Aaron'a şok olmuş bir şekilde baktım. Az önce sesini duydum. Bu gerçek olamaz.
"Aaron?" Yüksek sesle söylüyorum.
Aaron'un gözleri kocaman açıldı. Beni kucağında tutuyor, elleri başımı tutarken başımı göğsüne yakın tutuyor. Saçlarımı okşuyor. "Nyla? Konuştun mu?"
"Seni duyabiliyorum... Aaron, ben... seni duyabiliyorum."
"Ah, lütfen beni affet." Derin bir nefes alırken şöyle diyor. İki elini yanaklarıma koyup beni öptü.
Beni dudaklarımdan öpüyor.
Beni usulca öp ve beni maviye boya, senin için şişen bir tutku okyanusu.
Beni sertçe öp ve başımı saran şehvet ateşiyle beni kırmızıya boya.
Beni iffetle öp ve beni aydınlatan kör edici mutluluğu beyaza boya.
Beni tutkuyla öp ve midemdeki kelebekleri düşünmeme izin vermeden pembeye boya.
Beni yavaşça öp ve beni griye boya, aklımda senin sisin kalıcı.
Çabuk öp beni ve beni siyaha boya, gece vakti aşk beni uykusuz bırakır.
Beni ilk öptüğünde hissettiklerim. Kemiklerinin içindeki ateş gibi. Sanki ruhun suya dönmüş gibi. Tıpkı ölü yıldıza gelen her parçanın yeniden canlandığı gibi.
Ve ilk öpücüğüm beni yeniden canlandırıyor.
Artık acı çekmek yok.
Daha fazla acı yok.
Sadece o ve ben.
Sadece Aaron ve Nyla.
