Χήρα Βοηθείας...

Καταραμένη συμφωνία...

Η διαδρομή μέχρι την προσωπική μου Ιθάκη γίνεται μέσα στην απόλυτη σιωπή. Ο Μάνος σκέφτεται όσα άκουσε στο καφενείο, ενώ εγώ – αν και θα ήθελα να μιλήσω και να τον σπρώξω προς την σωστή κατεύθυνση – έχω κολλημένο το μυαλό μου στον προορισμό μας. Στα εργαστήρια της Σήμανσης, στον τόπο όπου θα γίνει η αρχή του τέλους...

Νιώθω αδημονία. Αυτή την στιγμή την περιμένω πάρα πολύ καιρό. Όχι απλώς από την μέρα που ξεκίνησα να παρακολουθώ τον αστυνόμο. Αυτό δεν είναι τίποτα! Μιλάμε για πάρα μα πάρα πολύ καιρό! Με τις σκέψεις μου στην επικείμενη φάση του σχεδίου μου, αισθάνομαι το αμάξι να σταματάει να κινείται. Φτάσαμε, επιτέλους. Με μια αποφασιστική κίνηση, ξεκουμπώνω την ζώνη ασφαλείας και βγαίνω έξω από το αυτοκίνητο.

Και κοκαλώνω.

- Όλα καλά, υπαστυνόμε; φτάνει στα αυτιά μου η φωνή του Μάνου.

Γυρνάω και τον κοιτάω απορημένη. Τόση ώρα, δεν έδινα σημασία πού πηγαίναμε. Τώρα, όμως, που έχουμε πλέον φτάσει, συνειδητοποιώ ότι κάτι δεν πάει καλά.

- Γιατί είμαστε εδώ; καταφέρνω να αρθρώσω φωναχτά την απορία μου.

Ο αστυνόμος με κοιτάει σαν να φύτρωσε ξαφνικά δεύτερη μύτη στο πρόσωπό μου.

- Ψάχνουμε για μια πιο περίπλοκη απάντηση από το γεγονός ότι εδώ δουλεύουμε; με ρωτάει με διάθεση να αστειευτεί.

Μία διάθεση που καθόλου δεν συμμερίζομαι. Εγώ έχω τον πόνο μου κι αυτός... Θα μου πείτε, πού να ξέρει ο δόλιος τι περνάω; Όχι, το δίκιο σας το έχετε.

- Τα εργαστήρια; ρωτάω σχεδόν μονολεκτικά, γιατί δεν εμπιστεύομαι τον εαυτό μου ότι θα κατορθώσει να κρύψει την απογοήτευσή μου.

Ο αστυνόμος με κοιτάει σουφρώνοντας το μέτωπο.

- Τι μανία με τα εργαστήρια, βρε Ιωακειμίδου; Λες να φύγουν τα δείγματα από εκεί; Σε καλό σου. Θα πάμε μετά εκεί. Τώρα μου καρφώθηκε να ψάξω λίγο αυτόν τον Σαρρή. Έλα, πάμε!

Και με αυτά τα λόγια, κινεί προς το Τμήμα, δίχως να ελέγξει καν αν τον ακολουθώ. Καταλαβαίνω πώς το εννοεί. Υπάρχουν τόσες υποθέσεις, τόσες καυτές υποθέσεις, που απαιτούν την προσοχή και την έρευνα των επιστημόνων στην Σήμανση κι εγώ έχω κολλήσει με μια υπόθεση είκοσι ετών. Έλα, όμως, που δεν είναι μια απλή υπόθεση. Κάτι που δεν μπορώ να του πω. Άλλωστε, ξέρω γιατί άλλαξε την αρχική του απόφαση να πάμε στα εργαστήρια αμέσως μετά το καφενείο.

Και δεν μπορώ να παραπονεθώ γι' αυτό.

Γιατί φταίω εγώ.

Δεν έχω τηρήσει ακόμα το δικό μου σκέλος της συμφωνίας.

Καταραμένη συμφωνία!