Το Τέλος μου... Η Αρχή μας...

Κεφάλαιο 2

"Φτάσατε στον προορισμό σας" ακούστηκε η φωνή από την πλοήγηση καθώς καμιά μας δεν ήξερε πως θα πηγαιναμε στο 5 αστέρων ξενοδοχείο που βρίσκονταν μπροστά μας.
" Πολύ χλιδή ρε παιδι μου. Εμ βέβαια οποίος έχει χρήμα " σχολίασε η Αναστασια κοιτώντας το συντριβάνι που κοσμουσε την δεξιά πλευρά του μεγάλου κτηρίου. Παρκαρα το αμάξι στο γεμάτο πάρκινγκ σε έναν μικρό χώρο ανάμεσα σε έναν κάδο και ένα αυτοκίνητο μεγάλων κυβικών. Αμαν δηλαδή που μου πάει ο άλλος με την νταλίκα? Νομίζει πως όλος ο χώρος είναι δικός του? Άντρες τι να πεις.
" Θα κατέβεις? " η ανυπομονησία της σε σκοτώνει. Με γρήγορα βήματα έφτασα στο μέρος της και αφού σουλουποθηκαμε λίγο ακόμα πήγαμε με σταθερά βήματα προς την είσοδο. Έριξα μια γρήγορη ματιά γύρω μου, παντού υπήρχαν σκορπισμένοι σε όλον τον χώρο security με ακουστικά στα αυτιά και ασυρματους παρακολουθοντας την κίνηση του καθενός. Στην πόρτα μας περιμένε ένας κουστουμαρισμενος κύριος γύρω στα 50 κρατώντας μια λίστα με ονόματα.
" Γειά σας Κυρίες μου " μας χαιρετησε με ένα όμορφο και ευγενικό χαμόγελο.
" Γειά σας. Αναστασία Λαμπράκη " είπε ευγενικά η φίλη μου και με ένα νεύμα του χεριού του μας άφησε να περάσουμε. Το ξενοδοχείο ήταν γεμάτο κόσμο ενώ ο πλούτος και η χλιδή ερρεε από παντού. Από την οροφή κρεμόταν ένας μεγάλος λευκός πολυέλαιος, πίνακες διακωσμουσαν τους τοίχους ενώ μεγάλες σκάλες οδηγούσαν σε δικούς τους προορισμούς . Οι περισσότεροι από τους καλεσμένους ήταν αξιωματικοί, ναυτικοί και πιλότοι φορώντας αναγκαστικά τις επίσημες στολές τους.
Ξέχασα να σας πω πως η Αναστασια έχει περάσει και ακολουθεί το μεγάλο της όνειρο στην πολεμική αεροπορία. Αν και μόνο 22 χρονών και νέα στο επάγγελμα δεν έχει μπει ακόμα σε κάποιο αεροπλάνο όμως είμαι σίγουρη πως θα το κάνει σύντομα. Έψαξα να την βρω ανάμεσα στους όμορφα ντυμένους καλεσμένους καθώς υπήρχαν και διάφορα στελέχη από τις αντίστοιχες εταιρείες. Τελικά βρίσκονταν στον μεγάλο μπουφέ που καλυπτε το πίσω μέρος της αίθουσας και είχε αρχίσει να γεμίζει το πιάτο της με όλων των ειδών τα φαγητά. Πηγα κοντά της και άρπαξα ένα ποτό από το σερβιτόρο που πέρασε δίπλα μας χαρίζοντας ένα μεγάλο χαμόγελο στην Αναστασια.
" Για δες ποιος είναι εδώ. " ακούστηκε μια αντρική φωνή πίσω μου και το πρόσωπο της έγινε σκληρό δίχνοντας την απέχθεια της.
" Ό ζουμπας " συνεχίσε εκείνος με ένα σαρκαστικό χαμόγελο στην φωνή του. Γύρισα το κορμι μου προς το μέρος του για να δω σε ποιον ανήκει αυτή η φωνή όμως ήρθα αντιμετωπη με ένα σκληρό στέρνο ρίχνοντας όλο το ποτό μου πάνω του. Γαμωτο ήταν και ωραίο δεν πρόλαβα να το απολαύσω. Σηκωσα το κεφάλι μου και αντικρισα τα πιο ωραία μάτια να με κοιτάνε θυμωμένα.
