"ဒါကပြောင်းလဲဦးမှာလား"
ဖန်ချောင်ကျိုးသည်မတတ်နိုင်စွာပင် သူ့လက်ကိုမြှောက်ထားရင်း ကောင်းကင်သို့ ကြည့်နေလိုက်သည်။
ရွယ်သန်းရုံ၏အကြည့်မှာ ဖန်ချောင်ကျိုး၏ ညာလက်ပေါ်ရှိ သွားရာတွင်သာရှိနေပြီး ထိုအရာမှာ တိရစ္ဆာန်၏ သွားရာမျိုးမဟုတ်ဘဲ လူ၏ သွားရာမှန်း ထင်ရှားလှသည်။
ဖန်ချောင်ကျိုးက သူကြာကြာရပ်နေလေ ပိုအေးစက်လာသည်ကို ခံစားရလေဖြစ်၍ တည်းခိုဆောင်ထဲ အမြန်ဝင်ပြီနောက် ရွယ်သန်းရုံအားပြောလိုက်သည်။
"ဆရာတူလေး တံခါးလာဖွင့်ပေးတာအတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ အခန်းပြန်ပြီး နားတော့လေ"
"အစ်ကိုကြီး ဘယ်ကပြန်လာတာလဲ"
ရွယ်သန်းရုံကကျောချမ်းစရာကောင်းသည့်အသံနှင့်မေးသည်။ဖန်ချောင်ကျိုးလည်းတံခါးပိတ်ရင်းပြန်ဖြေသည်။
"အပျော်ဂေဟာ"
ဖြေပြီးနောက် ခနရပ်ကာဆက်ပြောသည်။
"အိုး.....မေ့လို့ အဲ့တာဘယ်မှာမှန်းမင်းမသိဘူးမလား"
ဖန်ချောင်ကျိုးသည် အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ပြောပြလိုက်သော်လည်း ရွယ်သန်းရုံလို သူများအကြောင်း စိတ်မဝင်စားသည့်သူက သူဘယ်သွားခဲ့သည်ကို မေးလာမည်ဟုမထင်ခဲ့ပေ။
"အပျော်ဂေဟာ....အဲ့တာဘယ်လိုနေရာလဲ"
ဖန်ချောင်ကျိုးသည် အနည်းငယ်တွေဝေနေသည်။
"သောက်စားပျော်ပါးလို့ရတဲ့နေရာ"
"ဒုတိယအစ်ကိုကြီး"
ရွယ်သန်းရုံ၏အသံမှာရုတ်တရက်ကြီးပြောင်းလဲသွား၏။
YOU ARE READING
နာမည်ကြီး ဝတ္ထုထဲကို ကူးပြောင်းပြီးနောက် ဇာတ်ကောင်တွေလွဲကုန်ပြီ
Fantasyသောကြာနေ့တိုင်း Update ရှိပါသည်။ ကြာပန်းဖြူလေးများအဖွဲ့
