"Versene oğlum şunu!" Yoonoh arkadaşının elinden telefonunu çekerek aldı. "Telefonuma izinsiz dokunmayın demiyor muyum?"
"Ee sen de göster şu kızı."
Yoonoh göz devirdi ve köpüklü birasından küçük bir yudum daha aldı.
"Göstermiyorum."
Çocuklardan biri sırıttı. "Neden, aşık oluruz diye mi korkuyorsun?"
Yoonoh onu umursamadı.
"Hadi ya!" Çocuklardan birisi sesli bir şekilde yakındığında tüm grup bakışlarını ona çevirmişti.
"Ne oldu?"
"Saatimi dolapta unuttum, neyse sabah alırım artık."
Yoonoh bakışlarını tekrar birasına çevirmişti ki aklına gelen şeyle hızla oturduğu yerden kalktı. "Hassiktir dolap!" Hızla açıklama dahi yapmadan barın çıkışına doğru yöneldi.
"Yoonoh nereye?"
"Ne oluyor ya?"
Arkasından bağıran arkadaşlarını umursamadı ve hızlıca bardan dışarıya attı kendisini. Son hız okula giden yöne doğru koşmaya başlamıştı.
Yağan kar saçlarını beyaza boyarken ve akşam rüzgarı kuvvetli bir şekilde suratına vururken Yoonoh'un aklında yalnızca soyunma odasında unuttuğu pembe saçlı çocuk vardı.
Soyunma odasından aceleyle çıktığı için saçlarını kurutmamıştı bu yüzden saçları hâlâ ıslaktı ve soğuk rüzgar nemli saçlarına vurdukça başını ağrıtıyordu fakat Yoonoh umursamadan koşmaya devam etti ta ki nefes nefese okula varana dek.
Kendisine sorgulayıcı bakışlarını gönderen güvenliğe bir şeyler uydurup hızlıca okula girdi ve soyunma odasına yöneldi. Kilitli kapıyı açarak odaya girdiğinde Taeyong'u yerde oturmuş başını dizlerine yaslamış bir şekilde buldu.
"Taeyong?"
Nefes nefese bir halde pembe saçlının önünde diz çöktü. "Taeyong? Siktir ya." Taeyong tepki vermiyordu. "Taeyong uyan hadi." Yoonoh usulca Taeyong'un yanağına dokundu, pembe saçlı gencin teni buz gibiydi. Sakin kalmaya çalışarak ayaklandı ve Taeyong'u kucağına aldı. Büyük adımlarla soyunma odasından çıkarken içinden kendisine küfürler savurmakla meşguldü.
