არ გაპატიებ!

9

-მოგესალმებით, მობრძანდ..

ჯინმა კარის ხმაზე გადაწყვიტა კლიენტებს მისალმებოდა და როდესაც ზემოთ ამოიხედა გაშეშდა..

ყველა გრძნობამ ერთად დაურა, მონატრებამ, სიხარულმა, შიშმა, გაოცებამ, ერთიანად შემოუტია ყველამ და არ იცოდა რა ექნა, ხელიდან ნამცხვარი გაუვარდა რომელსაც ჩანი გამწარებით უყურებდა..
-ჰეიი ბიძიიაა, ნამცქვალს ასე ვინ ექცევა? ცოდოააა დედიკოო.

ჩანმა რამის ტირილი დაიწყო და ძირს დაგდებულ ნამცხვარს მიუახლოვდა..

-ჩაან პატარაავ, გამოდი აქეთ.

მიუახლოვდა ჯექსონი მას.
-დედიკო, მიკიდე ლაა.
ჩამოეკიდა დეას და ჯინმა პირი დააღო..
დეას..შვილი ჰყაავს? ამ ბიჭისგან?

-დ..დეა?
ბოლოს ძლივს ამოიღო ხმა.
-ჯიინ.
დეაც ატირდა.
-დედიკო ლატომ ტილი?
ჩანმაც ტირილი დაიწყო, ჯექსონმა კი ხელში აიყვანა.
-აბა დიდო ბიჭოო, ლაცები ხომ არ ტირიაან, ჩუუ.

პირზე ხელი მიადო და ჩანიც წამში გაჩუმდა.

-დეა, შენ ცოცხალი ხარ? მართლა შენ ხარ პატარაა ქალბატონოოო?

ჯინი მისკენ გაემართა და ზედ შეახტა.
-მე ვარ ჯიინ, ცოცხალი ვარ რა მომკლავდაა.
-ვაიმეე ჩემი პატარაა, როგორ შეცვლილხაარ, მაგრამ მაინც იგივე ხარ, ულამაზესიი.
-ჯიინ შენც როგორც ყოველთვის.

ისევ ეხუტებოდნენ როდესაც ჩანმა ხელპვნურად ჩაახველა.
-უკაცრავად ბიძია მაგლამ დედიკოს რომ სქვა მამაკაცი ექუტება ვეწვიანობ!

სერიოზულად დაიწყო საუბარი ჩანმა ჯექსონის ხელებიდან, ჯინმა კი გაოცებულმა ამოხედა ბავშვს.
-უკაცრავად?
-დედაცემია თქო დედაცემი და ვეწვიანობ ბატონო.

ტუჩები გადმოაგდო ჩანმა და ჯინსაც გაეცინა ამ სისაყვარლეზე.
-დეეაა, ეს შენი შვილია?
-კიი ჯინ, ჩანი ჰქვია.
-რა საყვარელია ღმერთოო.
-ჩან, მიესალმე ბიძია ჯინს, ის ჩემი ძმასავითაა.
-მალთლა? ანიოასეიოო.
თავი დაუხარა ჩანმა და რამის ჯექსონს ხელებიდან ამოუვარდა.
-ნელა დიდო ბიჭოო.