Etna, yatağında hafifçe döndü. Dün akıllıca bir şey yaptığını biliyordu. Onunla dalga geçen bir üst sınıfa,gününü göstermişti. Artık ona mesaj atamazdı. Yani şimdi arkadaşlarıyla mesajlarını okuyup, gülemiyorlardı.
Ama içindeki bu burukluk neydi ? Sıkıcı hayatına geri dönmüş olması mıydı ? Yoksa, uzun süredir hayatında merak edilecek bir konu olmadığından; bu mesajlar onun da mı hoşuna gitmişti ?
Etna'nın yüzü asıktı. Yarına yazmayı gereken bir dönem ödevi vardı, ancak o ; onunla dalga geçen birinin mesajlarını özler haldeydi. Hem de mesajları engellemesinin üstünden bir gün bile geçmemişti.
Etna kendi iradesini parçalayarak, komodinin üstündeki telefonunu aldı. Telefonun ekranını açmıştı ki, ekranda beliren. (1) Bir Mesajınız Var , yazısı tüylerini ürpertmişti.
Seri bir hamleyle telefonun kilidini açıp, mesaja tıkladı.
Bilinmeyen Numara: Ben vazgeçebileceğin bir şey değilim. (19.18)
-
Ben: BU, BU YAPTIĞIN SAPIKLIĞA GİRER BİLİYORSUN DEĞİL Mİ !? (21.35)
Ben: TELEFONUMA VİRÜS FALAN MI BULAŞTIRDIN (21.35)
Bilinmeyen Numara: Beni tanıdığını ve birlikte öldüğümüzü söylüyorum. Sence böyle bir şeyi, telefonuna uzaktan girerek yapmama gerek var mı ? (21.36)
Ben: ne yani bugün seninle karşılaştım mı ? (21.37)
Bilinmeyen Numara: Şu soru daha mantıklı: Benimle karşılaşmadığın gün var mı ? (21.37)
Ben: seni polise verebileceğimden korkmuyor musun (21.37)
Bilinmeyen Numara: Bunu yapamayacağını biliyorum. (21.38)
Ben: neden yapamayacakmışım (21.39)
Bilinmeyen Numara: Çünkü, beni seviyorsun Küçük Etna'm. (21.40)
