KARANLIĞIN IŞIĞI

2. BÖLÜM

İyi okumalar ✨

Çığlık sesime babam ve annemin hızlıca odaya girmesiyle koşarak babama sarıldım.

"Kızım ne oldu iyi
misin?" dedi endişeli bir ses tonuyla.

Korkudan kekeleyerek

"Ba-baba önce
fren sesi duydum. Daha sonra pencereden dışarı baktım bir adam arabadan bana bakıyordu, " dedim.

Titreyen elimle pencereyi işaret ettim. "Tam yatağıma yatarken biri pencereme bir şey attı. Çok korkuyorum baba."

Babama, "Ben sana demiştim demi burayı sevmedim. Gördün mü bak hiç güzel yer değil ben evimi özledim eve gitmek istiyorum." 

O kadar çok korkmuştum ki  elim ayağım titriyordu. İlk kez böyle bir şeyle karşılaşıyordum.

Babam saçımı okşayıp "Sakin ol , bakalım kimmiş bu?"

dedi ve benden uzaklaşıp cama yöneldi. Camı açıp etrafa baktı. O sıra ben de anneme sarılmıştım. Annem de bana sıkıca sarılmıştı. Babam kısa süre içerisin de  camı kapatıp yanımıza geldi "kuş çarpmış olabilir

Taş ve benzeri bir  şey atılsa cam da iz olurdu. Galiba herşey üst üste geldiği için sen biraz korkmuşsun kızım. Korkacak bir şey yok rahat ol kızım."

Bana sarılıp alnıma öpücük kondurup,

"Hadi şimdi uyu korkulacak bir şey yok."  sakinleştirci ses tonu beni az da olsa rahatlaymıştı. Annem babam odadan ayrılınca ben de yatağıma girip. Yorganıma sıkıca sarılıp kendimi uykuya bıraktım.

"Sakin ol Işık hepsi bir evhamdan ibaret." diyerek kendimi sakinleştirdim ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.

                               *****

Sabah uyandığımda saate baktığımda çoktan geç kaldığı mı fark edip dolapta ne bulduysam üzerime geçirdim. Saçımı da gelişi güzel topuz yapıp evden hızlıca çıktım.

Makine mühendisliği okuyordum.

Annemin her zaman ki söylentisi başladı. (hep aç gidiyorsun, hasta olacaksın bu gidişle) falan filan.

Bende ona kocaman öpücük gönderip. "Korkma senin kızına hiç bir şey olmaz .Kimin kızıyım demi? " dedim alaylı bir sesle.

Ve bunu derken dış kapıyı kapatmak üzereydim.Dış kapıyı kapatıp babam ile arabaya doğru ilerledik . Eski okulumun hatırlayınca hüzünlenip yüzüm düştü.Orda ki arkadaşlarımla yaptığımız dedikodular v.s  Allah'tan babam bırakıyordu Alışana kadar. Arabaya bindim de babam konuştu.

"Asma yüzünü burda da arkadaşın olur" dedi ciddi bir tonda

babama döndüm.

"Ama orada ki
arkadaşlarım gibi olamazlar. Onların yeri ayrı" dedim hüzünlü ses ile ardından ekledim "Vee çok anımız var"

  babam derin bir nefes alıp, Gözünü yoldan ayırmadan aynı ses tonuyla

" hemen kötü düşünme, belki daha iyileri olur. Hem, hayatın alt üst oldu diye düşünme, nereden biliyorsun altının üstünden daha iyi olmayacağını. "

Ben babamın dediklerini düşünürken, o sıra da babam arabayı durdu. "Geldik, iyi dersler diyince"

"sağol baba" dedim tebessüm ederek"

                          ******

Boş boş okulun binasını  incelerken, buraya nasıl  ayak uydurabileceğimi düşünüyordum. Halbuki ki diğer okulumda olsam şimdi. Kızlarla toplanmış dedikodu yapmış olurduk. Ben bunları düşünürken ,arkamdan   "selam" diye, ince bir ses duydum. Sarı saçlı mavi gözlü beyaz tenli bir kızdı. Tebessüm ederek "selam " dedim. Çok sevecen bir kıza benziyordu

"Yenisin galiba"dedi güler yüzle.

Kaşlarımı çatıp "çok mu belli oluyor? " dedim .Zoraki bir gülümsemeyle

Eli ile, okulu gösterdi"boş boş bakmandan" dedi gülerek.

  Sanki son anda aklına bir şey gelmiş gibi,elini uzattı

"kusura bakma  tanışmayı unuttum ben Ece"

Eline bakarak, ben de elimi uzattım "Işık" dedim,

"memnun oldum Işık dedi. " Ben de dedim, onun gibi gülümseyerek.

Gerçekten çok sevecen bir kızdı. Hemen kanım ısınmıştı, Ece 

 
"işte burası okulumuzun bahçesi" dedi.

 
Ellerini iki yana açıp etraf da gezdirdi, bende etrafa üstün körü baktım  kafamı olumlu anlamda salladım. Gerçekten güzel bir okula benziyordu..

Ece "Ve daha içeriyi de gösteririm, arka bahçe var orası aşırı iyi orayı kesin gezmemiz lazım "dedi

 güler yüzle  Ece beni  okulun etrafını gezdirirken

 ardından "Ama bizim okul baya büyük ,yanii bir günde bitremezsin" dedi gülerek.

Sevmiştim Eceyi arkamdan  Ece durdu uzaktan birine bakarak   

"abiiii" diye el salladı.

 Merak ederek kafamı arkaya doğru çevirdiğimde,  gördüğüm kişi ile şok oldum.

Ece "Abin ile  aynı fakülte de olmak hiç iyi bir şey değil dedi" mırıldanarak 

Ece'ye döner
"gerçekten abin mi? dedim 

Ece"Evet" dedi. şaşkınlıkla

  Yanımıza gelen kişiye baktığım da, bana aynı gülümseme ile dediği şey

"yine görüşeceğimizi söylemiştim minik" 

'Galiba bu şehir bana hiç iyi gelmeyecek...'

Oy ve yorum yapmayı unutmayın

Seviliyorsunuzzzz 🧚🧚