" Δεν μπορείς να προσέχεις γαμωτο? Κοίτα πως με έκανες." είπε νευριασμενα και με κοιτούσε με μίσος. Και τώρα δηλαδή νομίζει πως τον φοβήθηκα? Χαχα αστείο.
" Εγώ? Εσύ ήρθες και καθισες ακριβώς πίσω μου. Τόσος χώρος υπάρχει. " είπα με το ίδιο ύφος και έδειξα τον άδειο χώρο γύρω από τον μπουφε.
" Ρε Φιλιππε πάμε να φύγουμε με τα μικρά που μπλεξαμε." γύρισα για πρώτη φορά και κοίταξα τον φίλο του που στέκονταν ακριβώς από δίπλα του και κοιτούσε με ένα στραβο χαμόγελο την Αναστασία που είχε πέσει με τα μούτρα στη κυριολεξία στο φαγητό.
"Α ώστε εσύ είσαι ο περιβόητος Φίλιππος. "σχολιασα ενώ η ξυνιλα δεν αποχωριζονταν το πρόσωπο μου.
"Γιατί ?" ρώτησε με ένα αλαζονικο ύφος ενώ η Αναστασια ξεφυσηξε αγανακτισμενα. Σιγα ρε γοη.
"Με πληροφορησαν για το πόσο κάφρος είσαι. "προσπάθησα να κρατήσω το χαμόγελο μου όμως η φίλη μου δεν έκανε το ίδιο καταφερνοντας να τον νευριασει περισσότερο.
" Τι είπες? "ρώτησε το γαϊδούρι που κοπανησα πριν λίγο πάνω του. Ποιος του μιλησε αυτινου τώρα??
" Δεν θυμάμαι να σου μίλησα "ειρωνευτικα και το ορκίζομαι πως είδα το μάτι του να γυρίζει. Πόσο το χαίρομαι. σκέφτηκα και χαμογέλασα ενώ εκείνος βρέθηκε ένα μόνο βήμα μακριά μου.
" Μικρή ειρωνιες όχι σε εμένα "Το βλέμμα του δεν έφευγε ούτε λεπτό από το δικό μου ενώ ένιωθα πως θα μπορέσει να δει ακόμη και την ψυχή μου τόσο βαθιά και επίμονα που με κοιτούσε. Γλυκε μου αυτό το παιχνίδι παίζεται με δύο. Πέρασα το αριστερό μου χέρι γύρω από το σβέρκο του και πλησιασα το στομα μου στο αυτί του.
" Πρώτον, ειρωνιες θα λέω μόνο σε εσένα και δεύτερον η μικρή δεν είμαι εγώ αλλά κάτι άλλο εκεί κάτω "του ψιθυρισα και απομακρυνθηκα από πάνω του για λίγο χαραζοντας ένα μικρό δρομακι με το δάχτυλο μου από την αρχή του πουκαμισου του μέχρι την ζώνη του παντελονιού του. Το χέρι του αγκαλιασε την μέση μου και με τραβήξε πάνω του ενώ το σώμα του είχε αρχίσει να τσιτωνεται. Παίρνω ρισκα το ξέρω αλλά αυτός ο άνθρωπος μου έχει βγάλει τον άλλον μου εαυτό μέσα σε 5 λεπτά. Έσκυψε και αφησε ένα μικρό φιλι στο λαιμό μου που έκανε τα μάγουλα μου να πάρουν φωτιά ενώ το χέρι του εκαιγε την γυμνή μου μεση. Τελικά νομίζω πως δεν είμαι εγώ για τέτοια. Που εμπλεξα?
" Όταν όμως θα με παρακαλάς να μπω μέσα σου και να σε τρελάνω στο γαμ*σι τότε δεν θα είναι μικρό " γουρλωσα τα μάτια μου με τα λόγια του όμως δεν με είδε καθώς ήταν απασχολημένος με την υπερηφάνεια του.
" Ούτε στα πιο τρελά σου όνειρα δεν θα γίνει αυτό." απομακρυνθηκα από το σώμα του και του απάντησα με σιγουριά. Μην είσαι και τόσο σίγουρη. Που ξέρεις εσύ μωρέ? Σε εμένα στηρίζεσαι οπότε μην μιλάς.
