ច្រវាក់ស្នេហ៍កូនភ្លោះ(ចប់)

ភាគ7.ច្រឡំ

Pete:បងចេញទៅក្រៅអូនទៅអត់?

Way:ខ្ញុំអាចទៅបានដែរឬ?

Pete:ចឹងមិនបាច់ទៅទេចឹង!(ថាហើយក៏ដើរចេញ)

Way:ខ្ញុំទៅៗ(រត់ទៅតោងដៃគេធ្វើឲ្យអ្នកខាងនោះខ្នាញ់មែនទែន)

Pete:ហឺស ចង់ទៅតែលេងរឹកណាស់(សើចហួសចិត្ត)

Way:ខ្ញុំខ្លាចអ្នកខ្លះកុហកខ្ញុំ

Pete:ពេលណាទើបអូនត្រឡប់មកហៅបងដូចពីមុន?ស្និទ្ធស្នាលដូចពីមុន?

Way:ខ្ញុំត្រូវសួរលោកវិញទេថាពេលណាទើបដោះលែងខ្ញុំ!

Pete:បងប្រាប់ហើយថាគ្មានថ្ងៃនិងទេ!

Way:លោករស់នៅជាមួយមនុស្សដែលមិនស្រលាញ់លោកវាល្អត្រង់ណា?

Pete:ល្អព្រោះយ៉ាងហោចណាស់បងក៏មិនឲ្យអូនបានអ្នកផ្សេង!

Way:តែបងប្រុសខ្ញុំគាត់ប្រហែលជានៅជាមួយអ្នកផ្សេងបាត់ហើយ(និយាយក្នុងចិត្ត)

Pete:ភ្លឹកអី?

Way:ទេ ខ្ញុំគ្រាន់តែគិតរកវិធីរត់!(និយាយចោល)

Pete:កុំសង្ឃឹមចូលបន្ទប់ទឹកក៏បងតាមអូនដែរ!

Way:ឆ្កួតហើយស្មោគគ្រោកទៀត(និយាយតិចៗ)

Pete:បងបានឮណា!

Way:ឮអី ខ្ញុំនិយាយចោលតើហើយបើកចេញបានហើយឬនៅ?

Pete:.....(ខ្ជិលនិយាយច្រើនក៏បើកឡានចេញទៅ)

-នៅផ្សារ...

Pete:ឥឡូវនេះចេះស្ងប់ស្ងាត់ពេលដែលឃើញរបស់ដែលថ្លៃផងហី?(ឲ្យតែpeteមកជាមួយwei Weiតែងតែទាមទាទិញនេះទិញនោះហើយសុទ្ធតែរបស់ថ្លៃទៀតផង)

Way:ខ្ញុំមិនចូលចិត្តរបស់ទាំងអស់នេះទេ(និយាយដោយមិនបានគិតមុនទេនិយាយរួចទើបនឹកឃើញថាខ្លួនច្រឡំនិយាយចេញពីខ្លួនឯងហើយទើបដើរចេញពីកន្លែងនិង)

Pete:ប្លែក....(peteជ្រួញចិញ្ចើមពេលដែលឮបែបនិង)

Way:ស៊យហើយwayអើយ(ឃើញទឹកមុខរបស់peteចឹងរាងភ័យខ្លួនដែរបើគេចាប់បានធ្វើយ៉ាងម៉េច)

Pete:ដើរលឿនម្ល៉េះ! ហើយទៅខាងបន្លែធ្វើអីបើអូនមិនចេះធ្វើម្ហូបផងនិង???