KALBİMDEKİ ÇİZGİLER

1- Köstebek Yakalandı

Bölüm başlarına açıklama yazmayı sevmiyorum ama bu konuda açıklık getirmek zorundaydım. ZeyKer kurgulayacağımı söyledim,öyle de yaptım ama farklı soyadlar kullandım. Sayer benim Karanlıktaki Kelebek efsanemdi,şimdi bir efsanem daha olacak,yadırgamayınız,umarım beğeneceğiniz bir kurgu olacak,herkese keyifli okumalar! :)

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Tam anlamıyla Zeynep Gencel olarak uyanmam gereken bir sabaha daha açtım gözlerimi. Babasının güzel kızı,annesini meleği ya da abisinin bir tanecik kardeşi olarak değil.
Boynuma sarılmış kulaklık kablosundan kurtulurken abimin kapımı açışıyla gözlerimi kısarak baktım ona.Hayatıma soktuğum birkaç erkek var zaten,biri de mecburen,kan bağıyla gelip yaşam alanıma yerleşen ve içlerinde en duygusuzu-bir tek bana karşı da böyle olabilir- en sinir bozucusu olan abim Emre Gencel'di.

"Ne zaman kalkmayı düşünüyorsun?"

"Ne o abi? Bugün sen mi bırakacaksın beni?"

''Benimle alay eder gibi konuşma Zeynep,sen umrumda değilsin ama babama anlattığımda onun gerilmesine sebep oluyorsun.''

''Babama yalakalık yapmaya çalıştığını belirtiyorsun ama gerçekten umrumda değilsin.'' diye mırıldanarak telefonuma bakarken ''Sesini kes yoksa olacakları biliyorsun.'' dedi.

"Üzerime tabak fırlatırsın,biliyorum."

"Uzatma,okula gidecekmişsin hazırlan." diyerek kapıyı çarparak çıktı odadan.Beni hala ergenlik çağında biri olarak gördüğü fazlasıyla belli,mezun olmak için gün sayıyorum.

Dün gece tumblr bloğumu düzenlerken uyuyakaldığım için,daha doğrusu bulduğum bir bloğu incik cincik araştırdığım,ilk gönderisine kadar sayfa sayfa bakındığım için tüm gece uyuyamadım. Her paylaşımını beğendiğim için dikkatini çekmişimdir eminim ki,ama şu an yetişmem gereken bir okulum,elime almam gereken bir kariyerim var. Mimarlık son sınıf öğrencisi,babasıyla çalışmak için can atan Zeynep Gencel olmam gerekiyor-muş. Aksini istediğimi söylediğimde yediğim tokattan çıkarttığım anlam bu.
Üzerime rahat edebileceğim bir şeyler geçirip bahçede beni bekleyen şoförümüzün yanına gittim. Oysa ki abimin bırakacağını tahmin etmiştim,ilkokulda bile yalnız gitmiş biri olarak,anneme kızdığım zamanların sebebi bir de bu. Diğerlerini saysam saatler sürer.

Emin amcanın eşliğinde kampüse geldiğimde koşuşturarak girdim içeri.Fakültenin önündeki bankta bir yandan sigarasını içip diğer yandan bana bakınan Elif'i görünce nefes nefese bir halde yanına gittim.

"Bir an hiç gelmeyeceksin sandım Zeynep,bir saat oldu!''

''Trafik vardı,her neyse bir şeyler yiyelim,kahvaltı yapmadım."

"Yapacak zamanımız yok,geç bile kaldık farkındaysan."

"Peki,öleyim açlıktan." diyerek Elif'i takip ettim. Not sıkıntım yok,bölüm birincisi ben olduğum için tüm hocalarla aram son derece iyi. Amfiye girip en arka sıraya geçtiğimde Elif kendini en öndeki boşluklardan birine attı. Telefonumla bloğuma girdiğimde dün gece bloğunu taciz ettiğim hesabın benim gönderilerimi beğendiğini görünce anonim olarak soru gönderdim ona. Doğa ve edebiyat aşığı gibiydi,şimdilik çıkarımlarım bu kadar.

"Doğa mı edebiyat mı?" yazdım.

Kendine dair benim gibi tek bir resmi yokken çok etkilendim fikirlerinden. Cinsiyetini bilmiyorum,hoş bu önemli de değil benim için. Fikirlerini yazıyor ve bende bunu okurken gülümsüyorum,hepsi bu.
Kafamı kaldırıp yanımda bana bakan Serkan'a baktığımda bana göz kırpıp yeniden hocayı dinlemeye başladı. Bende telefonuma geri dönüş yaptım.
Sorumu cevapladığını gördüğümde sırıtırken fazla dikkat çekmemeye çalışarak kafamı eğdim biraz.