The Curse of Piratia Shiamira

EPILOGUE 2: Cassandra

SHIAMIRA

I can't brush the feeling off every time I eye the sea. So much happened, but the worst is I almost lost her. And waves of loneliness surge back to that time.

🧭🧭🧭

Hinagkan ako ni Soren nang talunin ni Oka at Keenai ang malupit na alon ng karagatan. Mas lumakas ang bagsak ng ulan kaya napadasal na ako para sa kaligtasan ng tatlo.

Hindi ko mawari kung bakit humantong sa ganoon si Cass. Kanina napapanuod ko lang siya na nakikipagkwentuhan kay Soren. Tapos ang sumunod ay nagtungo na siya sa plaka ng barko at hinayaan ang sariling mahulog sa karagatan na masama pa ang pakiramdam nito.

"Ate Shiamira, kumalma ka po. Mahahanap ni Kuya Keenai at ni Kuya Oka si Cassiara." Pagpapakalma sa akin ng aking kapatid.

"Soren... Soren hindi ko kayang mawala si Cassiara..."

"Opo, Ate Shiamira. Kaya po lakasan ninyo loob niyo. Mahahanap nila si Cassiara."

"Oh, Soren..."

"Tahan ka po muna, Ate Shiamira." Hinagkan ko na rin siya at hinintay ang dalawa sa paghahanap kay Cassiara.

Unti-unting kumakalma ang alon ng karagatan. Ang buhos ng ulan ay humihina na rin. Pero wala pa rin umaahon sa karagatan habang nakamasid si Ymah dito.

🧭🧭🧭

"Ayon na sila, Ate Shiamira!"

I look up to see Oka and Keenai. They lay Cassiara's body carefully to the floor board and I dash to their sides. "Stand back!" I push them away and perform CPR on Cassiara. "Come on, Cass. Stay with us." I breathe air after air, pumping her chest again and again, and pray that she wakes up.

"Cass..." I breathe another air again, and she cough so much water. "Child!" I gently push her to her side and gently patted her back.

"She's good, Piratia. Let her breathe." Pagpapatigil sa akin ni Oka kaya sinunod ko iyon.

"Cass?" Mahinahong tawag ni Ymah sa bata. "Cassiara?"

Muling umubo ng tubig si Cass at tinawag ang pangalan ko. "Andito ako. Cass, andito kami para sayo." Hinagkan ko siya at hinalikan ang kaniyang ulo. "Andito ako, Cassiara."

"Shia..."

"Oo, andito ako."

🧭🧭🧭

I thought that was the end of it. But little did I know that our Cassiara is not the same Cassiara that I know. They act the same. Laugh the same. Smile the same. And annoy me the same.

But whenever I hear that from her, it isn't the same way.

🧭🧭🧭

Mahigit isang linggo na tumutuloy sa isla namin si Keenai at Soren. Mukhang wala itong balak na bumalik sa kaniyang isla. What a handful man.

"Ano na naman nasa isip mo, Shiamira?"

Heto na ulit siya. Pinaglalaruan ata ng diwata ang pasensiya ko. Kaunti na lang mababaril ko na ng powder gun si Keenai. Pambihirang lalaki talaga ito, lahat papansinin sa akin.

"Shiamira?"

"Will you stop calling me?!"

"Sungit!" Bumusangot siya. "Kanina ka pa kasi tulala. Inaalala mo na naman ba iyong nangyari kay Cassiara?"

"Who wouldn't?"

He sighs and took my hand, "Everything's fine, Shiamira. Nailigtas namin si Cassiara. Tapos kasama na rin natin siya. Wala ka na dapat ikakabahala diyan."