Who I am

5 - Victoria

Na de hele middag op de kermis geweest te zijn lopen Brandon en ik naar de bushalte. Brandon draagt de grote beer aangezien hij dacht dat hij te zwaar was voor me. Het is echt super lief van hem dat hij dit allemaal voor me doet. Nog nooit heeft iemand zoiets voor me gedaan. Maar dat is natuurlijk ook logisch aangezien ik nog nooit een relatie of iets in die richting heb gehad. Eenmaal bij de bushalte aangekomen neemt Brandon plaats op het bankje en zet hij de beer naast zich. Ik kijk op het bord hoe laat de bus komt.

'Nog een kwartier' zucht ik.

'Kom.' Brandon klopt op zijn schoot. Moet ik dat wel doen? We kennen elkaar nog maar net en ik wil niet te snel gaan. Na een aantal seconden pakt Brandon mijn hand en trekt me op zijn schoot.

'Je hoeft geen kwartier te blijven staan.' Ik glimlach kort en pak mijn mobiel.

'Ik moet even tegen Jenna zeggen dat ik bij jou eet' zeg ik.

'Wie is Jenna?' vraagt Brandon nieuwsgierig.

'Mijn tante' antwoord ik.

'Woon je bij je tante?' Ik knik.

'Maar ik heb geen zin om er uitgebreid over te praten.' Ik stuur een berichtje naar Jenna en kijk dan Brandon weer aan.

'Hoeft niet. Ik snap het.' Hij glimlacht geruststellend naar me en geeft een kort kneepje in mijn hand. Een warm gevoel stroomt door mijn lichaam. Even twijfel ik of ik mijn hoofd op zijn schouder zal leggen en uiteindelijk besluit ik het toch te doen. Hopelijk heeft hij er geen problemen mee. Brandon zegt niks. In plaats daarvan legt hij zijn arm losjes rond mijn middel. Het is raar om je veilig te voelen bij iemand die pas een dag kent. Ik weet helemaal niet zo veel van Brandon, en hij ook niet van mij. Maar op de een of andere manier voelt het vertrouwd, alsof ik hem al langer ken.

'Brandon' begin ik. 'Beloof me dat je geen loverboy of zo bent.'

'Wat?' Hij lacht. 'Hoe kom je daar ineens bij?'

'Gewoon' mompel ik. 'Het voelt vertrouwd om bij je te zijn en ik wil dat niet kwijt.' Brandon pakt mijn hand vast.

'Kijk me eens aan.' Ik doe wat hij zegt en til mijn hoofd op. Zijn ogen vinden de mijne. 'Ik ben geen loverboy ofzo. Ik ben gewoon een jongen die je beter wilt leren kennen.'

'Dank je' fluister ik. Brandon veegt een pluk haar uit mijn gezicht en brengt zijn gezicht dichterbij de mijne. Ik buig een stukje voorover. Zijn adem strijkt over mijn lippen.

'De bus is er' zegt Brandon.

'Oh.' Ik sta op van zijn schoot. Brandon pakt de beer en we lopen de bus in. We checken in en zoeken een plekje. We zitten helemaal achterin de bus zodat de beer ook kan zitten. Ik staar uit het raam. We hebben bijna gezoend. Zal Brandon me leuk vinden of bedoelde hij het niet zo?

'Is er iets?' vraagt Brandon. Ik draai mijn hoofd zodat ik hem kan aankijken.

'Nee, er is niets.' Ik forceer een glimlach.

'Als er wel iets is kan je dat gewoon zeggen, hè. Je kan me vertrouwen.'

'Weet ik.' Brandon slaat zijn arm om me heen dus leg ik mijn hoofd op zijn schouder. Dit moet een goed teken zijn, toch? Ik sluit even mijn ogen. Ik moet niet zo piekeren over alles en gewoon genieten van het moment. De rest van de rit is het stil. Brandon heeft zijn hoofd tegen de mijne gelegd en strijkt met zijn vingers over mijn arm.

'We moeten eruit' zegt Brandon terwijl hij rechtop gaat zitten. Een vlaag van teleurstelling schiet door mijn lichaam. Het was net zo fijn met hem. Brandon pakt de beer en staat op. Ik volg zijn voorbeeld en loop achter hem aan. De bus mindert vaart en Brandon gaat tegen een paal aanstaan. Ik daarentegen blijf gewoon staan. Wanneer de bus op de rem gaat vlieg ik naar voren en bots ik tegen Brandon aan die me met zijn vrije arm vasthoudt.

'Gaat het?' vraagt hij.

'Ja, dank je.' Ik sla mijn ogen neer. Hij laat me weer los en stapt de bus uit. Ik doe hetzelfde en kijk op. We staan voor een redelijk groot hotel.

'Kom je?' vraagt Brandon. Ik knik en loop achter hem aan door de draaideuren naar binnen. Mijn mond valt open als ik de lobby zie. Alles ziet er heel duur uit. Kan hij dit betalen?

'Ik weet wat je denkt' zegt Brandon. 'Maar mijn ouders hebben wat meer geld dus ik kan dit betalen.' Terwijl we richting de lift lopen kijk ik verwonderd om me heen. Het is hier echt heel mooi. Hoe zou zijn kamer eruit zien?

'Het ziet er schattig uit hoe je alles bekijkt' zegt Brandon als we in de lift staan. Snel wend ik mijn blik van al het mooie meubilair af en kijk Brandon aan.

'Ik... uh' stamel ik.

'Het is echt niet erg' verzekert hij me terwijl hij op het knopje van de goede verdieping drukt. De deuren sluiten en de lift komt in beweging.

'Zullen we roomservice bestellen?' stelt Brandon voor.

'Is goed.' De deuren openen weer en we lopen de lift uit. Brandon loopt voor me uit naar de goede kamer. Hij opent de deur met zijn pasje en laat me binnen. En opnieuw valt mijn mond open. Er staat een super groot bed en de decoratie is echt prachtig.

'En dan heb je de badkamer nog niet eens gezien' lacht Brandon die inmiddels de beer op de grond heeft gezet. 'Ik laat hem je wel zien.' Hij loopt door de kamer heen en opent een deur. Ik loop achter hem aan.

'Wow' stamel ik. Er staat een grote jacuzzi in en een douche. Op de wastafel staan wat spullen van Brandon.

'Ik ga wat te eten bestellen' zegt Brandon en hij loopt de badkamer weer uit. Na nog een laatste blik op de badkamer loop ik de slaapkamer weer in en neem ik plaats op bed. Het bed is lekker zacht en veert licht zodra je erop gaat zitten.

'Wat heb je besteld?' vraag ik als Brandon de telefoon weglegt.

'Pizza.'

'Lekker.'