KARANLIĞIN IŞIĞI

26.BÖLÜM

Yine uzun bir bölümle karşınızdayım ✨🤍

İyi okumalar🌼

Berk'e buğulu gözlerle bakarken. Nefes alışverişim de değişmişti, göz ucu ile bana baktı. Berk yanımdan geçip giderken.  Kalbim hızlı hızlı çarparken, etraf ta  dönmeye başlamıştı, nefes alışverişim değişiyordu, kriz'im tutmuştu. Ece'nin kesik kesik seslerin duyuyordum. Ama anlıyamıyordum, konuşmaya çalışıyordum.

"Ec-e nefe-es alamıyor-"

En sonun da nefesimin kesildiğini hissettim, gözüm karardı ve kendimi soğuk zemine bıraktım.

Uzak ve derinden sesler duyuyordum. Ama bu seslerin kimin olduğundan emin değildim. Çok boğuk bir sesti, bir süre sonra sesler netleşmeye başlamıştı. Annem'in ses geliyordu. Annem yanımdaydı .. Gözlerimi açmakta çok zorlanmıştım, ben göz kapaklarımı açmaya çalıştıkça onlar inatla kapatıyordu. Uzun çabalar sonucunda hafiften açmıştım. Ama şöyle bir sorun vardı ki. Her yeri boğuk görüyordum. Bir kaç kez daha gözümü kapatıp açtığımda her şey daha netleşmişti. Kapı'nın önünde sinirden burnundan soluyan Emir, ve ağlamaktan gözleri kıpkırmızı olmuş Ece vardı.

"Anne" dedim zorlukla.

Ama sesim o kadar kısık çıkmıştı ki, ben bile zor duymuştum sesimi. Biraz daha net çıkarmaya çalışarak.

"Anne" dedim tekrardan,

annem hızla kafasını bana çevirdi. Endişeli sesiyle

"kızım" dedi. Saçımı okşarken,

"iyi misin ,bir şeyin var mı nasıl oldun?"

gibi bir sürü sorular sıraladı.

hafif dikleşmeye çalışarak, zorlukla

"iyiyim bir şeyim yok" dedim.

Annem dolu gözlerle

"Anlat kızım nasıl oldu bu olay" dedi.

Anlamıştım ki, Ece kimseye bir şey anlatmamıştı. Tekrardan Ece'ye bir kez daha minnet ettim..

Zar zor konuşarak.

" stres yaptım. O yüzden anne" dedim. Sesimin net çıkarmaya çalışarak.

"Bu stres değil " dedi.

Ama sesin sahibi annem değil , Emir'in sesiydi. Bakışlarımı Emire çevirdim.

"Abi " dedi Ece. Uyarır bir şekilde.

Bir kaç saniye sessizlik oldu . Kapı'nın şiddetle açılmasıyla, dikkatimi gelen kişiye verdim. Babamdı.

"Baba" dedim mutlulukla.

Babam yanıma geldi . Heyecanla babama baktım.

Babam Sinirle yanıma geldi.

"Yine mi kriz geçirdin. Yetti ama ,biz seni hastaneden mi toplayacağız her zaman. "dedi

Dedikleri zoruma gitmişti ,herkesin yanında aşağlaması, daha çok zoruma gitmişti ..

"Biz çıkalım "dedi Ayaz..

Resmen dokunsalar ağlayacak haldeydim. Oda'da annem, ben ve babam vardı.

Annem " Niye kızı aşağlıyorsun arkadaşlarının yanında "dedi.

Babam şiddetle " ben aşağlamadım doğruları söyledim. "dedi.

dudaklarımdan küçük bir hıçkırık kaçtı.