မယ်ကံကောင်းလေးရဲ့ ဘဝတစ်ကွေ့

အခန်း ( ၅၄ )

အခန်း ( ၅၄ )

ရှန်လင်းနှင့် ဆုဝန်တို့ စေ့စပ်ချိန်၌ သူတို့က ခန်းဝင်ပစ္စည်းအဖြစ် အိမ်နှင့်မြေ စာချုပ်ကို ဆုဝန်အား ပေးခဲ့သည်။

ဆုဝန်က ပြောလိုက်လေ၏။

“ အစ်ကိုက ညီမကို အိမ်စာချုပ်နဲ့ မြေစာချုပ် နှစ်ခုလုံး ပေးသင့်တယ်။ ညီမအမြင်မှာ ဒီနည်းကပဲ ညီမကို စိတ်အေးစေမှာ။ နောင်ကျ ညီမ‌တို့တွေ အတူတူနေမှာဆိုတော့ အစ်ကိုလဲ ဒီအိမ်နဲ့မြေမှာပဲ နေမှာပဲ။ အစ်ကို့ပေါ် မူတည်တယ် ”

“ အခု အစ်ကို့ကို ညီမက စာလေ့လာစေချင်တယ်။ နာမည်ကောင်းတစ်ခု ရစေချင်တယ်။ ဒါမှ ညီမကို နောင်ကျ ပိုကောင်းကောင်း ကာကွယ်ပေးနိုင်မှာ။ ညီမရဲ့ ဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းဖို့ ဆန္ဒရှိရင် ညီမ ပြောသလိုလုပ် ဆန္ဒမရှိရင်တော့လဲ …. ”

ဆုဝန်က ဆက်ပြောလိုက်၏။

“ ပိုက်ဆံရှာဖို့အတွက်တော့ အစ်ကို စိတ်ပူစရာ မလိုဘူး။ ညီမ ပိုက်ဆံရှာဖို့ နည်းလမ်းတွေ ထပ်ရှိသေးတာကို အစ်ကိုလဲ တွေ့သားပဲ။ ညီမဆီမှာ ချို့တဲ့နေတာက ညီမကို ကာကွယ်ပေးနိုင်တဲ့သူပဲ။ အစ်ကိုသာ ဒီမှာ ဂုဏ်သတင်း တည်ဆောက်နိုင်ခဲ့မယ်ဆိုရင် ညီမတို့တွေ နောင်ကျ စိုက်ပျိုးရေး လုပ်တာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ စီးပွားရေးပဲ လုပ်လုပ် အခွန်ပေးစရာ မလိုတော့ဘူး။ ကျွန်မတို့ကို ဘယ်သူမှ အနိုင်ကျင့်ရဲမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီတော့ စာ လေ့လာချင်လား မလေ့လာချင်ဘူးလား ဆိုတာ အစ်ကို စဉ်းစားသင့်တယ် ” ရှန်လင်းက စကားမပြောခဲ့ပေ။ အကြောင်းပြချက်က တူညီနေပေ၏။

ဆုဝန် ပြောလိုက်သည့် အရာက ရေရှည်တွင် အကျိုးအမြတ် ရှိစေမှာ ဖြစ်သည်။ သို့သော် ချက်ချင်းတော့ ရှန်လင်းသည် စာလေ့လာရန် ဆုဝန်၏ ပိုက်ဆံကို အားကိုးဖို့ လက်မခံပေ။

ဆုဝန်က ထပ်ပြောလိုက်၏။

“ အစ်ကိုက ကိစ္စတွေအကြောင်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မသိတဲ့သူမှ မဟုတ်တာ။ ဘာစိတ်ပူနေလဲ ဆိုတာ ညီမ သိတယ်။ ရေတိုမှာ အစ်ကို ပိုက်ဆံထွက်ရှာမယ်ဆိုရင် ညီမ အနားယူနိုင်ပြီလို့ တွေးကောင်း တွေးနေမှာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ အစ်ကိုသာ ပင်လယ်ထဲ သွားခဲ့ရင် ညီမက စီးပွားရေးလုပ်ဖို့ ချင်းယွင်ကောင်တီကို သွားရအုံးမှာပဲ။ ညီမကို ကူညီမဲ့သူ မရှိဘူးလေ။ ညီမကို ကာကွယ်မဲ့သူ မရှိရင် ညီမဘာသာ အလုပ်ကြိုးစား လုပ်နေရအုံးမှာ ”