ကြမ္မာဖလှယ်ပြီးလေသော် (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း (၄၆) (ခ)

အပိုင်း (၄၆) (ခ)

ကျီစန်းညန်က အော်လည်းမအော် ပြဿနာလည်း မရှာပေ။ သူ့ကို အေးတိအေးစက်နှင့်သာ ကြည့်နေလေသည်။ သည်နေ့ သူမက သူ့ကို မသတ်နိုင်ခဲ့လျှင် သည်လို အဆုံးသတ်လိမ့်မည်ကို စိတ်ကူးကြည့်နိုင်လေသည်။ သူမသည် သူ့ရုပ်ရည်ကို မှတ်ထားရလိမ့်မယ်။ သူမသည် သရဲတစ်ကောင်ဖြစ်သွားလျှင်တောင် သူ့အသက်ကို ရအောင်ယူရလိမ့်မည်။

ဒေါသချောင်းချောင်းထွက်နေသည့် ရှောင်းချီစုန့်က ရှေ့သို့ ထပ်တိုးသွားချင်လေသည်။ သို့သော် ကျီစန်းညန်က စုန့်လီလို လုပ်မည်စိုးသဖြင့် သူက အကြီးအကဲကို အမိန့်ပေးလိုက်တော့သည်။

“ ဦလေးလီ သူ့လက်မောင်းနဲ့ ခြေထောက်တွေကို သုံးမရအောင် လုပ်ပစ်လိုက်၊ ဒီလိုဆိုရင် သူဘာလုပ်နိုင်အုံးမလဲ ကြည့်အုံးမယ်”

လီချွန်က တုံ့ဆိုင်းသွားတော့သည်။ ဒါက....

“ဦးလေးလီ ဒီနေ့ ကျွန်တော် သူ့ကို မသေမရှင် ဖြစ်အောင်လုပ်ပြီး သူ့ကိုသ-တ်ပေးဖို့ မတောင်းဆိုအောင်လုပ်ရမယ်၊ သူ့ကြောင့် ကျွန်တော် ထိခိုက်မိမှာ မစိုးရိမ်ဘူးလား”

ရှောင်းချီစုန့်က လီချွန်အား တနည်းနည်းဖြင့် ကလေးဆန်ဆန် ပြောလိုက်လေသည်။

ဒါတော့ မဖြစ်သေးဘူး။ သခင်လေးရဲ့ခန္ဓာကိုယ်က ရွှေထောင်ချီတန်တာ။ လီချွန်က ကျီစန်းညန်ကို ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို အကြိမ်အနည်းငယ် လိမ်ချိုးလိုက်တော့သည်။ ကျီစန်းညန်၏ လက်နှင့်ခြေထောက်တို့သည် အဆစ်များပြုတ်သွားတော့သည်။ ဘေးကလူများ တွဲထားပေးသဖြင့်သာ သူမသည် မြေကြီးပေါ်သို့ လဲကျမသွားခြင်းပင်။

“ သူ့ကို အိပ်ရာပေါ် မတင်ပေးသေးဘူးလား၊ ငါ အင်အားကို ပြရလိမ့်မယ်” ရှောင်းချီစုန့်က ဟိန်းဟောက်လိုက်တော့သည်။

နှစ်ဖက်လုံးက အစေခံများကိ ရယ်မောလိုက်ကြပြီး ကျီစန်းညန်ကို ခုတင်ပေါ် တင်ပေးလိုက်ကြသည်။

သူမသည် အမှန်ပင် နူးညံ့သိမ်မွေ့လှပေသည်။

ရှောင်းချီစုန့်က ရှေ့သို့ညွတ်လိုက်ပြီး ကျီစန်းညန်၏အဝတ်အစားက ခါးစည်းကြိုးကို ဖြေလိုက်၏။