Ben: önümde miydin (02.19)
Ben: önümdeki masaya oturmuş beni mi izliyordun !? (02.19)
Hafızasını zorlamaya çalıştı. O gün, Destina gelmeden önce; karşısında oturan kişi kimdi ? Orası çok büyük bir kafeydi. Belki onlarca yüz görmüştü. Ama onun Bilinmeyen Numara'sı hangi çehreydi ?Kendisine, her zaman birlikte olduklarını ve telefonunu verecek kadar yakın bir iletişimleri olduklarını söylemişti. Peki o gün, o kafede; önceden görmüş olduğu kim vardı ?
Etna, elinde tuttuğu telefonun titremesiyle irkildi.
(1) Bir Mesajınız var.
Bilinmeyen Numara: Arananı bulmak için, her zaman arkamıza bakarız. Ama bazen cevaplar tam karşımızda duruyordur. (02.21)
Bilinmeyen Numara: Beni hatırlamıyor musun, ufaklık ? (02.21)
Yatağına oturmuş, nefesini tutmuş bir şekilde gelen mesajları okudu genç kız. Onunla gerçekten tanışıyorlar mıydı ?
Ben: benimle dalga geçiyorsun değil mi ? her şey bir şaka (02.22)
Saniyesinde başka bir mesaj gelmişti.
Bilinmeyen Numara: Seninle konuşmak, şaka olamayacak kadar güzel. (02.22)
Bilinmeyen Numara: Ve seninle öldüğüme pişman değilim. (02.23)
Nefesi kesiliyor gibi hissediyordu. Bir telefonun ötesinde, yüzünü, adını, kişiliğini hatta cinsiyetini bile bilmediği biri onu heyecanlandırabiliyordu. Özel hissettirebiliyordu. Kalbini yerinden çıkartacakmış gibi attırabiliyordu.
Ben: kim olduğunu söyle bana (02.23)
Ben: en azından kız mı, erkek misin onu bileyim (02.23)
Etna tekrardan, saniyesinde gelen bir mesaj bekliyordu. Ama bir kaç dakikanın sonunda gelen bir mesaj yoktu. Telefonu yatağa koydu ve kendisini de aynı şekilde yatağa doğru bıraktı.. Güzel bir kız değildi. Eğlenceli biri de olduğu söylenemezdi. Kesinlikle birlikte vakit geçirildiğinde veya kendisiyle konuştuğunda zevk almazdınız. İnsanları sıkardı. Genellikle çevresindekilere sıcak davranmaya çalışırdı, ama kişiliğinden kaynaklı olarak sıkıcı olmaktan öteye gidemezdi.
Şimdi ise, biri vardı. Onunla ilgilenen. Ona güzel sözler söyleyen. Onu izleyen biri. Etna, bir Bilinmeyen Numara'dan bu kadar etkilenebileceğini bilmiyordu.
Belki de ilgiye o kadar muhtaçtı ki, ona ilgi benzeri bir şey gösteren ilk canlıdan etkilenmişti.
Gözleri hafifçe kapanmaya başlıyordu ki; birden telefonunun zil sesi odayı doldurmaya başladı... Titreyen parmakları, yatağa konulmuş telefonu kavradı. Ekranda koskoca bir 'Bilinmeyen Numara' yazısı vardı. Kalbinin atışları, göğüs kafesini parçalayacak güce gelmişti. Açmalı mıydı ? Ne diyecekti ? Belki de, onu şu an arayan kişi; günlerdir konuştuğu 'Bilinmeyen Numara' bile değildi.
Telefonun, Cevapla butonuna tıklayıp; kulağına doğru götürdü.
"A-Alo." dedi kısık bir sesle. Avuç içi terden sırılsıklam olmuştu. Dişlerini, dudaklarına bastırıp silik bir iz bıraktı.
"Seni seviyorum."
Etna, kulaklarına dolan sert ama bir o kadar da etkileyici sese karşı bir cevap veremedi. Sadece sustu. Bir kaç saniye sonra telefon kapandı.
