Το Τέλος μου... Η Αρχή μας...

Κεφάλαιο 7

Για μια ακόμη φορά σήμερα είχα χαθεί στις σκεψεις μου όταν άκουσα τα κλειδιά στην πόρτα. Κοίταξα την ανοιχτή τηλεόραση που εκείνη την στιγμή έδειχνε ειδήσεις και μετά την κολλητη μου η οποία ήταν γεμάτη σακούλες. Χωρίς να μου πει κάτι ετοιμασε την αγαπημένη μου μακαροναδα και σπεσιαλιτέ της και αφού μου εξιστορισε ότι έγινε με τον Φιλιππο στο σουπερ μαρκετ αποφάσισε να πάει για ύπνο ενώ εγώ άρχισα να πλένω τα πιάτα.
" Παω για υπνο. Καληνυχτα " φωναξε και πήγα να της απαντησω όμως ένας γδουπος με σταματησε. Άφησα το πιάτο που κρατούσα για να παω να την βοηθήσω μιας και δεν είναι η πρώτη φορά που κουτουλαει στην κυριολεξία από την νυστα. Καταλαβε την πρόθεση μου και βιάστηκε να με σταματήσει" Το 'χω "την άκουσα να λέει και βεβαιώθηκα πως όλα ήταν μια χαρά.
Μετά από ώρα βρισκόμουν ανάσκελα στο κρεβάτι μου κάτω από την ψιλη μου κουβέρτα στριφογυρνωντας χωρίς να μπορώ να κοιμηθώ. Οι σκέψεις μου ήταν μπερδεμένες και τα γιατί έρχονταν το ενα πίσω από το άλλο.
Γιατί να μην μπορώ να συνεχίσω το μέλλον μου όπως εγώ το έχω σκεφτεί? Γιατί να ζήσω και να παντρευτώ κάποιον που δεν θέλω? Γιατί? Γιατί?
Η απάντηση βρίσκεται μόνο στην δική μου απόφαση και νομίζω πως την έχω πάρει.
***********************************
Ένιωθα κάτι εδώ και ώρα να με γαργαλάει δεν εδινα όμως σημασία. Η έλλειψη ύπνου είχε αναγκάσει τα μάτια μου να παραιτηθούν από την συγκεκριμένη λειτουργία τους και να μην ανοίξουν μόνο όταν εκείνα του θελήσουν.
Μετά από αρκετή ώρα κατάφερα να ανοίξω τα μάτια μου πεταριζοντας τα βλεφαρα μου από το έντονο φως του ήλιου που έμπαινε από το ανοιχτό πατζουρι. Το βλέμμα μου καρφώθηκε στο πρόσωπο που βρίσκονταν απέναντι μου και με χαιδευε απαλά στο μάγουλο. Ανοιγοκλεισα δυο τρεις φορές τα μάτια μου και μόλις κατάλαβα πως όλο αυτό ήταν η πραγματικότητα και όχι μόνο ένα όνειρο έβαλα τα κλάματα.
" Αγαπη μου γιατί κλαις τώρα? "ο αδερφός μου με πηρε στην αγκαλιά του ξαφνιασμενος και με κουνουσε περα δώθε για να ηρεμήσω.
" Έφυγες. Έφυγες και με αφησες μόνη μου. Μέσα σε ένα σπίτι που μου την θυμιζε κάθε μέρα και μια μάνα που κοντευε να τρελαθεί. " απομακρυνθηκα από την αγκαλιά του και άρχισα να τον χτυπάω στα χέρια. Άρπαξε το κεφάλι μου και κοιτοντας με σταθερά στα μάτια μου είπε να ηρεμήσω και για ακόμη μια φορά τα καταφερε. Μόνο εκείνος μπορούσε να με ηρεμήσει, μόνο με ένα του βλέμμα. Μόλις είδε πως ηρεμησα με τραβηξε στην αγκαλιά του για ακόμη μια φορά.
" Πες μου πως δεν θα ξαναφυγεις "τον ρωτησα με αγωνία ενώ κρεμομουν από τα χείλη του για αυτή την απάντηση του.
" Ειδικά τώρα δεν θα φύγω. Έφυγα μια φορά σου το υπόσχομαι πως δεν θα το ξανακάνω. " απαντησε με ειλικρίνεια και τώρα ήταν η σειρά μου να τον αγκαλιάσω σφιχτά. Ο Χρήστος είναι ο μεγαλύτερος αδερφός μου και δίδυμος με την Αλεξια παρολο που είναι δίδυμα δεν μοιάζουν καθόλου. Εκείνη ήταν ξανθιά όπως εγώ με γκριζοπρασινα ματιά ενώ εκείνος έχει κάστανα μαλλιά με γαλανα ματιά. Πάντα όταν μας έβλεπαν και τους τρεις μαζί έλεγαν πως εμείς οι δυο ειμασταν δίδυμες μιας και πολλά χαρακτηριστικα μας είναι ιδια. Θυμάμαι όταν πέθανε η Αλεξια ο Χρήστος έφυγε μετά από λίγες μέρες χωρίς να πει λέξη που θα πάει ή τι σκοπεύει να κάνει. Δεν επικοινωνησε από τότε μαζί μου και αυτό γιατί του θύμιζα την Αλεξια μιας και είχε φροντίσει να με κάνει και στον χαρακτήρα ίδια με εκείνη.
