Who I am

19 - Victoria

Hij is nu al twee dagen weg. In deze twee dagen heb ik hem meer gemist dan ik ooit heb gedaan. Het is nog niet goed tussen ons maar ik mis hem toch. De laatste twee weken heb ik hem bijna elke dag gezien en nu is hij opeens weg. Hij is nog langsgekomen om afscheid te nemen maar ik heb hem weggestuurd. De laatste dagen dat hij nog in Amsterdam was heb ik hem genegeerd. Ik heb tijd nodig om na te denken, alles op een rijtje te zetten. Brandon is Cameron, een beroemdheid. Of Cameron is Brandon. Ik weet het niet. Voor mij zal hij altijd Brandon blijven. Ik wil hem niet opeens Cameron noemen. Brandon is degene die ik heb ontmoet in het café, Brandon is degene op wie ik verliefd ben en Brandon is degene die ik mis. Iemand missen is pijnlijk, vooral als je geen afscheid hebt genomen. Dat is mijn schuld maar ik kon hem gewoon niet zien. Ik wilde niet bezwijken en opnieuw in zijn armen uithuilen. Dat is nu te vaak gebeurd. De pijn die ik op dit moment voel is bijna ondragelijk. Vooral omdat het mijn eigen schuld is. Mijn handen grijpen naar mijn mobiel als het lampje knippert. Mijn hart bonkt in mijn keel. Een teleurstellend gevoel overlaad me als ik zie dat het mijn beste vriendin is. Ik open het berichtje en laat mijn blik over het scherm glijden.

*Heey, zullen we vandaag afspreken? We hebben elkaar al lang niet meer gezien.*

*Ja, is goed. Waar en hoe laat?* stuur ik terug.

*Het winkelcentrum om 13.00?*

*Is goed. Tot zo x*

*Tot zo x* Ik leg mijn mobiel weer weg en kijk hoe laat het is. Bijna kwart voor één. Tijd om te gaan dus. Misschien doet het me wel goed om even met mijn beste vriendin om te gaan. Er is zoveel gebeurd wat zij nog niet weet. Ik pak mijn tas en loop dan de trap af.

'Heey' groet ik haar als ze aan komt lopen.

'Heey.' Ze geeft me een knuffel. 'Hoe gaat het met je?'

'Goed' lieg ik. 'Met jou?'

'Ook.' Ze glimlacht. 'Het gaat heel goed tussen Daniël en mij.'

'Fijn' zeg ik gemeend. Ik ben oprecht heel blij voor haar. Het ging een lange tijd niet goed tussen hen.

'En hoe zit het met jou en de liefde?' vraagt Amber als we door het winkelcentrum lopen.

'Ik had een relatie' mompel ik. Ambers mond valt open.

'Wat? Met wie? Ken ik hem?'

'Brandon, maar je kent hem niet.'

'Waarom is het uit dan?'

'Ik weet eerlijk gezegd niet hoe het tussen ons zit' zucht ik. 'Niemand heeft het ooit uitgemaakt maar zo voelt het wel. Hij loog tegen me.'

'Is hij vreemdgegaan?' Ik schud mijn hoofd. 'Wat dan?' Ik bijt op mijn lip. Kan ik dit wel zeggen?

'Dat kan ik niet zeggen' antwoord ik uiteindelijk.

'Oh.' Ze trekt me mee een winkel in. 'Maar vertel, hoe hebben jullie elkaar ontmoet?'

'Hij gooide zijn koffie over me heen en toen zijn we aan de praat geraakt' vertel ik.

'Dat is zó lief!' zegt Amber enthousiast. 'Is hij een beetje romantisch?' Ik knik.

'We zijn naar de kermis gegaan en toen heeft hij een hele grote beer voor me gewonnen.' Over hem praten is opluchtend en pijnlijk tegelijk.

'Ik snap echt niet waarom jullie uit elkaar zijn. Je lijkt zo gelukkig te zijn als je over hem praat.' Ik haal mijn schouders op.

'Kom.' Ik trek haar mee een winkel in.

'Zullen we vanavond uitgaan?' stelt Amber voor. 'Dan kan je Brandon even uit je hoofd zetten.' Ik knik.

'Maar dan moet ik wel even een nieuwe jurk hebben.'

'Ik ook.' We lopen richting het rek met jurken en kiezen er allebei drie uit. Vervolgens lopen we naar de pashokjes. Ik trek de eerste jurk aan. Hij is zwart met een rok die iets wijder is aan de onderkant.

'Heb jij hem al aan?' vraag ik aan Amber.

'Ja' antwoordt ze. We lopen allebei het hokje uit. 'Die jurk staat je echt mooi.' Ik glimlach naar haar.

'Jij ziet er anders ook niet verkeerd uit.'

Nadat we ook de andere jurken hebben gepast besluit ik er twee te nemen. We rekenen af en lopen dan de winkel uit.

'Ik wil echt de hoofden van de anderen zien als ze horen dat je een relatie hebt gehad' zegt Amber.

'Ik ga het niet vertellen' zeg ik.

'Waarom niet?'

'Brandon en ik zijn zo'n beetje uit elkaar. Er valt niet echt veel meer te vertellen over ons.' Amber knikt.

'Ik begrijp het.' Ze trekt me mee een andere winkel in. 'Vanavond gaan we gewoon veel drinken, en jij ook deze keer. Nu speelt iemand anders maar de bob.'

'Oke.' Ik bekijk de parfums. Een jongen met aftershave loopt voorbij. Het luchtje doet me denken aan Brandon. Bij elk ding dat me aan hem herinnert mis ik hem meer. Ik weet niet eens wanneer hij terug komt. Misschien duurt het wel maanden voor ik hem weer kan zien.