വൈഭവിനോപ്പം കാറിൽ യാത്ര ചെയുമ്പോൾ ഇന്ന് എന്തോ പഴയതുപോലെ ഒരു ഭയം തോന്നിയില്ല അവള്ക്ക്.. ഒരുപക്ഷെ തന്നോട് ഇന്ന് അവൻ പെരുമാറിയ രീതി, ഇതിനു മുമ്പുള്ളതിനേക്കാൾ കുറച്ച് സൗമ്യം ആയിരുന്നതുകൊണ്ടാവാം...
പുറത്തെ കാഴ്ചകൾ ആസ്വദിച്ചു അവളുടെ ചുണ്ടിലും ഒരു ചിരിവിടർന്നു നിന്നു, വൈഭവ് ഡ്രൈവിംഗ്നു ഇടക്ക് പലപ്പോഴും അവളെ നോക്കി, അവളുടെ ചുണ്ടിൽ വിരിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ആഹ് ചിരി അവന്റെ മനസ്സിനെ വല്ലാതെ തണുപ്പിക്കും പോലെ...
എല്ലാം മറന്നു അവളെ തന്റെ നെഞ്ചോടു ചേർക്കാൻ അവനു ആഗ്രഹിച്ചു...
കാർ പാർക്കിങ്ങിലേക്കു വണ്ടി ഒതുക്കി നിർത്തിയതും, പതിയെ ഭാഗ്യയുടെ മുഖത്തു നിന്നും ആഹ് ചിരി മാഞ്ഞു...
പടുകൂറ്റൻ ഒരു കെട്ടിടം... പാർക്കിംഗ് ഏരിയലിൽ നിന്നു നടന്നു അകലുന്നവരെ എല്ലാം കൺകെ തന്നെയറിയാം... നല്ല പണക്കാരും പഠിപ്പും വിവരവും ഒകെ ഉള്ളവർ ആണെന്ന്..
അവരുടെ ഒകെ മുമ്പിൽ താൻ എങ്ങനെ ചെന്നു നിൽക്കും... അതിനുള്ള യോഗ്യത തനിക്കുണ്ടോ... എല്ലാത്തിനും ഉപരിയായി തന്റെ ഭാഗത്തുനിന്നും ഒരു തെറ്റ് സംഭവിച്ചാൽ വൈഭവ് എങ്ങനെയായിരിക്കും പ്രീതികരിക്കുക...
വിരലുകൾ ഷാളിന്റെ തുമ്പിൽ ചുറ്റികൊണ്ട് ആലോചനയിൽ ആയിരുന്നു അവൾ..
വൈഭവ് : എന്താ ഇറങ്ങുന്നില്ല...??
വൈഭവ് ചോദിച്ചതും അവൾ അവനെ നോക്കി...
ഭാഗ്യ : ഞാൻ.. ആദ്യമായിട്ടാ.. ഇവിടെയൊക്കെ..
വൈഭവ് : ഇങ്ങനെ ഒക്കെയല്ലേ ഓരോന്ന് പഠിക്കുക...
ഭാഗ്യ : എന്നാലും.. ഞാൻ.. എന്തേലും അബദ്ധം പറ്റിയല്ലോ എന്റെ ഭാഗത്തു നിന്ന്..
വൈഭവ് ഒരു നീണ്ട നിശ്വാസം എടുത്തു...
വൈഭവ് : നിന്നെ ഞാൻ ഇവിടെ ഇട്ടുപോകുവോന്നുമല്ല.. എന്റെ കൂടെ നിന്ന മാത്രം മതി നി.. കേട്ടല്ലോ..
വൈഭവിന്റെ ശബ്ദം കനത്തതും അവൾ നിശബ്ദയായി....
കാറിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി, പതിയെ വൈഭവിനോപ്പം നടന്നു.. ഇടക്കേപ്പോഴോ അവന്റെ കൈകൾ തന്റെ കൈയെ ചേർത്തു പിടിക്കുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു.
