Sabaha karşı saat 5 civarı annemin "hadi tatlım uyan artık phonex'tryiz demesiyle uyandım. Hemen cebmdeki naneli şekerken iki tanesini ağzıma atıp anneme gülümsedim. Biraz etrafa bakındım. Ve arka sıralara. Herkes inmişti. Ve uçakta toplasan 3 kişi anca kalmıştık. Derin bir nefes verdim.Sırt çantamı ve montumu elime alarak uçaktan coolca indim. Hava serindi. Annem o sırada valizleri almıştı bana doğru yürüyordu. Onu beklerken bian biraz üşüdüğümü farkettim. Aslında üşümek değil de biraz inceden esintiyi hissetmek gibi. Yavaşca montumu giyip saçlarımı omuzlarıma attım. İyi bir şehire benziyordu. Burayı seveceğimden emin değil gibiydim. Ben bu hayallere telefonuma aniden gelen bir mesaj ile son verdim. Black Blood adlı grubumuzdan mesaj gelmişti. Mesajı yazan andre'ydi Mesajda aynen şu yazıyordu.
"Selam Lidyan. Sen gideli 1 gün olmasına rağmen yokluğun hemen kendini belli ediyor. Şuan biyoloji dersindeyiz.dizzy'nin yanı boş kaldı. Sınıfa giren tüm hocalar seni soruyor. Bizde büzük dudaklarla hocaya bakıyoruz. Seni cidden özleyeceğiz ve sakın bizden kurtulduğunu sanma. 2 hafta sonra seni hafta sonu ziyaretine geleceğiz seni seviyoruz sevgiler -black blood ".
Birden içimde kötü bi burkulma yaşadım. Onları özleyecektim. Bu sırada annemin montunu giydiğini farkettim ve elindeki siyah kurukafa ve x işaretleriyle kaplı olan valizi alıp ağır ağır yürümeye başladım. İçeriye girdiğimde ise annemle sonunda bir diyalog içerisine girmiştik.
"Heyecanlı mısın? "
"Ne için?"
"Yeni hayat için?"
"Farkındaysan hala vampirim anne?"
"Zaten aksini iddia eden olmadı. Sadece bütün düzenini geride bırakıp buraya gelmen çok cesurcaydı."
"Biliyorum anne. Sadece hala vampirken başka bi şehire taşınmak yeni hayat sayılmıyor benim için."
"Ah tatlım biliyorum. Ama sadece bu senin için zor olmalı. Biliyorsun. Arkada bıraktığın bir BlackBlood grubun var ve sen gittiğin için yerine başkalarını alabilirler."
Umarım saçmaladığının farkındadır diye düşünerek
"Anne güldürme beni. Bizim bütün grubumuz vampirlerden oluşuyor. Area zaten okulda avlanmamak için zor tutuyor kendini. Birde gruplarına bir insan alırlarsa ne olacağını tahmin edebiliyor musun? Deşifre olurlar."
Annem doğru söylediğimi kabullenircesine bana baktı. Eve gidesiye kadar tek kelime etmedik. Eve geldiğimizde ise annem bana bakarak
"Bebeğim özür dilerim ben sadece..."
Lafını bitirmesine izin vermeden direk gözünün içine baktım ve
"Tamam anne sorun değil sadece odamın yerini söyler misin?
Diye sitem ettim. Onu kırmaktan nefret ediyordum ama bana havaalınanda söyledikleri canımı acıtmıştı. Bende ona böyle bir şekilde karşılık vermiştim. İğrenç duygularla hala annemin cevap vermesini bekliyordum.
"Üst katta koridorun sonundaki oda."
Teşekkür bile etmeden valizimi elime alıp yukarı çıktım. Odamın kırmızı ve siyah yoğunluğu olduğunu farkettim. Duvarda boy boy rock posterleri ölmüş rockerlar. Metal zımbalı tasmalar ve çeşit çeşit kan içeren posterler. Duvardaki kurukafa işaretleri ve şeytanı simgeler. Bunlar tam benim tarzımdı. Heavy metal. Babam annemi hala sevdiği için burda ki yaşamının rahat geçmesi için elinden geleni yapacağına söz vermişti. Acayip yorgun hissediyordum. Hemen sıcacık yatağıma yatıp kendimi uykunun kollarına bıraktım.
