Untitled Part 4

6 0 0
                                    

İki yabancının karşılaşması ve aralarında kalıcı ve gerçek bir şeyin oluşması çok güzel bir şey. Karşındakine güvenebileceğin bir bağ; kahkaha, gözyaşı, anılar gibi pek çok şeyi içinde barındıran bir bağ.

Arkadaşlar var. Aile vardır ve aile haline gelen arkadaşlar vardır.

Bugün 25 Eylül.

Aaron ve ben küçük bir dostluk kurduk. Okulda bana yardım ediyor ve bazen okuldan sonra beni ziyaret ediyor. Ondan hoşlanmadığımı söylersem yalan söylemiş olurum.

Ama bir şeyi fark ettim.

Aaron geldiğinde ve Roxanna da orada olduğunda, Roxanna ayrılır.

Arkadaş olduklarını sanıyordum.

"Roxanna ile aranızda ne oluyor?" Ona işaret diliyle soruyorum.

"Hiç bir şey."

"O halde sen geldiğinde neden gidiyor?"

"Benden pek hoşlanmıyor."

Ona inanmıyorum. Ama yine de başımı salladım.

"Günün nasıldı?" Bana soruyor.

"Senin burada olduğundan biraz daha iyi."

O sırıtır. "Gerçekten mi?"

"Evet."

"Sevindim, biliyorsun. Seni rahatsız eden bir şey var mı?"

"Neden terapist gibi davranıyorsun?"

"Çünkü terapist'e ihtiyacin var."

"Gerçekten dışa dönüksün."

"Biliyorum. Ve sen bana mı söylüyorsun? Ben kendimi herkesten daha iyi tanıyorum."

"Herkes kendini herkesten daha iyi tanır."

"Sed değil."

"Affedersin?"

"Kendini pek tanımıyor gibisin. Sadece bir kediyi ve beni tanıyorsun."

"Ve Roxanna."

"Önemli değil. Demek istediğim şu ki sen kendini daha iyi tanımaya çalışmıyorsun. Kendini tanımıyorsun ve çabalamıyorsun bile."

"Yalancı."

"Yalancı ben miyim?"

"Evet."

"Yalancı."

"Bakın ben yalancı değilim, hiçbir zaman da olmadım. Hiçbir zaman da olmayacağım. Kendimi çok iyi tanıyorum."

"O halde neden? Sadece soruma cevap ver Nyla. Neden hiç çaba göstermiyorsun? Neden yeni arkadaşlar edinmeye çalışmıyorsun? Neden kendine güvenmiyorsun?"

"Kendime güveniyorum."

"Konuyu değiştirme."

"İstemiyorum. Ayrıca insanların benimle arkadaş olmak istememesi benim suçum değil."

"Çünkü onlara hiç şans vermiyorsun."

"Diyelim ki yapmıyorum. O halde neden zorbalığa maruz kalıyorum? Sağır ve yetim olmam benim suçum mu? Annemle babamın ölmesi benim suçum mu?"

"Onu hiç söylemedim."

"Bir bakıma öyle yaptın."

"Bu senin hatan değil Nyla. Annenle baban öldüğünde sen daha çocuktun. Bana söylediğin gibi sağır doğdun."

"Sana hiç söylemedim."

"Bunu söylemeyi bırak! Doğru kelimeleri bulmak zor, tamam mı? İşaret dilinde pek iyi değilim."

KEDI YETIMHANESIWhere stories live. Discover now