" Μου έλειψες μικρή "
" Και εμένα παρα πολυ. " η ειλικρίνεια μου τον ηρεμησε. Πιστευε πως δεν θα ήθελα να το βλέπω στα μάτια μου όμως ηξερε πολύ καλά πως τον είχα συγχωρησει. Εξάλλου είναι ο αδερφός μου δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο.
" Κατερινα?..."ακούστηκε σιγανή η φωνή της Αναστασίας καθώς έμπαινε σιγά σιγά στο δωμάτιο μου. " Ααα δεν ήξερα ότι έχεις παρεα συγνώμη." είπε και πηγε να φυγει όμως τα γέλια μας την σταματησαν ενώ είχε κοκκινισει από ντροπή.
" Τασάκι μου? "είπε ο Χρήστος και με άφησε από την αγκαλιά του για να πάει κοντά της.
" Αι στο διαλο "είχε γουρλωσει τα μάτια της και τον κοιτουσε χωρίς να μπορεί να συνειδητοποιησει πως ο Χρήστος ήταν πίσω και μάλιστα πολύ αλλαγμενος.
" Αχ αυτή η γλυκα σου "την πείραξε και την τραβηξε στην αγκαλιά του πριν εκείνη προλάβει να διαμαρτυρηθει. Ήρθαν στο κρεβάτι και ο Χρήστος καθισε στην μέση ενώ από την μία μεριά είχε εμένα αγκαλιά ενώ από την άλλη την Αναστασία και μας κρατούσε σφιχτά.
Ενώ μιλούσαμε ένας χτυπος στην πόρτα του δωματιου μου μας διεκοψε. Από το άνοιγμα ξεπροβαλλε το κεφάλι του Λούκα ο οποίος μόλις μας είδε ανοιξε διάπλατα την πόρτα και μας κοιταξε κατσουφιασμενος.
" Μπραβο ρε όλοι μαζί και ο ψωριαρης χωριά. "
" Ελα εδω βρε γκρινια. " άνοιξα τα χέρια μου και εκείνος ήρθε τρέχοντας. Μιλάμε για 28 χρονών γομαρι έτσι .
"Δηλαδή αυτές τις αγαπας περισσότερο από εμένα εε?" απευθηνθηκε στον Χρήστο ενώ βολευτηκε καλύτερα πάνω μου.
" Είναι αμοιβαία τα αισθήματα. " απαντησε εκεινος και όλοι γελάσαμε.
***********************************
" Λοιπόν πήρα την απόφαση μου "είπα και κοίταξα τα παιδιά απέναντι μου. Όλοι γύρισαν και με κοίταξαν περιμένοντας με ανυπομονησία τι έχω αποφασίσει. Για το καλό όλων, σκέφτηκα.
" Θα το παντρευτώ "είπα και ένιωσα θλίψη με την εκφραση μόνο τριών λέξεων. Ο αδερφός μου καταλαβαινοντας την θέση μου ήρθε και με κράτησε σφιχτά στην αγκαλιά του. Η Αναστασία μας κοιτούσε αφηρημένη και ο Λούκας ήταν πιο μπερδεμένος από ποτέ. Δεν ήταν μπροστά όταν του ανακοίνωσα όσα είχαν γίνει. Θέλοντας λοιπόν να καταλάβει τι γίνεται ήρθε προς το μέρος μας και αφού έσπρωξε τον Χρήστο μακριά μου με πηρε εκείνος αγκαλιά.
" Κολλητουμπιλινη μου γιατί κλαις?"είπε με μια αστεία χρεια στην φωνή του και μου σκουπισε τα δάκρυα που είχαν ξεφύγει.
" Γιατί πρέπει να παντρευτώ και μάλιστα όχι οποιονδήποτε αλλά τον Μάνο Λιβερη " ο τόνος μου ειρωνικος ενώ όσο περισσότερο μιλάω για αυτόν τόσο περισσότερο θυμώνω και τον απεχθάνομαι.
" Πώς? Εκείνος από τότε εξαφανίστηκε... Τι θέλει τώρα? Για εκδίκηση γυρίσε Κατερίνα πάντα πίστευε πως εμείς φταίγαμε. " πήγε να συνεχίσει όμως ένα έντονο βλέμμα του αδερφου μου τον σταματήσε. Δεν θα το σχολιάσω ακόμα αν και το παρατηρήσα.
" Δεν θα τον παντρευτείς τελειώσε. "συνεχίσε με απιφασιστικοτητα ενώ πλέον είχε νευριάσει για τα καλά.
