Verloren Liefde| Het Huis Anubis| De Vijf|

Pim's Liefde

*Pim's Point of View*

Ik ben op weg naar het ziekenhuis. Sterre ligt in coma, en het is mijn schuld. Ik kan niet beschrijven hoe verschrikkelijk ik me voel. Ik heb mijn beste vrienden verraden. Ik ben verliefd op Sterre, en ik dacht dat ik op deze manier over mijn gevoelens heen zou kunnen komen. Maar het is alleen maar erger. Ik weet dat ze van Raphael houd, ik maak geen schijn van kans tegen over "de levensredder". Als ze überhaupt nog wakker wordt. 'Ik ben op zoek naar de kamer van Sterre de Wit.' Zeg ik tegen de receptioniste. 'Mag ik vragen wat uw relatie met haar is?' 'Ik ben haar aller beste vriend.' Ik lieg, want ze haat me. Maar ik moet haar zien. 'Kamer 89, maar houd het kort. Ze is stabiel maar we hebben geen idee hoe snel haar situatie kan veranderen.' Ik knik en loop naar de lift.
Eenmaal bij Sterre's kamer aangekomen zie ik Raphael bij Sterre zitten. Ik loop naar binnen en dan heeft Raphael me door. 'PIM?! Wat doe jij hier? Jij hoort hier niet te zijn!' Ik kijk hem aan en weet dat hij gelijk heeft. 'Luister, Raphael, ik weet dat ik stom ben geweest. En ik voel me vreselijk. Jullie zijn mijn beste en enige vrienden, Cato heeft me erin geluist. Net als dat Jamie dat bij Sterre heeft gedaan.' Raphael kijkt me aan, 'je wilde dit niet hè? Je geeft echt om haar.' Ik knik verlegen. 'Ik kan me geen leven zonder haar voorstellen.' Raphael kijkt op, 'ik laat jullie wel even alleen.' Ik kijk hem dankbaar aan en loop naar Sterre. 'Sterre, ik heb geen idee of je me hoort. Maar het spijt me zo, ik weet dat ik fout ben geweest.' De tranen stromen over mijn wangen, 'maar ik hou van je Sterre, jij bent de reden dat ik hier ben. Alsjeblieft. Wordt wakker. Als je het niet voor mij wilt doen, doe het dan voor de Vijf.' Ik geef Sterre een kus op haar voorhoofd en loop verdrietig de kamer uit. 'Raphael, ik ga weer. Ik hou het hier niet uit.' Ik wacht niet op een reactie en ren de trap af en zo snel het ziekenhuis uit.