KALBİMDEKİ ÇİZGİLER

70- Çıkılabilecek Bir Yol

Kerem'in Ağzından

İçeriden gelen çığlık sesinin Zeynep'e ait olduğunu anlarken,masadan fırladım beklemeden. Annem ve Gamze de bir şey konuşacakları için arka bahçeye geçmişti zaten.

Hızlıca mutfağa ulaştığımda Zeynep'in Burak'ı göğsünden ittiğini görünce "Ne oluyor?" deyip yanına ulaştım.

"Kerem.." dedi ağlamaklı bir sesle. Vücudu titriyordu. Burak'a açıklaması için bakarken önce güldü sonra da "Duvarda gezen böceği üzerine atınca korktu seninki. Ben seni daha cesur biliyordum Zeynep Gencel.." dediğinde "Beyinsiz misin lan sen?" deyip üzerine yürüyecekken Zeynep yüzünü omzuma koyup kaldı öylece. Kımıldayamadım o an doğal olarak. Titriyordu.

"Tamam,bir şey yok güzelim,buradayım ben." dedim saçlarına dokunup alnını öperek.

"Kerem,gidelim buradan,lütfen."

"Tamam,gidiyoruz. Bak bakalım yüzüme." diye fısıldadım kulağına. Ama kafasını kaldırmamaya devam ediyordu.

"Evi ilaçlatalım. Ya da şu kokulu kapsüllerden de yerleştirebiliriz."

Zeynep'in böcekten korktuğunu bilmiyordum. Burak konuştukça daha çok kasıyordu kendini.

"Hadi gidiyoruz." dediğimde kafasını kaldırıp benden önce çıktı mutfaktan. Annemle bile vedalaşmadan evden attı kendini. Burak da yüzüme bakıp "Abi şaka yapayım dedim,bu kadar korkacağını bilsem yapmazdım." deyince "Malsın sen,biliyorsun değil mi?" diye sordum. Şimdi yüzünü dağıtmak istiyorum ama kendimi dizginlemeyi bana bu herif öğretti zaten. Her zaman beni çileden çıkartmayı başarması sayesinde öğrendim öfkemi kontrol etmeyi. Salondan Zeynep'in çantasını alıp bende çıktım evden.

Arabaya gittiğimde kapıda beklediğini görünce kilidi açıp binişini izledim. Sonra bende binip sürmeye başladım. Başını cama yaslayıp dışarıyı izlemeye başladı. Konuşmalı mıyım yoksa onun konuşmasını mı beklemeliyim,kestiremiyorum.

"Daha iyi misin?" deyip koluna dokunduğumda kafasını salladı sadece.

"Sahilde oturalım mı biraz?"

"Yorgunum,eve gitsek.."

"Peki." deyip arabayı sürmeye devam ettim ve kısa sürede de geldik mahalleye. Eve girdiğimizde "Ben duş alacağım."deyip önce odaya sonra da banyoya attı kendini. Bende o sırada üzerimi değiştirdim. Mutfakta sıcak çikolata hazırlamaya başladım ona. Bana da kızdı muhtemelen. Keşke mutfağa yanına gitseydim. Gerçekten,bir tane aklı başında akrabam yok. Sen üç yaşında çocuk musun da eşek şakaları yapabiliyorsun?

Biraz oyalanıp elimdeki kupayla odaya döndüğümde Zeynep'in yatakta bağdaş kurarak oturduğunu görünce yanına yerleşip "Hadi iç bakalım." deyince kafasını olumsuz anlamda sallayarak odayı izlemeye başladı.

"Seviyorsun ama,soğumadan iç hadi." dedim ama yine cevap vermedi bana.

"Zeynep,neden konuşmuyorsun?"

Cevap vermedi. Parmağındaki yüzükle oynamaya başlayınca "Sorun ne? Bana da mı kızgınsın? Bir şey söylesene." dediğimde "Bir tane aklı başında akraban yok! Tek bir tane bile!" dedi yüzüme bakmadan.

"Yani?"

"Uyuyacağım." diyerek yatıp yorganı da üzerine çektiğinde "Bana neden kızdığını anlamıyorum." dedim. Cevap vermedi.

"Tamam,bir daha annemin evine gitmeyeceğiz tamam mı?"

"Tamam filan değil!" dedi üzerinden yorganı savurup oturur hale geçerek. Elimdeki bardak o etkiyle yatağa düşmüştü ama umursamadı. Zeynep'in bu tepkisiyle benim de umrumda olmadı zaten.