Το Τέλος μου... Η Αρχή μας...

Κεφαλαιο 14

Μανος

"Σε παντρευομαι μονο και μονο επειδη εισαι μια απλη συμφωνια,ενα συμβολαιο καταλαβε το πια.Δεν θα σε αφησω να κανεις οτι θελεις εσυ ουτε εδω μεσα ουτε πουθενα."της φωναξα και ενιωσα τις φλεβες στον λαιμο μου να πεταγονται οσο πηγαινα απειλητικα κοντα της και εκεινη πισωπατουσε φοβισμενη.Εσφιξα τα χερια μου σε γροθιες μιας και πλεον δεν μπορουσα να συγκρατηθω .Ειμαι ικανος να την χτυπησω .Το θρασος και η ειρωνια της με βγαζουν εκτος εαυτου .Δεν ειναι οπως παλια και πραγματικα δεν ξερω τι να κανω μαζι της . Μου σπαει τοσο πολυ τα νευρα που μου ερχεται να την δεσω και να την φιμωσω μεχρι την ημερα του γαμου εστι ωστε να μην μιλαει .Ενα χερι με σταματησε και ειδα τον Παντελη να με κοιταζει απειλητικα και αμεσως τραβηχτηκα μακρια της.Την κοιταξα ,δεν μπορουσα να μην την κοιταξω εστω για λιγο .Τα καστανα της ματια ηταν τοσο ξεχωριστα παρα το συνηθισμενο τους χρωμα.Σε ταξιδευαν σε δικους τους κοσμους .Παντα μπορουσες να καταλαβεις τι νιωθει μπορει η ιδια να μην εδειχνε τα συναισθηματα της ομως τα ματια της την προδιδαν ομως και την 'εκρυβαν'.Μπορουσαν να παιξουν περιεργα παιχνιδια .....οπως και εκεινη.Σε αυτο το παιχνιδι ομως μωρο μου οι παικτες ειναι δυο.Και ολα τωρα ξεκιναν. Μονο οταν την ειδα να ανεβαινει στον επανω οροφο μαζι με το σκασμενο αποφασισα να την αγνοησω και να ασχοληθω με κατι που να αξιζει.

Μετα απο μιση ωρα και αρκετη χαρτουρα στο γραφειο μου -μιας και ειχα μεταφερει ολη την δουλεια απο την εταιρεια στο σπιτι-εκανα ενα μικρο διαλλειμα και κατευθυνθηκα στην κουζινα .Την βρηκα εκει να προσπαθει να φτιαξει λογικα κρεμα για το μικρο και να εχει γεμισει ολο τον παγκο με σκονες.Διαβαζε με μεγαλη προσηλωση τις οδηγιες που αναγραφονταν στο πισω μερος του κουτιου και προσπαθουσε να βαλει νερο στο μπολακι ομως το περισσοτερο το εριξε πανω της και την ακουσα να βλαστημαει οταν σε δευτερολεπτα εφτασα διπλα της μιας και το νερο ηταν καυτο.Σηκωσα ελαχιστα την μπλουζα της και ειδα το σημειο που ειχε πεσει το νερο να ειναι κατακοκκινο και ασυναισθητα την ακουμπησα ομως εκεινη εφυγε μακρια μου.

"Μην με αγγιζεις."ψιθυρισε και ανετα μπορουσες να διακρινεις την ψυχροτητα της φωνης της.Ετρεξα στο μπανιο και εψαξα στο φαρμακειο να βρω μια κρεμα για τα καψιματα.Αφου την βρηκα εφυγα σφαιρα για την κουζινα οπου την βρηκα να φυσαει το κατακοκκινο και πρησμεσνο πλεον κοκκαλο στην δεξια πλευρα της κοιλιας της.Τραβηξα τα χερια της και αφου εβαλα λιγη κρεμα στο καυτο δερμα της αρχισα να την απλωνω σιγα σιγα σε ολη την κοκκινη περιοχη οσο εκεινη με κοιτουσε και δαγκωνε τα χειλη της για να μην δειξει πως ποναει.Το δερμα της τοσο απαλο τοσο ωραιο ,η επαφη μας με εκανε να θελω να την βαλω κατω και να την κανω δικια μου με οσους περισσοτερους τροπους μπορουσα.Εχωσα το προσωπο μου στην καμπυλη του λαιμου της και αφησα ενα υγρο φιλι και την ενιωσα να τσιτωνεται ενω ενας μικρος αναστεναγμος της ξεφυγε και με εκανε να χαμογελασω θριαμβευτικα.Μεχρι που το δυνατο της χαστουκι εκανε το χαμογελο μου να παγωσει.