ကြမ္မာဖလှယ်ပြီးလေသော် (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း (၄၉)

အပိုင်း (၄၉)

သည်အခိုက်တွင် နှင်းများ ရပ်သွားတော့သည်။ ရှန်ဖုန်းမင်က မြင်းပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး

“ မိန်းကလေးကျန်း လမ်းလျှောက်ချင်လား”

အဝေးတွင် ဖြူဖွေးပြီး မဆုံးနိုင်သည့် တောင်များနှင့် မြစ်များရှိကာ အနီးနားတွင် အဖြူရောင်ခေါင်မိုးနှင့် ရွာများရှိနေသည်။ သည်အချိန်တွင် လောကကြီးက ပြောင်းလဲသွားသယောင်။ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်ပြီး လှပနေသည်။

သည်လိုလှပသည် ရှုခင်းကို တွေ့လိုက်ရပြီး ကျန်းယွင်ကျူးသည် အမှန်ပင် တစ်ချက်လောက် သွားကြည့်ချင်မိသည်။ ရှန်ဖုန်းမင်နှင့်ဆိုလျှင် အနည်းငယ်ထူးဆန်းနေခြင်းသာ။ သို့သော် သည်နေ့ သူ့အဝတ်အစားများကို ပြောင်းဝတ်ထားပြီး ဖိနှိပ်သည့်ခံစားချက် မရှိသောကြောင့် သူမက ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပြန်ပြောလိုက်လေသည်။

လှည်းပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီးနောက် သူမ၏ပတ်ဝန်းကျင်တွင် လှိုင်းထနေသည့် များစွာသောတောင်များကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ချက်ချင်းဆိုသလို သူမသည် တောင်ပေါ်တက်ပြီး နှင်းလွှမ်းနေသည့်ရှုခင်းကို ကြည့်ချင်သွားတော့သည်။ ထို့ကြောင့် သူမက ရှန်ဖုန်းမင်ကို စူးစမ်းသလို ကြည့်လိုက်၏။

“မိန်းကလေးကျန်း လုပ်ချင်တာ လုပ်လို့ရပါတယ်”

ရှန်ဖုန်းမင်က ပြောလိုက်သည်။

ကျန်းယွင်ကျူးက တော်တော်လေးနိမ့်သည့်တောင်တစ်လုံးကို ရွေးလိုက်ပြီး တောင်ပေါ်သို့ လမ်းလျှောက်တက်သွားလိုက်သည်။

ရှန်ဖုန်းမင်က သူမဘေးတွင် ပါလာ၏။ နှစ်ယောက်သားက အချင်းချင်းကြားတွင် နီးလည်းမနီးသလို ဝေးလည်းမနေချေ။

ကျန်းယွင်ကျူးက ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်ရင်း လမ်းလျှောက်လာလေသည်။ တောင်ထိပ်အရောက်တွင် သူမသည် ဘေးနှစ်ဘက်က မြင့်မားသည့်တောင်များ ဝန်းရံထားသည့် ရေကန်တစ်ခုနှင့်တူနေသည့် ချန်ရှီရွာကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။ တောင်ပေါ်လမ်းလေးက တစ်ဖက်က ဝင်လာပြီး တစ်ဖက်က ပြန်ထွက်လာသည်။ ထွက်လာသည့်လမ်းလေးက ဝင်လာသည့်လမ်းလေးထက် အနည်းငယ် နိမ့်နေသည်။ ရေစီးနေသလိုပင်။