The American Bad Boy

Hoofdstuk 11

Aiden

Ik stond in de hal van Sophie's huis. Vandaag zouden we naar Nederland gaan. Ik had er zin in. Eindelijk had ik Sophie voor mezelf.

Sophie kwam de trap afgelopen met een koffer in haar hand. Ze gaf me een kus op de mond ter begroeting. Sophie en ik waren officieel een koppel en ik kon niet gelukkiger zijn.

Ik pakte Sophie's koffer en deed de voordeur open. Sophie liep naar de taxi en stapte in. De taxichauffeur nam de koffer van me over en ik ging naast Sophie in de auto zitten.

'Ik kan niet wachten om mijn moeder en broertje te zien' zei Sophie enthousiast.

'Ik kan niet wachten tot ik ze eindelijk ontmoet' zei ik.

Sophie gaf me een zoen op mijn wang.

~~~~

Tijdens de vlucht was het stil in het vliegtuig. We zouden 14 uur vliegen en iedereen was moe. 

Sophie was al in slaap gevallen en lag met haar hoofd op mijn schouder. Ze was schattig als ze sliep. Haar mond was een klein beetje open.

Na een tijdje viel ik ook in slaap.

~~~~

Op het vliegveld werden we opgehaald daar Sophie's stiefvader. Hij had blond haar en blauwe ogen. Hij was van middelbare leeftijd.

Sophie gaf hem een knuffel en ze stelde me aan hem voor.

'Dit is Aiden' zei ze.

Ik schudde zijn hand. 'Aangenaam kennis te maken.'

'Insgelijks. Laten we naar de auto gaan' zei hij.

We liepen achter hem aan naar de auto. Sophie had mijn hand vast en ik zag haar naar me kijken.

'Wat is er?' vroeg ik.

'Ik gewoon niet geloven dat je met me mee bent gegaan' zei ze.

Ik liet haar hand los en legde mijn arm om haar schouder. 'Ik wil je niet een week missen' fluisterde ik in haar oor.

Ze grinnikte, sloeg haar arm om mijn middel en trok me dichter tegen haar aan. Ik gag haar een zoen op haar hoofd.

~~~~

Toen we in de auto zatten keek ik de hele tijd naar buiten. Het landschap bestond uit weilanden. In California hadden we geen weilanden.

Het landschap veranderde toen we Amsterdam in reden. De weilanden maakte plaats voor fabrieken en kantoren. En die maakte weer plaats voor huizen. Ik keek mijn ogen uit.

Sophie's moeder woonde in een appartementencomplex net buiten het centrum van de stad. De stiefvader van Sophie haalde de deur van het slot en liet ons binnen. 

Het appartement was niet groot, maar ook niet klein. Aan de andere kant van de kamer waren glazen schuifdeuren die naar een klein balkon leidde. Voor de schuifdeuren stonden een bank en een stoel die op een tv waren gericht die aan de linker muur hing. Aan de rechterkant van de kamer was de keuken en de eettafel. Aan de linkerkant was een deur die open stond. De deur leidde naar een klein gangetje waar waarschijnlijk de slaapkamers en badkamer waren.

Uit het kleine gangetje kwam een vrouw lopen van middelbare leeftijd. Ze had dezelfde haar kleur als Sophie, maar ze had groene ogen. Ze liep naar Sophie toe en gaf haar een stevige knuffel.

'Ik heb je zo gemist, schatje' zei ze tegen Sophie. 

'Ik jou ook' zei Sophie.

Sophie's moeder wendde zich naar me. 'En jij moet Aiden zijn.' Ze stak haar hand uit en ik schudde hem.