*Raphael's Point of View*
'Sterre, alsjeblieft, wordt wakker. Je bent sterk, ik geloof in je.' Raphael's gezicht staat verdrietig als hij Sterre's wang streelt. Tijdens de inlijving was ze opeens gevallen. Ik heb me van de druïden los gemaakt en ben met Sterre uit het Portaal gevlucht. Ik heb gelijk een ambulance gebelt, Sterre ligt in coma. Geen enkele dokter heeft een idee wat er aan de hand is. En ik kan niks zeggen, ik zou alles willen zeggen, maar dat zouden ze toch niet geloven. Anna, Thomas en Marcel zijn gelijk naar Sterre gekomen, maar na een paar uur werden ze weg gestuurd. Ik in tegendeel, mocht blijven. Ik slaap naast Sterre op een bank. Ik hou elk moment haar hand vast, ik weet niet hoelang ik de warmte in haar hand nog kan voelen. Maar ik weet zeker dat ik zonder Sterre niet kan leven. Alleen haar lach maakt me al blij. Ze heeft de mooiste ogen ooit. 'En,' ik schrik op van Anna's stem. 'Gaat het al beter, heb je iets gemerkt?' Ze legt haar hand op mijn schouder, ik geef haar een knuffel en zeg met tranen in mijn ogen, 'nee.' Anna laat me los en kijkt me aan, 'Raphael, Sterre is de sterkste persoon die ik ken. Ze komt hier hoe dan ook doorheen. Ze is geen opgever.' Anna's woorden geven me hoop en ik knik. Ze loopt de kamer uit, en zegt, 'Raphael, wat er ook gebeurt, ik ben er voor je.' Ik kijk haar met een zwakke glimlach na.
JE LEEST
Verloren Liefde| Het Huis Anubis| De Vijf|
FanfictionDit is mijn eerste verhaal dus verwacht er niet teveel van! Het verhaal gaat over de Vijf, het is een lange tijd geleden nadat ze allemaal voor het laatst het huis hebben verlaten, het contact was eigenlijk weer verloren, tot er iets gebeurt met Ste...
