Asuman gözlerini açtığında kendini kanepede bulmuştu.En son hatırladığı mutfak masasında uyuyakaldığıydı.Büyük ihtimalle Cihan onu buraya getirmişti.Kafasını yana çevirdiğinde Cihan'ın karşı kanepede uyuduğunu gördü.Üstüne bir şey örtmemişti,yerinden kalkıp kendi üstündeki battaniyesini onun üstüne örttü.Odasına geçip Bahar'a baktığında daha uyuduğunu gördü,yolculuk yormuş olmalıydı.Gerçi o evde uykular ona haram olmuş olmalıydı,o herifin Bahar'ın vücudunda yarattığı yıkım yine gözlerinin önüne gelmişti.Unutmak istercesine kafasını iki yana sallayıp dolabından eşofman takımını aldı.Kahvaltı için ekmek alması gerekiyordu,bir çırpıda giyindi.Anahtarı alıp evden çıktı.Sarp'ın dükkanına da uğrayacaktı,geldiklerini kimse bilmiyordu.
Fırından simit ve bakkaldan bir kaç kahvaltılık alıp Sarp'ın dükkanına yürüdü.Dükkan'ın içindeydi Sarp,atölye kısmına gitmediği için sevindi.Atölyesi bir alt sokakta kalıyordu,oraya yürümesi zor gelmişti.Dükkandan içeriye girdiğinde Sarp ile gözleri kesişti.Asuman'ı görünce korku ve heyecan hissi sarmıştı vücudunu.Asuman sandalye'ye oturup konuştu.
-Bahar'ı bulduk Sarp,kendisi şuan benim evimde.Şimdi diyeceklerimi dinlerken güçlü ol,kendini bırakmanı istemiyorum.Bahar...eşinden şiddet görmüş,hem psikolojik hem fiziksel.Şuan kendisinin psikolojik bir rahatsızlığı olduğuna dair rapor var.Dün hastaneye gidip gerekli işlemleri hallettik.Darp raporu çıktı,diğer raporu da kaldırmak için bugün psikoloğa gideceğiz.
Sarp duydukları ile pelte gibi yığılmıştı sandalye'ye.Keşke ilk öğrendiğim an gitseydim diye düşündü.Onun kıyamadığına kıymışlardı,eli titreyerek sevdiğine vurmuşlardı.Ağlamamak için kendini sıkarken Asuman halini fark etti.Yerinden kalkıp yanına gitti,bir çırpıda sarıldı.Sarp sarılmanın etkisi ile ağlamaya başladı,Asuman da onunla birlikte ağlıyordu.Sarp kendini toparlayıp Asuman'dan ayrıldı.
-Bahar'ın bize ihtiyacı var Asu,dediğin gibi kendimizi bırakmanın zamanı değil.Bahar'a bir sor,beni görmek isterse akşam sana uğrayayım.
Asuman gözyaşlarını silerken kafasını salladı.
-Kahvaltı yapacağız biz de,oradan hastaneye geçeriz.Akşam tekrar haberleşiriz.
Asuman dükkandan çıkacakken Sarp'ın sesi ile durmuştu.Arkasını döndüğünde Sarp'ın ona anahtar uzattığını gördü.
-Benim araba ile gidin,taksilerde sürünmeyin.Bugün benim bir işim yok,olursa da sevkiyat arabası ile giderim.
Asuman anahtarı cebine koyarken konuştu.
-Teşekkür ederim Sarp,çok iyi oldu bu.
-Asıl ben teşekkür ederim bambi,bu yaptığını kimse yapmazdı.Hadi selametle,bekletme fazla evdekileri.
Asuman dükkandan çıkıp koşar adımlarla eve gitmişti.İçeri girdiğinde daha kimsenin uyanmadığını gördü.Simitleri kesip tabağa koydu,kahvaltılıkları ayarlarken çayı demlemişti.Tabakları yerleştirirken kapının eşiğinde uyku dolu gözlerle ona bakan Cihan'ı gördü.
-Günaydın yorgun savaşçı.
-Sana da günaydın hamarat savaşçı.
-Sen otur masaya,ben Bahar'ı uyandırıp geleyim.
Asuman mutfaktan çıkıp kendi odasına yöneldi.Kapıyı tıklatıp içeri girdiğinde Bahar'ın uyuduğunu gördü.Yanına gidip usulca seslendi.
-Bahar,hadi kalk artık balım.
Bahar yerinde kıpırdanıp gözlerini açtığında bir süre Asuman'a baktı.Rüya değildi dün yaşadıkları,gözünü açtığında onu görmek rahatlatmıştı.Emrah'ın suratı ile güne başlamaktan nefret etmişti,onu görmediği için derin bir nefes aldı.Asuman Bahar'ın ona öylece baktığını görünce tedirgin oldu.
YOU ARE READING
-Kül-
Random- Bir Mahalle Hikayesi - Asuman Yalçın;ünlü bir boksör.Ülkesine gümüş madalya kazandırmış,ardından aniden ortaya çıkan bir hastalık nedeniyle sporu bırakmış bir boksör.Hastalığını yenip hayatına yeni bir sayfa açmaya karar verdiğinde ilk iş 5 sene ö...
