ჯინთან.
-პატარაა?
-ლამაზია?
-დაბალია?
-კეთილია?
-უხეშია?
-საყვარელია?
ასე მიდიოდა კითხვა კითხვაზე.
-ჰოოო ჰოოო ოო ნელაა.
გააჩერა ჯინმა ყველა.
-ხვალ ნახავთ.
-აუუ, რამდენი წლისაა.
-19.
-ოუუ სკოლის მოსწავლეა?
-არაა, ამ წელს დაამთავრა.
-20ის ხდება ანუუ.
-ხო 25 ნოემბერს.
-ანუ 4 თვეში?
-კი.
-ვააუუ.
-კაი აეყარენით ეხლა, ჭამეთ.
შემოუსხდა ყველა მაგიდას და საჭმელს შეექცნენ.

რომ ჭამეს გამოიცვალეს და დასაძინებლადაც დაწვნენ.

ჯონგუკი კი ისევ იმაზე ფიქრობდა როგორ მოეხიბლა ეს პატარა წუნკალი გოგო. (😏)

ბოლოს მანაც დაიძინა და ხვალინდელ დღეს დაელოდა.

დეა.

სახლში რომ შევედი ზუსტად 10 საათი იყო, ანუ არ დამიგვიანია, მივიხედ მოვიხედე და შუქები არ ენთო, სამზარეულოში შევედი და მაგიდაზე წერილი დავინახე.

"შე ბოზო, დედაჩემთან წავედით, მე ბიძაშენი და მამაშენი 1 კვირით, ძალიან ნუ გაგიტკბება მალე ჩამოვალთ და ვეღარ იხილავ ბედნიერ დღეებს, სახლს მიხედე და არ აურია თორე თმით მოგაწმენდინებ იატაკს.
სიყვარულით დეიდაა."

არაა რააა, მეთქი რა ბედნიერია თქოო დღევანდელი დღეე და მართალიც აღმოვჩნდიი.