Kapı zili hala çalıyordu. 3. Kez çaldıktan sonra kapıya bu sefer eliyle vurmaya başladı. Adamın çok yorulduğu belliydi. Cameron bana bakıyordu.
"Açın artık şu kapıyı içerdesiniz biliyorum!"
"Güvende olduğumuzu nerden bileceğiz?"
"Lid ben babanım tabiki güvendesin."
"Ah baba özür dilerim hemen açıyorum."
Diyip camerona göz attım. Koşturarak kapıyı açtı. Babam Tanrı'ya şükür diyip içeri girdi. Camerona baştan aşağıya süzen gözlerle baktı.
"Seni tanıyor muyum?"
"Hayır."
"Beni tanıyor musun?"
"Hayır."
"Peki burda ne işin var?"
"Çünkü Lidyan'ı tanıyorum."
"Aman ne iyi bir sebep."
Aralarındaki gerilimi artırmak istemediğim için araya girme kararı aldım.
"Baba cameron benim sınıftan arkadaşım. Ve benim de hayatta olmamı sağlayan kişi. Git dememe rağmen gitmedi. 2 saat boyunca burda bekledi. Olayları görünce polisleri o çağırdı. Şimdi sana gelelim. Bütün bu olaylar bitince gelen sen, senin burda ne işin var?"
