Χήρα Βοηθείας...

Συνάντηση με τον μάγειρα της συμφοράς...

Η ώρα είναι 10 το πρωί. Ο Μάνος στέκεται στην εξώπορτα του σπιτιού του Νικήτα Σαρρή, έχοντας κτυπήσει το κουδούνι και περιμένοντας να του ανοίξουν. Σκέφτεται την συνεργάτη του που σήμερα εμφανίστηκε με ένα φοβερό πονοκέφαλο στο γραφείο και ζήτησε να μην τον συνοδέψει. Για κάποιο περίεργο λόγο, η απουσία της είναι αισθητή. Παρόλο που δουλεύουν μαζί μονάχα ελάχιστα εικοσιτετράωρα, ο αστυνόμος νιώθει ότι έχουν δέσει σαν ομάδα. Μετά το τέλος της υπόθεσης, θα ζητήσει να γίνει μόνιμη η συνεργασία. Γιατί όχι; Είναι καλή, ευγενική, τον ανέχεται, κάνει καίριες παρατηρήσεις, του γνώρισε την Μαλένα...

Στην σκέψη της όμορφης κοπέλας, χαμογελάει ασυναίσθητα. Δεν μπορεί να καταλάβει πώς δεν είχε προσέξει το κορίτσι που του έδινε σχεδόν κάθε μέρα τον καφέ του. Ευτυχώς που η Ναταλία διέκρινε την χημεία που θα μπορούσε να υπάρξει ανάμεσα σε εκείνον και την φοιτήτρια της Αγγλικής Φιλολογίας και, ουσιαστικά, τον έσπρωξε στην αγκαλιά της. Καλά, όχι ακόμα στην αγκαλιά της κυριολεκτικά, αλλά κοντά. Το πρωί, της ζήτησε να βρεθούν αυτό το Σάββατο κι εκείνη δέχτηκε.

- Παρακαλώ;

Η αυστηρή γυναίκα που τον κοιτάει σαν να πρόκειται για ζητιάνο που τόλμησε να εμφανιστεί στα Ανάκτορα διακόπτει τις σκέψεις του. Ο Μάνος αποκαλύπτει την ταυτότητά του κι ότι θα ήθελε να δει τον κύριο Σαρρή, αλλά αρνείται να αποκαλύψει τον λόγο της επίσκεψής του. Μπορεί η οικονόμος να είναι σκληρό καρύδι, αλλά στην δουλειά του ο αστυνόμος είναι άπιαστος. Δεν θα τον εκφοβίσει η κυριούλα με τον κότσο...

Λίγα λεπτά αργότερα, ο Μάνος εμφανίζεται μπροστά στον φοβερό και τρομερό Νικήτα.

- Η επίσκεψή σας έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον μου, ομολογώ, αστυνόμε... Ε, αστυνόμε Κάτι. Δεν είμαι καλός με τα ονόματα! Όπως είπα, λοιπόν, μου κινήσατε το ενδιαφέρον, αλλιώς δεν θα σας δεχόμουν χωρίς ραντεβού. Τι μπορώ να κάνω για εσάς;

Ο Μάνος κοιτάζει τον υπερφίαλο άντρα που κάθεται πίσω από ένα μαονένιο γραφείο. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει κανένα σοβαρό υπηρεσιακό λόγο να βρίσκεται εδώ αυτή την στιγμή, αλλά το αγενές ύφος του Νικήτα προκαλεί την οξύθυμη φύση του αστυνόμου.

- Πριν είκοσι χρόνια, χάσατε τον πατέρα σας..., κάνει μια σχετικά αδέξια αρχή.

- Καταπληκτική η ελληνική Αστυνομία! λέει κοροϊδευτικά ο Σαρρής. Πώς φτάσατε σε αυτό το ευφυέστατο συμπέρασμα; Τι τον πρόδωσε; Μήπως η μπλαβιά του φάτσα ή το γεγονός ότι τον παραχώσαμε δύο μέτρα κάτω από την γη;

Ο Μάνος ακούει αποσβολωμένος τον Νικήτα που δεν φροντίζει καν να τηρήσει τα προσχήματα και μιλάει με τέτοια απαξίωση για τον ίδιο του τον πατέρα. Αυτό τον εξοργίζει ακόμα περισσότερο από την έλλειψη σεβασμού προς το άτομό του.

- Πού βρισκόσασταν την μέρα του θανάτου του πατέρα σας; ρωτάει με αυστηρό ύφος.

Ο Νικήτας τον κοιτάζει με εκνευρισμό.

- Ειλικρινά, θέλετε να θυμάμαι μετά από είκοσι ολόκληρα χρόνια πού βρισκόμουν την μέρα που τα τίναξε ο γέρος μου; Δεν λέω, ήταν μια σημαντική μέρα. Επιτέλους, ελευθερώθηκα από την καταδυνάστευσή του, αλλά δεν θυμάμαι πού ήμουν... Έτσι κι αλλιώς, τι σημασία έχει; Την έκανε από τον μάταιο τούτο κόσμο επειδή έσκασε ο εγκέφαλός του... Φυσιολογικό αίτιο θανάτου. Τι σας κόφτει, λοιπόν, αστυνόμε Κάτι, πού βολόδερνα εκείνη την μέρα; Αρκετά με απασχολήσατε! Πηγαίνετε, παρακαλώ.

Και με αυτά τα λόγια, καλεί την οικονόμο του για να ξεπροβοδίσει τον ανεπιθύμητο επισκέπτη.

- Υπάρχει μαρτυρία που σας τοποθετεί κοντά στο μέρος όπου βρέθηκε ένα απανθρακωμένο πτώμα. Μήπως αυτό φρεσκάρει καθόλου την μνήμη σας σχετικά με το πού βολοδέρνατε εκείνη την μέρα;

Τα λόγια του Μάνου, αν και ειπωμένα με εμφανή ειρωνεία, προφέρονται με προσποιητή ευγένεια.

- Δεν ξέρω τι μου τσαμπουνάς, αστυνόμε Κάτι! Άντε στο καλό, λοιπόν, για να μην σε στείλω πουθενά αλλού!

Ο αστυνόμος αποχωρεί από την έπαυλη του Σαρρή μέσα στα νεύρα. Δεν αφήνει να φανεί τίποτα ούτε στον άξεστο ούτε στην αγέλαστη οικονόμο, αλλά θα ήθελε να υπάρχει κάτι που να φέρνει σε δύσκολη θέση τον αχώνευτο τύπο. Βιάζεται να επιστρέψει στο γραφείο και να μοιραστεί με την Ναταλία τις εντυπώσεις του από την συνάντηση.

Περιττό... Ξέρω ήδη όσα έγιναν...

Ξέρω ακόμα και κάποια πράγματα που ο Μάνος αγνοεί...

Ξέρω ότι υπάρχει πράγματι κάτι που θα φέρει σε δύσκολη θέση τον αχώνευτο τύπο...

Εγώ το έβαλα εκεί...