ကြမ္မာဖလှယ်ပြီးလေသော် (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း (၄၆) (က)

အပိုင်း (၄၆) (က)

ရှောင်းချီစုန့်က စားသောက်ထဲမှ ထွက်လာသည်။ အစောင့်နှင့်အစေခံများက ချက်ချင်း သူ့ကိုတွဲကာ မြင်းပေါ်တင်ပေးလိုက်ကြသည်။ လူအုပ်စုကြီးက လှည်းနောက် လိုက်သွားကြလေသည်။

လှည်းက လမ်းတစ်ခုထဲသို့ မြန်မြန် ကွေ့ဝင်သွားပြီး အိမ်တစ်လုံးတွင် ရပ်လိုက်၏။

ရှောင်းချီစုန့်က မြင်းပေါ်ကဆင်းလိုက်ပြီး အိမ်ထဲသို့ အတင်းတိုးဝင်သွားတော့သည်။

“ မင်းတို့က....”

အစေခံနှစ်ယောက် ရောက်လာ၏။

“ဖယ်စမ်း”

ရက်စက်သည့်ခွေးများနှင့်တူသည့် ရှောင်းချီစုန့်၏ ကိုယ်ပိုင်အစေခံများက အစေခံနှစ်ယောက်ကို ကန်ကျောက်လိုက်လေသည်။

ရှောင်းချီစုန့်က အလွန်ကျေနပ်သွားပြီး ခြံထဲသို့ ဟိတ်နှင့်ဟန်နှင့် လျှောက်သွားလိုက်စဥ်တွင် ကြော့ရှင်းလှသည့်ပုံရိပ်တစ်ခုက အနီးက အခန်းတစ်ခုထဲ ဝင်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။ ထိုအခန်းကို သားသားနားနား ဆင်ယင်ထားလေသည်။ ပန်းပုလက်ရာနှင့်နူးညံ့သည့်အိပ်ရာတစ်ခု ရှိနေသည်။ အမျိုးသမီးနေထိုင်သည့်အခန်းဖြစ်ဟန်တူသည်။

သူက အင်္ကျီလက်ကို ခေါက်တင်လိုက်ပြီး နောက်ကမြန်မြန် လိုက်သွားကာ တံခါးနားသို့ရောက်လာ၏။

အထဲက အမျိုးသမီးက အပြင်က အသံများကို ကြားလိုက်သယောက် အပြင်ထွက်လာရင်း ဘာဖြစ်နေတာလဲဟု မေးလိုက်တော့သည်။

ရှောင်းချီစုန့်သည် နောက်ဆုံးတော့ သူမ၏ အသွင်ပြင်အစစ်အမှန်ကို ရှင်းရှင်းတွေ့လိုက်ရ၏။ အဖြူရောင်ဝတ်စုံ ဝတ်ဆင်ထားပြီး အသားအရေက နို့နှစ်လို ချောမွတ်နေကာ မျက်လုံးမျာက တောက်ပပြီး သွားများက ဖြူဖွေးလို့နေသည်။

သည်လိုနေရာသေးသေးလေးတွက် သည်လိုမှင်တက်အံ့ဩဖွယ်အလှမယ်လေး ရှိနေလိမ့်မည်ဟု ထင်မထားခဲ့ချေ။ သူ့နောက်က တံခါးကို ပိတ်လိုက်ပြီး အမျိုးသမီးကို ဦးညွှတ်နှုတ်ဆက်လိုက်ကာ ပြောလိုက်၏။

“ ဒီကသခင်မ နာမည်ဘယ်လိုခေါ်ပါသလဲ”

သူ၏ သွားရေကျနေသည့်မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရသည်တွင် ကျီစန်းညန်သည် သူမ၏ အတွင်းအင်္ဂါငါးခုလုံး တောက်လောက်နေသလို ခံစားလိုက်ရတော့သည်။ သေချာနေပါပြီ။ သူ ဘာလုပ်ခဲ့တယ်ဆိုတာကို လုံးဝမေ့သွားပြီပဲ။