ကြမ္မာဖလှယ်ပြီးလေသော် (ဘာသာပြန်)

အခန်း (၄၉) (ခ)

အခန်း (၄၉) (ခ)

အဘိုးကြီးဝူသည် လက်ဖက်ရည်တစ်ငုံသော က်လိုက်ပြီး ကျန်းယွင်ကျူးက ခဏတော့ ပြန်သေးမည် မဟုတ်သည်ကို သိလိုက်လေသည်။ သူက မျက်နှာကျက်ကို မော့ကြည့်လိုက်ပြီး ရုတ်တရက်ထရပ်လိုက်ကာ အနောက်ဘက်ခြံသို့ လျှောက်သွားလိုက်တော့သည်။

ကျန်းချိန်က ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်သွားတော့သည်။ အဘိုးကြီးက လုပ်မလို့ပါလိမ့်။

ကျန်းယွင်ကျူး၏ မျက်လုံးများက လင်းလက်သွားသည်။ အဘိုးကြီး ၊ ဒါက...အင်း...

လီမိသားစု၏အနောက်ဖက်ခြံတွင် ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်နေကြသည်။ လီယန်က ပါးစပ်အပြည့် နှစ်ခါလောက် သွေးအန်ခဲ့သည်။ အခုတော့ သူ့အသားအရေမှာ ခြောက်ကပ်ညှိုးနွမ်းနေလေသည်။ အသက်ရှူမြန်နေ၏။ အာမခံဌာနခေါင်းဆောင်လီက သူ့ကို မြန်မြန်ကယ်ပေးရန် သမားတော်ကျင်းကို တောင်းပန်နေသော်လည်း သမားတော်မှာ မတတ်နိုင်တော့ပေ။ ဘေးတွင် သခင်မလီက ခံစားရလွန်းသဖြင့် သတိလစ်သွားတော့သည်။ တစ်ယောက်ယောက်က သူမအပေါ် ရေလောင်းပေးလိုက်မှ သတိပြန်လည်လာတော့သည်။

ထိုအချိန်တွင် အဘိုးကြီးဝူက ဝင်လာခဲ့သည်။ ဘယ်သူကမှ သူ့ကိုလုံးဝ ဂရုမစိုက်ကြပေ။

သူက လီယန်၏လူနာခုတင်နား လျှောက်လာလိုက်ပြီး သူ့မျက်ခွံကို ဖွင့်ကြည့်ကာ သွေးခုန်နှုန်းကို စမ်းကြည့်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်လေသည်။

“ မင်း ဘာလို့ အော်နေတာလဲ၊ သူ မသေပါဘူး”

သူက ပြောရင်းဆိုရင်း သူ့အင်္ကျီလက်ထဲက အပ်အိတ်ကို ထုတ်လိုက်၏။ သူက သမားတော်ကျင်းကို ညွှန်ကြားလိုက်သည်။

“မင်း သူ့အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လိုက်”

သမားတော်ကျင်းသည် မြို့တော်က ပြန်ရောက်လာသည့် နာမည်ကြီးသမားတော်တစ်ယောက် ဖြစ်လေသည်။ ပုံမှန်ဆိုရင် သူကပဲ တခြားသူကို အမိန့်ပေးခဲ့တာလေ။ ဒါပေမဲ့ အခုကျတော့  သာမန်လူကြီးတစ်ယောက်က အမိန့်ပေးနေတာကို ခံနေရတာတဲ့လား။

သူက ဒေါသထွက်မလိုဖြစ်သွားပြီး ရုတ်တရက်ဆိုလို နတ်ဆေးသမားတော်ဝူ၏ လက်ထဲက အပ်အိတ်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ သူ့မှာ နှလုံးခုန်နှုန်းမြန်သွားတော့သည်။ အပြင်းအထန်ကို မနားတမ်း ခုန်နေတော့သည်။