" Λουκα αν δεν τον παντρευτώ θα μας πάρει ότι έχουμε και δεν έχουμε. Αυτος ο γάμος είναι απλά μια συμφωνια. Πήρα την απόφαση μου και δεν μπορώ να την αλλάξω. " Σηκώθηκα και αφού φόρεσα τα παπούτσια μου, πήρα το κινητό μου και τα κλειδιά μου και πήγα στην αγαπημένη μου καφετέρια.
" Οριστε ο καφές σας. Αν χρειαστητε κάτι άλλο πείτε μου. " ακουσα την σερβιτόρα να μου λέει και της χαμογέλασα ευχαριστοντας την. Έπιασα το κινητό μου και αφού άφησα έναν αναστεναγμό που κρατούσα εδώ και ώρα πάτησα το κουμπί για να ξεκινήσει η κλήση.
" Μάνος Λιβερης παρακαλώ " η τυπικότητα σε μάρανε.
" Δέχομαι να σε παντρευτώ. Ποτέ υπογραφω. " απαντησα κυνικά χωρίς την εκφραση κανενός συναισθηματος." Σήμερα. Ο γάμος είναι σε μια εβδομάδα. Να έχεις ετοιμα τα πράγματα σου θα - "πήγε να συνεχίσει την πρόταση του όμως η περιέργεια μου τον σταματήσε
" Γιατί? "
" Μην τολμήσεις να με ξαναδιακοψεις. Θα έρθεις να μείνεις μαζί μου στο σπίτι μου χωρίς αντιρρήσεις. Στις εννιά να είσαι έτοιμη. " απαντησε σκληρά και έκλεισε το τηλέφωνο.
Τα νεύρα μου είναι στα χειρότερα τους ειδικά τώρα. Από πότε αποφασίζει αυτός για εμένα? Και ποιος του έδωσε το δικαίωμα? Όχι Μάνο δεν θα γίνουν όλα όπως θες εσύ.
Μετά από κάποια λεπτά βρισκόμουν έξω από την έπαυλη Νικολοπουλου - σπίτι μου. Είχα ξεχάσει τα κλειδιά μου έτσι χτύπησα το κουδούνι. Μπροστά μου εμφανίστηκε η κυρία Μαριγω. Αγαπημένη μου από μικρή μιας και είναι εδώ μέσα από 30 χρονών και είναι πολύ καλή φίλη με την μαμά μου. Και οι δύο ήταν πάντα δίπλα μου οπότε και αν τις χρειαζόμουν
" Γειά σας κα Μαριγω. Τι κανετε? "
" Καλά είμαι κορίτσι μου εσύ? Πως και τόσο νωρίς από δω? Προχτές είχες έρθει δεν σε έχουμε συνηθίσει να έρχεσαι τόσο συχνά. " η αλήθεια είναι πως σπάνια ερχόμουν να τους δω όμως τώρα έπρεπε να έρθω να μαζεψω κάποια τελευταία πράγματα.
" Πρέπει να μαζεψω κάποια πράγματα για αυτό και ξαναηρθα. "
" Ώστε θα τον παντρευτείς. Είσαι σίγουρη για αυτό κόρη μου? " απο μικρή έτσι με αποκαλουσε γιατί πάντοτε λέει ηθελε μια κόρη όμως έχει έναν γιο μόνο τον οποίο και λατρεύει. " Όχι άλλα θα κάνω τα πάντα για το καλο της οικογένειας μου. "
" Είμαι σίγουρη για αυτό "είπε με ειλικρίνεια και αφού της χαμόγελασα ανεβηκα στο παλιό μου δωμάτιο όπου με περίμεναν δύο γεμάτες κούτες.Της έβγαλα έξω και πριν φύγω έριξα μια ματιά στο διπλανό μου δωμάτιο. Στον δωμάτιο της Αλεξιας. Μπήκα μέσα και αναμνήσεις κατέκλυσαν το μυαλό μου. Κάθισα στο κρεβάτι της και άνοιξα το πρώτο συρτάρι από το κομοδίνο της οπου ήξερα πως έχει ένα άλμπουμ με φωτογραφίες μας από μικρά μέχρι την εφηβεία μας και πιο μετά. Κάθε σελίδα που γυρνούσα εκρυβε και μια αναμνηση.
Προσπάθησα να βολευτω καλύτερα στο κρεβάτι όμως το άλμπουμ μου επεσε και έτσι εσκυψα να το πάρω.
Δίπλα του βρίσκονταν ενας άσπρος μικρός φάκελος.
Έγραφε το όνομα μου και ο γραφικός χαρακτήρας ήταν εκείνης.
Ένα γράμμα από εκείνη που μέχρι τώρα δεν είχα λάβει.

Το ξέρω σας εντυπωσιάζω που έχω ανέβασα τόσο γρήγορα. Λοιπόν έχουμε εξελίξεις. Τελικά πήρε την απόφαση της. Ελπίζουμε να αποφασισε σωστά. Το γράμμα όμως τώρα τι μπορεί να κρύβει??
Μέχρι τις επόμενο φιλιαα και μην ξεχνάτε vote, comments και share.