Ülkesinden kaçmak zorunda kalan genç bir kızdı.
Yabancı bir ülkede sığınmacı olmanın tüm zorluklarını yaşadı.
Taciz, hakaret ve sevgisizlik artık sıradan şeylerdi.
Soğuk kış günlerinde sokakta yaşamak ise gerçekten zordu.
Hasta bedeni...
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
ŞAHANE GELİN
"Size Zehra ile nişanlı olduğumuzu söylemiş miydim?"
Bu sözler ortaya bomba gibi düşmüştü. Herkes şaşkınca bakıyordu. Sonra bu bakışlar doğal olarak Zehra'ya döndü. Genç kız da şaşkındı. Hemen başını iki yana salladı.
"Hayır! Bu doğru değil!" diye itiraz etti. Farkında olmadan Faruk'u hafifçe dürttü. "Söylesene! Doğru olmadığını söyler misin!"
Genç adam gülümsedi. "Tabii ki numaradan nişanlıyız canım!" diye ekledi genç adam. Onları şaşırttığı için halinden memnun gibiydi. "Apartmanda dedikodu olmasın diye, dün bir komşuya mecburen öyle dedim. Soran olursa siz de öyle söylersiniz. Yoksa nişan gerçek değil tabii. İşin doğrusu, bu cılız Suriyelinin kendi memleketinde ona çok tutkulu olan bir nişanlısı var. İstesem bile o fırsatı kaçırmışım anlayacağınız."
Zehra bu sefer öfkeli bir parıldamayla ona bakmıştı.
Zuhal Hanım merakla sordu. "Gerçekten nişanlı mısın?" Zehra'nın sessizliği üzerine devam etti. "Suriye'de mi?"
"Evet."
"Gelip seni alacak mı? Nasıl olacak bu iş?"
"Umarım ki gelmez!" dedi Zehra bir süre sonra. Gözleri hâlâ Faruk'a olan öfkesiyle parlıyordu. "Buraya kaçış sebeplerimden birisidir o."
Kadının kaşları hafifçe kalktı. "Yani nişanlını sevmiyor musun?"
"Zorla nişanlandırıldım. Sevilecek birisi değildir kendisi."
"Anladım. Bu durumda nişanı bozmuş mu oluyorsun?"
"Öyle umuyorum."
"Nişanı bozduğundan haberi yok mu yani?"
"Var ama... çok ayrıntılı konuşamadık."
Faruk araya girdi. "Bu konuyu sonra konuşsak olur mu? Şu yatak meselesi acil de o yüzden. Koltukta yatmak istemiyorum gerçekten."
Onun ısrarı üzerine bu şaşırtıcı ayrıntılar içeren konuşma geçici olarak sonlandı. Hepsi yeniden daire kapısına yöneldiler. Berna da üzerine uzun paltosunu giydi. O da pasta malzemelerini almak üzere markete gidiyordu. Zuhal Hanım bir süre için evde yalnız kalacaktı.
Levent Bey ilgili bir kocanın huzursuzluğu ile karısına fısıldadı. "Kapıyı arkadan kilitlemeyi unutma!"
"Unutmam... Siz de dikkatli olun. Trafik artmıştır. Kimseyle dalaşma."
Adam karısının yanağından alışkanlığı olduğu üzere öpüp asansörün önünde bekleyen gençlerin yanına yürüdü. Yarım saat için bile ayrılsa, Levent Bey eşini öpmeden evden asla çıkmazdı. Çocukları bu ritüele alışkın oldukları için Zehra'ya olduğu kadar hoş bir şey gibi görünmemişti gözlerine.