"Πότε μην λες ποτέ "διέκοψε την συνομιλία μου με το υποσυνείδητο μου και εξαφανίστηκε από το οπτικό μου πεδίο. Χωρίς να δώσω παραπάνω σημασία καθώς είναι απλά ένας άντρας πήρα την Αναστασία και φύγαμε από την αίθουσα μιας και ήταν πλέον αργά.
" Τέλεια τι κάνουμε τώρα? "αναρωτήθηκε νευριασμενα κοιτοντας την Αναστασία και μετά το μεγαλύτερο σε κυβικά αυτοκίνητο που ήταν παρκαρισμένο πίσω από το δικό μου και είχε κλείσει κάθε πιθανή διεξοδο.
" Θα βρούμε τίνος είναι και θα τους πούμε να το πάει πιο πίσω "με καθησυχασε όταν άρχισαν να ακούγονται διάφοροι ήχοι από το σταματημενο αυτοκίνητο που με έκαναν να πάω προς το μέρος του χωρίς να υπολογιζω τίποτα. Χτύπησα το τζάμι όμως δεν πήρα κάποια απάντηση, ξαναχτυπησα και πάλι τίποτα, την τρίτη φορά χτύπησα πιο δυνατά καταφερνοντας να τους αποσπασω την προσοχή από το παθιασμένο φιλι που έδιναν στα μπροστινά καθίσματα. Ακόμη δεν μπορούσα να διακρίνω ποιος ήταν όταν όμως γυρισε προς το μέρος μου και είδα πως ήταν ο Σκουληκης από πριν.
" Έπρεπε να το φανταστώ "είπαμε ταυτόχρονα και με κοιτάξε αγριεμενα.
"Ααα ακου να σου πω " Για ακόμη μια φορά οι φωνές μας βγήκαν απόλυτα συγχρονισμενες.
"Θα σταματήσεις? "ευτυχώς αυτή την φορά μιλησε μόνο εκείνος γεγονός που με ανακουφισε γιατί αλλιώς θα τον είχα χτυπήσει.
" Κοπελιά θες κάτι? "πεταχτηκε η ξανθιά Barbie που βρίσκονταν δίπλα του. Τι να πω έχει τέλειο γούστο. Αυτή δεν έχει ούτε λίγο ύφασμα πάνω της. Ποτέ προλαβε όμως και την βρήκε πριν λίγο ήταν με εμενα και μου την έπεφτε και τώρα χαμουρευονταν με αυτή.
" Όχι συνεχιστε να πάρω ματι θέλω "την ειρωνευτικα" Φυσικά και θέλω να πάτε πιο πίσω γιατί με έχεις κλεισει "του έδειξα το 1 χιλιοστό που είχε αφήσει από τα αμάξια μας. Με γρήγορες κινήσεις έκανε όπισθεν και με κοιτάξε έντονα λες και μόνο με το βλέμμα του θα μπορούσα να εξαφανιστω. Δεν θα σου κάνω την χάρη εδώ θα κάτσω λίγο ακόμα να σου σπάσω τα νεύρα σκέφτηκα και χαμογέλασα νικητήρια.
" Κατι άλλο? "ξεφυσηξε ενώ εγώ είχα ακουμπήσει τους αγκωνες μου πάνω στο παράθυρο του.
" Ναι αρχικά ευχαριστώ και επίσης κοπελιά μην πας μαζί του άχρηστος είναι, άσε που ακόμη και μια μπάμια πιο μεγάλη είναι από τον φίλο του εκεί κάτω " κρατήθηκα να μην γελασω ενώ εκείνος πεταχτηκε από την θέση του και έπιασε το πομολο από την πόρτα του αυτοκινήτου για να βγει έξω. Όμως δεν κουνήθηκε παρα μόνο με κοιτάξε. Πηγα στο αυτοκίνητο μαζί με την Αναστασία που μου χαμογελουσε θριαμβευτικά.
" Να ξέρεις πως το παιχνίδι παίζεται
με δύο " τον άκουσα να με προειδοποιεί όμως δεν έδωσα σημασία.
Σιγα λες και θα τον ξαναδω....

Ανατροπές και καινουργια γνωριμία. Τελικά η Κατερίνα μπορεί να είναι τόσο σίγουρη?? Αν σας αρέσε κάντε vote, comments και share. Ενώ ότι σας απογοήτευσε πείτε το....
Μέχρι το επόμενο φιλιάαα