არ გაპატიებ!

13

-ალოო ჯინ, რახდება ასე გვიან რატომ მირეკავ??
-დ..დეააა
-ჯინ? რა გჭირსს?

დეა საწოლიდან წამოხტა და შუქი აანთო ოთახში, ანერვიულდა ჯინის ხმაზე.
-დეა, საშინელება მოხდაა, შეიძლება ჯონგუკი დავკარგოოთ.

იმ წამს დეასთვის დრო გაიყინა, ხელ-ფეხი აუკანკალდა და ცრემლებმა თავისით დაიწყეს დინება.
-რ.რას..ნიშნავს დავკარგოთ..?
-ის..შენი სახლის გზიდან მოდიოდა კამერებში როგორც დაინახეს, შემდეგ მოსახვევში დიდი ტრაილერი ვერ დაინახა და იმხელა მანქანამ სუ გაჭყლიტა ჯონგუკი..ძლივს ამოიყვანეს მანქანიდან, რეანიმაციაშია გადაყვანილი და მისი გადარჩენის შანსები ცოტაა.
-ჯინ ხვდები რა ჯანდაბას ლაპარაკობ? ჯონგუკსს ეს რატომ დაემართააა რატოომმ?

კივილი დაიწყო დეამ და იატაკზე დავარდა.
-ჩვენც არ ვართ კარგ დღეში დეა, ყველა ტირის ახლა და ცუდადაა, მოხვალ?
-რათქმაუნდა მოვაალ.

დეა წამის მეასედში წამოხტა და გარეთ გამოვარდა, მხოლოდ პალტო აიღო და მანქანის გასაღები.

საავამდყოფოსთან 5 წუთში გაჩნდა და მაშინვე მანქანიდან გადმოხტა.

-რომელ სართულზეა ჯეონ ჯონგუკი?

მიმღებში სწრაფად იკითხა და პასუხის მოსმენის შემდეგ მესამე სართულზე გაიქცა.

კოლიდორში რომ შევიდა დაინახა ყველა, ბიჭებიც და გოგოებიც..

-ჯიინნ.

დეა ყვირილით და ტირილით მივარდა ჯინს.
-სად არიის? როგოორ არის? არაფერს ამბობენ?
-დამშვიდდი ნუ ტირი, 3 საათია ოპერაციაზე ყავთ, ჯერ არ ვიცით როდის დასრულდება.
-ღმერთოო..

კედელთან ჩაიკეცა და თავი უკან გადააგდო.
-ჯონგუკ, თუ არ გადარჩები მოგკლავ.

ყველა დეას უყურებდა, ამდენი წლის შემდეგ, პირველად სავაამდყოფოში..
-დეა..

ჰოსოკი წამოდგა და დეასთან ჩაიმუხლა.
-ჰოოსიი.
დეას ისევ ტირილი აუტყდა და ბიჭებს გადაეხვია.
-მომენატრეთ.
-ჩვეენცც ლამაზოო.
-უფრო ადრე რატომ არ გამოჩნდი?
ჰკითხა იუნგიმ ვითომ მკაცრად არადა მასაც ეტყობოდა რომ მისი დიდიხნის მეგობრის დანახვა უხაროდა.
-არ მინდოდა, ვერ შევძელი..
-მის გამო?
-კი, არ მინდოდა ისევ იგივე გაეკეთებინა, თანაც მარტო არ ვიყავი და არც ახლა ვარ, უკვე შვილი მყავს.
-და ქმარი..
ჩაიბუზღუნა იუნგიმ.
-რა?
-რა რა ქმარიც თქო.
-ქმარი არ მყავს დებილო, საიდან მოიტანე.
-აბა ჯექსონი ვინ არის?