မယ်ကံကောင်းလေးရဲ့ ဘဝတစ်ကွေ့

အခန်း (၂၈) (ဂ)

အခန်း (၂၈) (ဂ)

ဆုဝန်သည် တည်းခိုခန်းမှ သူမ၏ ခရီးဆောင်အိတ်ကို ယူပြီး ချင်းရှီရွာသို့ ရှန်ယာယာ၊ ရှန်လင်းတို့နှင့်အတူ ပြန်လာခဲ့လေသည်။

ဆုဝန်တွင် အိတ်နှစ်လုံးသာ ပါသည်။ ရှန်လင်းသည် ဆုဝန်အား ပိုလေးသော အိတ်တစ်လုံးကို ကူသယ်ပေးသည်။ ရှန်ယာယာ့ကိုလည်း ချီထားသည်။ ဆုဝန်ကမူကား ပေါ့သောအိတ်ကိုသာ သယ်လေသည်။

ရှန်ယာယာသည် ခဏအချီခံလိုက်၊ လမ်းဆင်းလျှောက်ပြီး ဆုဝန်လက်ကိုကိုင်ထားလိုက်နှင့်၊ သူမလမ်းလျှောက်ရင်း ပင်ပန်းသွားသောအခါ ရှန်လင်းက သူမကို ထပ်ချီထားပေးပြန်သည်။

လမ်းတစ်လျှောက်တွင် ရှန်ယာယာသည် ဆုဝန်အား အိမ်ပြန်ရောက်လျှင် အိမ်၏ ဘေးခန်းတွင် နေနိုင်ပြီး သူမသည်လည်း ဆုဝန်နှင့် ဘေးချင်းကပ်အခန်းတွင် နေမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောပေသည်။

ဝမ်လော့ရှန်းသည် သွမ့်ကျင်းထျန်၏အိမ်တွင် စာလေ့လာပြီးနောက် ဝမ်အိမ်တော်သို့ ပြန်လာခဲ့လေသည်။

အိမ်တံခါးသို့ မဝင်မီ ဝမ်လော့ရှန်းသည် သူ့ရင်ထဲတွင် မျှော်လင့်ထားသည် တစ်ခုရှိလေသည်။

လွန်ခဲ့သော ရက်အနည်းငယ်က ဂန္ဓမာပန်းပွဲတော်တွင် ဆုဝန်၏ ယခင်ကနှင့်မတူသော ပုံစံသည် ဝမ်လော့ရှန်းအား မတူညီသော ခံစားချက်တစ်စုံတစ်ရာကို ပေးစွမ်းလေသည်။

ယနေ့ ဝမ်လော့ရှန်းသည် သွမ့်ကျင်းထျန်ဆီမှ ဆုဝန်သည် လစာကိုယူပြီး ထွက်သွားပြီဖြစ်ကြောင်းကို ကြားသိခဲ့ရသည်။ ဝမ်လော့ရှန်းသည် ဆုဝန်အား လစာလေးဆရသည့် ကောင်းမွန်လွန်းသောအလုပ်ကို အဘယ်ကြောင့် ဆက်မလုပ်လိုသနည်းဟုလည်း မေးလိုပေသည်။

ဆုဝန်သည် သူ့ကို အမှန်တကယ်အလွန်ပင် လွမ်းနေ၍ သွမ့်အိမ်တော်၌ အလုပ်လုပ်ခြင်းကို ရပ်တန့်လိုက်တာ ဖြစ်နိုင်ပေသည်။ ဆုဝန်သည် တကယ့်ကို အဆင့်မရှိသေးပါချေ။

သို့သော် အချို့သော အကြောင်းပြချက်များကြောင့် ဝမ်လော့ရှန်းသည် သူအိမ်တံခါးကို အမြန်ဖွင့်ပြီး ဝင်သွားနိုင်ရန် မျှော်လင့်မိပေသည်။