არ გაპატიებ!

3

ამ საღამომ ძალიან კარგად ჩაიარა, ბევრი ილოაარაკეს და უკეთ გაიცნეს ერთმანეთი, დეას ბიჭები ძალიან მოეწონა, ნუ ჯონგუკი არ იღებდა დიდად ხმას, მარტო ვინმეს თუ წაკბენდა ხოლმე.

დაახლოებით 10 იყო უკვე დეამ რომ წასვლა დააპირა და ქურთუკი მოიცვა.

-წამოო დეეაა გაგაცილებ.
წამოდგა ჯინი როცა ჯონგუკმა დასრულება არ აცადა.
-დაჯექი, მე გავაცილებ.
უთხრა სერიოზულად და დეას ხეკში ჩააფრინდა.

დამშვიდობება ძლივს მოასწრო ბიჭებთან ისეთი სისწრაფით მიარბეინებდა ქუჩაზე.

-ჯონგუკ, ნელაა მეტკინაა.
ხელზე ეჯაჯგურებოდა და აზრზე არ იყო რამ გააბრაზა ასე ჯონგუკი.

-რა გჭიირს?
-რა მჭიირს? მე რა მჭირს? მთელი საღამო სახეზე არ შემოგიხედია, ყველას ელაპარაკებოდი და ეხვეოდი ჩემს გარდა და მე რა მჭირს?
-და ეს გასაბრაზებელია? შენ არ იღებდი ხმას და მე ხოარ მოგახტებოდიი.
-თუ საჭირო გახდებოდა მომახტებოდი კიდეც პატარავ.

ჩაეღიმა გველირად ბოლოს კი დეამ ხელი გააშვებინა.
-შენი პატარა აქ არავინ არარის იდიოტო.
წინ წავიდა მაგრამ ჯონგუკი დაეწია და ისევ ხელში წვდა.
-მეორედ მაგ სიტყვას დამიძახებ და ისე გაკოცებ სიკვდილს მოგანატრებ!

გააფრთხილა მკაცრად მაგრამ დეა, როდის იყო ვინმეს უჯერებდა.

ისევ წინ წავიდა და თავისთვის ჩაილაპარაკა.
-მაინც იდიოტია.
ეგონა ბატონი ჯეონი ვერ გაიგონებდა მაგრამ მწარედ შეცდა როდესაც ვოღაცამ კორპუსის კედელს ააკრა და სახე დაუჭირა.
-ჩემს სიტყვებს არაფრად აგდებ პატარა ქალბატონო?
-ჯონგუკ რა გემართება, მეტკინა გამიშვიი.

ეჯაჯგურებოდა ჯომგუკის ხელს მაგრამ მაინც ვერაფერს გახდა ისეთი სუსტი იყო.
-ხედავ? ვერაფერს აკეთებ, ამიტომაცაა რომ ენა დროულად უნდა დაიმოკლო თუარგინდა რომ მე დაგიმოკლო.

ტუჩებზე ენა გადაისვა ბოლოს კი დეას ტუჩებს მაცდურად შეხედა.