Χήρα Βοηθείας...

Παρνασσάκη, να σε φιλήσω...

- Κατάλαβες, ο βουτυρομπεμπές...! Με την περιουσία του μπαμπάκα, τον οποίο τον στόλισε κανονικά, το παίζει βασιλιάς...

Δεύτερη μέρα που επαναλαμβάνουμε το ίδιο σκηνικό. Νιώθω ότι ζω την μέρα της μαρμότας... Μόλις ο Μάνος επέστρεψε χθες στο γραφείο του, μου εξιστόρησε τι συνέβη στο σπίτι του Σαρρή. Όλη την μέρα, ξεψαχνίσαμε το διαδίκτυο, μήπως βρούμε κάποια χρήσιμη πληροφορία. Ελέγξαμε όλες τις γυναίκες με τις οποίες εθεάθη κατά καιρούς ο Νικήτας. Τζίφος! Όλες χαίρουν άκρας υγείας. Έτσι κι αλλιώς, μέχρι να έρθουν κάποια νέα από το εργαστήριο, δεν έχουμε κάποιο άλλο μονοπάτι να ακολουθήσουμε. Αν δεν υπάρξει κάποια εξέλιξη με την ταυτότητα της νεκρής, πού μπορούμε να ψάξουμε;

Σήμερα το πρωί, η ίδια ιστορία. Κάθομαι στην συνηθισμένη μου θέση και τον παρατηρώ που πηγαίνει πάνω κάτω στον χώρο, εμφανώς εκνευρισμένος. Μοιάζει σαν να προσπαθεί να μετρήσει πόσα πόδια είναι το δωμάτιο. Έχει πλέξει τα χέρια του πίσω από την πλάτη και προχωράει από την μία πλευρά στην άλλη.

- Και το θέμα είναι ότι δεν έχω κάποιο φοβερό λόγο να πιστέψω ότι έχει οποιαδήποτε σχέση με την υπόθεσή μας. Τι; Να πάω στον εισαγγελέα και να του ζητήσω ένταλμα επειδή ο τύπος είναι αρχισπαστικός; Αν ήταν αυτό αιτία εντάλματος, τότε θα έπρεπε να ερευνούμε τα σπίτια πολλών...

Με αυτά τα λόγια, σηκώνεται σαν ελατήριο από την καρέκλα του όπου είχε κάτσει για ένα μονάχα λεπτό και αρχίζει εκ νέου το περπάτημα. Αυλάκι κοντεύει να ανοίξει στο πάτωμα!

- Εσύ δεν έχεις να πεις τίποτα, Ιωακειμίδου; ρωτάει. Αν ήσουν εκεί, ίσως έβλεπες κάτι που μου διέφυγε, προσθέτει πριν προλάβω να αρθρώσω λέξη. Θα μου πεις, τι να δεις; Λες και, ακόμα και στην περίπτωση που εμπλέκεται με οποιονδήποτε τρόπο στην υπόθεσή μας, θα είχε κάποιο ενοχοποιητικό στοιχείο φάτσα φόρα! Έχουν περάσει και είκοσι ολόκληρα χρόνια, να πάρει η ευχή!

Τον παρατηρώ περιμένοντας με υπομονή να κάνει μια παύση, ώστε να καταφέρω να μιλήσω κι εγώ. Έχω ήδη δηλώσει ότι η υπομονή δεν αποτελεί ιδιαίτερο χαρακτηριστικό μου, αλλά με τον αστυνόμο πάω για βραβείο... Και τι να του πω; Αυτό που θέλει να ακούσει και σίγουρα δεν διανοείται καν ότι μπορώ πράγματι να του πω, δεν είναι καιρός ακόμα να ειπωθεί. Όσο κι αν συμπάσχω, παρόλο που τον καταλαβαίνω απολύτως, θα πρέπει να μείνω στο αρχικό σχέδιο. Άλλωστε, αν όλα πάνε καλά, σύντομα θα έρθει το τέλος.

Έχετε ακούσει την φράση πως αν θες κάτι πάρα πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί υπέρ σου; Τρίχες! Τότε γιατί υπάρχουν τόσοι ανικανοποίητοι άνθρωποι στον κόσμο; Ωστόσο, την δεδομένη στιγμή, σαν να έστειλα νοητικό μήνυμα στα εργαστήρια, αφού χτύπησε το τηλέφωνο. Ο μισογύνης χούλιγκαν της Σήμανσης έφερε τον κόσμο ανάποδα ώστε να ελευθερώσει τον Μάνο από την γυναικεία παρουσία - την αφεντιά μου, δηλαδή - και έκανε όλους τους ελέγχους που έπρεπε.

- Έλα γρήγορα!

Ο Μάνος απομακρύνει το ακουστικό από το αυτί του, καθώς ο ενθουσιασμός του Παρνασσάκη έχει αυξητική επίδραση στην ένταση της φωνής του. Προσθέτει και κάποια άλλα λόγια και μετά κλείνει χωρίς να περιμένει κάποια απάντηση από τον αστυνόμο. Αυτός ακουμπάει το ακουστικό στην θέση του και με κοιτάζει με ανάμικτα συναισθήματα. Προφανώς ο ερευνητής της Σήμανσης έχει κάνει κάποια γερή ανακάλυψη, αλλά πριν τερματίσει την κλήση είπε κάτι που ο Μάνος διστάζει να μου μεταφέρει.

- Μην αγχώνεσαι, αστυνόμε! του λέω για να τον βγάλω από την δύσκολη θέση. Άκουσα... Έτσι κι αλλιώς, ούτε την άλλη φορά είχα κάποια συμμετοχή στην κουβέντα σας. Πήγαινε και θα περιμένω εδώ για τα καλά νέα...

Ξαλαφρωμένος από την άσχημη αίσθηση, ο Μάνος φεύγει σφαίρα για τα εργαστήρια. Δεν με νοιάζει καθόλου που ο Παρνασσάκης δεν με ήθελε παρούσα στο βασίλειό του.

Άλλωστε, εγώ ξέρω τι πρόκειται να ανακοινώσει στον αστυνόμο.

Το ήξερα πριν καν πιάσει τις αναλύσεις ο χούλιγκαν μισογύνης.

Η θέση μου έχει προνόμια...