Cihan bu sarılma karşısında ne yapacağını bilememişti.Asuman durumu anlayıp daha fazla zorlaştırmak adına bedeni yavaşça geriye çekti.Yüzüne bakarak konuştu.
-Sana da iyi geceler Cihan.
Cihan bunun git anlamına geldiğini anlamıştı.Kafasını sallayıp dış kapıya yöneldiğinde Asuman yerinde kalmıştı.Kapının kapanma sesiyle kendini koltuğa attı.Derin bir iç çekerek kendi kendine söylendi.
-Ne vardı sarılacak?Of Asuman of,tutamıyorsun ki kendini.
O an aklına gelince gülümsedi.
-Çok güzeldi ama...kendime mukayyet olmam lazım.İki tarafın da iyiliği için gerekli bu.
Odasındaki bilgisayarını açıp dükkan'ın iç kısmı için tasarım bakmaya başladı.Çok güzel fikirler vardı aklında,Sarp ile de konuşup netleştirecekti.Bu fikirler onu çok heyecanlandırıyordu.Hastalığından önce babasından emanet kalan dükkanı işletmek gibi bir düşüncesi yoktu.Bu hastalık hayatında radikal kararlar aldırmıştı.Belki de şer'in içinde gözüken hayır buydu.Bazı şeyleri hatırlaması gerekiyordu ve o bu işareti görmüştü.
Kendini uykunun huzurlu kollarına teslim eden Asuman sabah telefonun zil sesi ile uyanmıştı.Hızlıca yataktan doğrulup masanın üstündeki telefonu aldı.Arayan kişi Cihan'dı,aramayı kabul edip telefonu kulağına götürdü.
-Efendim?
-Günaydın Asuman.Biletleri aldım,haftaya cuma uçuyoruz.Bir yere de rezervasyon yaptırdım,her şey tamam.
Asuman aklından küçük bir hesap yaptı.Bugün salı olduğuna göre uçuş 10 gün sonraydı.Biraz geç gelse de sormamıştı.Cihan da bunu hissetmiş gibi açıklama yaptı
-Bir kaç uçuş vardı ama o günlerde duruşmam var.Seni orada yalnız bırakmak istemediğim için 10 gün sonraya aldım.
Asuman sanki Cihan görüyormuş gibi kafasını sallarken aklını kurcalayan soruyu sordu.
-Sahi biz böyle çıkacağız da bizimkilere ne diyeceğiz?
Cihan'dan bir süre ses gelmemişti,telefonu kulağından çekip ekrana baktığında telefonun kapanmadığını gördü.Tam seslenecekken Cihan'ın sesini duydu.
-Barışmak için tatile çıkıyoruz dedim,biraz emrivaki olacak sana ama bozma.Başka bir şey gelmedi aklıma,ayrı ayrı da havaalanına gitmek saçma geldi.Dönünce olmadı halledemedik deriz,zaten onlar da oturup konuşmamızı istiyorlardı.Çeneleri kapanır hepsinin.
Asuman'ın aklına hiç böyle bir şey diyeceği gelmemişti,bu yüzden çok şaşırmıştı.Bir süre ses vermediği için Cihan telefonu kapandı zannetmişti.Asuman,Cihan'ın ona seslenmesiyle girdiği şaşkınlıktan sıyrıldı.
-Buradayım da şaşırdım biraz.Böyle bir şey demeni beklemiyordum ama iyi yapmışsın.O zaman görüşürüz?
-Görüşürüz Asuman.
Asuman telefonu kapatmadan Cihan'a seslendi.Cihan kulağından telefonu uzaklaştırırken ismini duymasıyla telefonu tekrar kulağına götürmüştü.
-Efendim Asuman?
-Tekrar teşekkür ederim.Her şeyi ayarlayıp bana iş bırakmamışsın.Bu ara teşekkürlerim biraz fazlalaştı ama olsun.
-Teşekkür etmene gerek yok,yardım edeceğimi söylemiştim.Görüşürüz.
-Görüşürüz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
-Kül-
Random- Bir Mahalle Hikayesi - Asuman Yalçın;ünlü bir boksör.Ülkesine gümüş madalya kazandırmış,ardından aniden ortaya çıkan bir hastalık nedeniyle sporu bırakmış bir boksör.Hastalığını yenip hayatına yeni bir sayfa açmaya karar verdiğinde ilk iş 5 sene ö...
