არ გაპატიებ!

7

იყო..იყო ანუ აღარ არის...

1 კვირა გავიდა, წყეული ერთი კვირა ყველასთვის, არავის სახეზე არ იკითხება ემოცია.

დღეს დეას დეიდამ დარეკა, არც იცოდა რომ დეა აღარ იყო..

ვერ უთხრეს რომ აღარ იყო..
ის კი მოდიოდა..

როდესაც დეიდამისი ჩამოვიდა და დეა ღინილიანი სახით იკითხა, ყველამ რამის ტირილი დაიწყო..ნუ მიამ და ქიომ ნამდვილად.

იუნამ რომ კითხა რა ხდებოდა მათ მხოლოდ ერთი წინადადება გადააბეს.
-დეა..აღარ არის დეიდა..

ამ წამიდან კი, დეიდა იუნაც აღარ არსებობდა..

როგორღაც პირველი 1 თვე გადალახეს, მაგრამ მეორე უფრო მძიმე აღმოჩნდა, გაიაზრეს რომ ის აღარ იყო..

ამ მოკლე დროში ისე შეაყვარა ყველას თავი რომ, ვერ სძლებდნენ მის გარეშე.

-დეაა..ნამცვარ..
ჯინი დეას ეძახდა მაგრამ..
მაგრამ..
-ჯინ..
-ბოდიში მია, ძნელია უბრალოდ, სულ სიხარულით ჩამორბოდა ნამცხვარზე რომ ვეძახდი..
-არაუშავს, მომემატრა..
-მეც, ძალიაან.

ჯონგუკი უკვე 2 თვეა შეკეტილია ოთახში, არც კი გამოდის, ცოცხალია თუ მკვდარი ისიც არ იციან რადგან არავის უშვებს..

ყოველ ღამეს ტირილში ათენებს.

დილით მის და დეას ფოტოებს ათვალიერებს და ისევ ასე გრძელდება ყოველ დღე.

არც ჭამს, არც სვავს, არც ბანაობს, მხოლოდ წევს და დეაზე ფიქრობს..

2 წლის შემდეგ.

2 წელი გავიდა, 2 წყეული წელი დეას გარეშე..

ჯონგუკი ოთახიდან ძლივს გამოიყვანეს, როდესაც გული წაუვიდა ხმა გაიგონეს და კარი შეუმტვრიეს..მას შემდეგ სულ თან დაყვებოდნენ, ნელნელა კი პატიობდნენ ჯონგუკს რადგან იცოდნენ რომ ის გულწრფელად ნანობდა..

გოგოები?
ორივე დაქორწინდა..
იფიქრეს რომ ამ ქორწილით დეასაც გაახარებდნენ და ისიც ბედნიერი იქნებოდა მათი ბედნიერებით..
ქმრები?
რათქმაუნდა, იუნგი და ჯიმინი.