GÜMÜŞ TAHT (+18)

İkinci Kitap 7. Bölüm - Yalanlar ve Çıkarlar

Selam canlarım! Yeni bölüm geldi. Lütfen ama lütfen oylarınızı ve yorumlarınızı esirgemeyin. Oylar azaldıkça bölümler de ister istemez gecikiyor... 🥹
Sizi çok seviyorum, keyifli okumalar!

Okuduğunuz tarihi budaya not edin. ♥️

BÖLÜM 7

YALANLAR VE ÇIKARLAR

HERA

"Gerçekten, benden bu kadar mı nefret ediyorsun? Burada olmam seni bu kadar mı rahatsız ediyor, ablacığım?"

Andrea'nın şuursuz kelimelerine karşı ters bir bakış attım. Her zamanki ukalalığı üzerindeydi ama buna ek bir şeyler vardı. Dönemin ortasında okulu bırakıp buraya gelmesinin başka bir sebebi olmalıydı. Bizi özlemesi tamamen bir bahaneydi.

Yüzünü inceleyip yoğun makyajına ve üzerindeki kürke bir göz attım. Gerçek gibi görünüyordu. Gerçek kürklerden ne kadar nefret ettiğimi bilirdi. İnadına mı yapmıştı?

Ona doğru uzanıp kürkü omuzlarından çektim.

"Sana bunları giymemen gerektiğini söylemiştim." Tek kaşımı kaldırıp kürkü inceledim, evet gerçekti.

"Ben de hayatıma karışmaman gerektiğini söylemiştim."

Gözlerimi kısarak yüzüne baktım. Bakışlarındaki soğukluk, cehennem ateşini bile buza çevirebilirdi.

Bir adım yaklaşarak konuşmaya devam etti. "Bacağın nasıl? İyi görünüyorsun gerçi ama toparlayabildin mi?"

Gözlerim daha da kısılırken derin bir nefes aldım. Andrea zeki bir kızdı fakat açık vermek her zaman en büyük aptallığı olmuştu. Ona daha önce bacağımdan ya da vurulduğumdan bahsetmemiştim. Annemin söylemiş olma ihtimali vardı fakat o da bana sormadan asla böyle bir şey yapmazdı. Babam ise, eh Andrea'yı pek umursadığı söylenemezdi. Kız kardeşim ailemizin en kopuk halkasıydı. Bizi sevdiğine hiçbir zaman inanmamıştım. Paraya olan aşkı her şeyin önüne geçiyordu.

"Gördüğün gibi, kardeşim, fazlasıyla iyiyim. Bacağım düzeldi. Eski formuma da kavuştum." Ona doğru yaklaşıp kürkü omuzlarına bıraktım ve bunu yaparken etiket kısmına ufak bir göz attım. Rus malıydı. İlginç. "Bu da demek oluyor ki, sadede gelmezsen aramız bozulacak." Derin bir nefes alırken omuzlarının gerildiği gözümden kaçmamıştı. "Şimdi, son bir kez daha soruyorum. Neden buradasın?"

Başını öne eğip gözlerini kaçırırken omuzları düştü. "Okulu bıraktım."

Bir dakika, ne?

"Sen benimle dalga mı geçiyorsun?"

"Çok ciddiyim."

"Yıllarca o okula gitmek için direttikten ve hepimizi bir çırpıda silip çekip gittikten sonra, şimdi gelmiş bana okulu bıraktığını mı söylüyorsun?"

"Aynen öyle söylüyorum."

Yüzünü inceledim. Yalanı hemen yakalayabilen biriydim ve gördüğüm kadarıyla Andrea doğru söylüyordu.

"Tanrı aşkına, Andrea... neden böyle bir şey yaptın?"

"Sanırım ben de aile şirketinde çalışmak istiyorum."

"Benim aile şirketinde çalışmadığımı biliyorsun."

Derdi gerçekten bu muydu? Okulu bıraktığı doğru olabilirdi ama bu tamamen bir yalandı. Kardeşimin başka bir amacı vardı ve bunu bana söylemek yerine, saklamayı tercih ediyordu. Öğrenmemi istemediği şeyin canımı sıkacağına emindim. Bunca sıkıntının ve problemin arasında, Andrea'nın yaratacağı bir diğer problemler silsilesi için hazır olduğumu düşünmüyordum.