Saxophone ♬ Vkook ♬

✴ 9. BÖLÜM ✴

Herşey hazırdı ve şimdide cenazeyi yapıyorduk. Hepsi ağlamıştı. Suga hyung bile. Namjoon hyunga bişey söylemek için kafamı çevirdim.

Uzaktan turuncu bişey dikkatimi çekti. Taehyung. Oraya doğru giderken namjoon hyung kolumdan tuttu. "Nereye gidiyorsun" "Hyung Taehyung orda bırak lütfen" kolumu bırkmadı.

Aksine daha fazla sıkmıştı. Taehyung da gitmişti. "Saçmalama Jungkook öldü o kabullenmelisin" "Hayır Hyung ordaydı bırak" kolumu bırakmadı emindim o burdaydı o ölmedi beni görmek için geldi ölmedi o ölmedi.

Cenazeden sonra hepimiz yurda döndük. Yolda kaçmayı Taehyung'u sevgilimi bulmaya kalkmıştım ama Namjoon hyung kolumu sıkıca tutup bırakmamıştı.

Yurda geldiğimizde kimsede ses seda çıkmıyordu. Odama girip üzerimi değiştirdim.

Taehyung'un dolabından bir elbise aldım kokusunu içime çektim. Elbisesi ile uyuyacaktım....

Taehyung'un Ağzından

Gözümü açtığımda bir hastanede yatıyordum. Yanımda bir doktor vardı. Yavaşça ve sesizce oturur pozisyona geldim.

"Doktor bana su verebilir misin?" arkasına döndüğü zaman bana bağlı olan serumu çıkartıp adama sapladım.

Adam yere düşerken bende dikişlerime dikkat edip ayağa kalktım. Doktorun önlüğünü çıkartıp kendim giydim.

Kapıyı açıp etrafı kontrol ettim. Görünürde kimse yoktu. Odadan çıkıp kıza haber verdim.

"O ölüyo doktor çağır" salakça bişey söyledim Jungkook koşuyordu ona görünmeden uzaklaştım. Yürüyerek bir kuaföre gittim......

✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴

Herkes benim öldüğümü biliyordu(siz okurlar bile). Bugünde benim olduğumu zannettikleri cenaze vardı.

Herkes orda olucaktı. Onları üzmek istemezdim. Ama... Neyse. Bir kenarda durup onları izledim.

Jungkook'um sevgilim ne kadar özlemişim seni. Gözleri mosmor olmuştu ağlamaktan.

Birden bana doğru döndü ve beni gördü hay aksi hemen ordan koşarak uzaklaştım şimdi değil sevgilim şimdi değil.

Peşimden gelmemişti. Buda benim yararımaydı zaten. İntikamımı aldığım zaman yine birlikte olucaz Jungkook bekle beni sevgilim..

3 Gün Sonra
Jungkook'un Ağzından

"Çıkarın beni burdan ben deli değilim Taehyung yaşıyor" kapıyı kapatmışlardı.

"Bakın ben deli değilim o ölmedi tamam mı o yaşıyor beni anlamıyorsunuz" beni o aptal deli gömleği giydirmişlerdi.

Beni o deliğe sokamazlardı zaten. "Bırakın beni" bağırsam bişey fayda etmiyordu.

Deli olan insanların yanından geçiyordum. Top olmadan topla oynayan, bebek olmadan onu seven, kız veya erkek olmadan öpen...

Birsürü çeşit daha ben deli değildim zaten daha Taehyung'u bulucam ben onu 3 gün içinde 2 kez görmüştüm yaşadığına emindim.

Beni bir odaya sokup kapıyı kilitlediler. "Ben deli değilim lanetler Taehyung'u istiyorumm" yere oturdum.

Yerde duran taşa saatlerce baktım. Şekli çok farklıydı. Elime alıp taşa baktım.

Üstünde 'Jungkook ve Taehyung' yazdım. Taşı cebime attım.

Beni burdan elinde sonunda çıkartıcaklardı. Ellerimi kafamın önünde birleştirip ayaklarımı uzattım uykum geliyordu.

Gözümü kapattım sen yaşıyorsun Taehyung seni bulucam buna yemin ediyorum...

Öhöm öhöm. Bölüm sonu arkideşler. İnşallah beğenmişsinizdir. Vote ve yorumlarınızı bekliyorum. Okuyan herkesi öpüyom ve galbcik koyuyom ♥♥♥♥ kiss