Who I am

13 - Victoria

Vandaag gaan Brandon en ik bowlen. Het is voor het eerst dat Brandon me komt ophalen, aangezien hij nu weet waar ik woon. Ik hoop dat hij het heeft onthouden. Over een half uur is hij hier. Ik ga voor mijn spiegel staan en doe mijn make up. Eerlijk gezegd draag ik niet zoveel, het is niet dat ik erbij loop als een barbie. Na nog een laatste laagje mascara trek ik mijn schoenen aan en gris ik mijn tas van bed om vervolgens naar beneden te lopen. In de keuken ga ik aan de bar zitten. Jenna is eten voor haarzelf aan het maken.

'Ben je er klaar voor?' vraagt ze.

'Ja.' Ze schenkt wat te drinken voor me in en zet het glas voor me neer.

'Je ziet er mooi uit' complimenteert ze me.

'Dank je' glimlach ik.

'Vertrouw je Brandon?'

'Ja, hij is niet zoals Ruben.'

'Heb je het hem al verteld?'

'Ja, het moest er toch een keer van komen.' Ik neem een slok van mijn drinken.

'Ik ben blij dat je iemand hebt gevonden die je goed behandelt.' Ik glimlach naar haar en hoor de bel gaan.

'Ik ga wel' zegt Jenna en meteen loopt ze weg. Ze wilt Brandon gewoon zien, dat weet ik zeker. Ik drink mijn drinken op. Even later komt Jenna met Brandon de keuken in.

'Heey.' Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel.

'Hey.' Hij laat me weer los. 'Zullen we gaan?' Ik knik en sta op.

'Ik laat je wel weten hoe laat ik thuis ben' zeg ik tegen Jenna.

'Als je überhaupt wel thuis komt.' Ze wiebelt met haar wenkbrauwen.

'Oh my god!' Ik begin te lachen. 'Veel plezier met je fantasie maar wij gaan.' Ik zwaai naar haar en loop dan met Brandon naar buiten.

'Ik heb je gemist gisteren' zegt hij terwijl hij zijn arm om me heen slaat.

'Ik jou ook.' Bij de bushalte wachten we op de bus.

'Brandon' begin ik.

'Ja?'

'Ik wil je iets laten zien.'

'Oke.' Net als ik mijn mobiel wil pakken komt de bus aanrijden. Ik trek Brandon mee de bus in en we checken in. Vervolgens laat ik mezelf op een stoel vallen. Brandon neemt naast me plaats en kijkt me vragend aan.

'Laat zien dan.' Ik pak mijn mobiel en laat het berichtje lezen die ik eerder had gekregen.

'Ik ken helemaal geen Cameron' zeg ik.

'Misschien is het een verkeerd nummer' zegt Brandon. 'Maak je er niet al te druk om.' Ik knik en leg mijn hoofd tegen zijn schouder. 'Het komt wel goed.'

Na zo'n kwartier lopen we de bus uit. Brandon pakt mijn hand vast en trekt me mee naar binnen. Terwijl Brandon met de man achter de balie praat kijk ik rond. Het is druk hier. Hopelijk zet ik mezelf niet voor schut. 

'Kom.' Brandon legt zijn hand op mijn onderrug en begeleidt me naar de schoenen. 'Welke maat heb je?'

'Achtendertig' antwoord ik terwijl ik op de kruk ga zitten. Brandon geeft me een paar schoenen aan. Ik verwissel mijn schoenen en wacht tot Brandon klaar is. Wanneer hij opstaat pakt hij mijn schoenen aan.

'Ik wil ze ook wel zelf dragen' zeg ik.

'Jammer dan.' Brandon glimlacht en loopt voor me uit naar de goede baan. Hij zet onze schoenen neer en voert onze namen in.

'Ga jij eerst?' vraagt hij.

'Nee, ga jij maar. Dan kan ik even kijken.' 

'Oke.' Hij pakt een bal en gooit hem in een soepele beweging op de baan. Meteen gaan alle kegels om. Mijn mond valt open.

'Waar heb je dat geleerd?' vraag ik als hij zich omdraait.

'Ik heb vroeger veel gebowld. Nu ben jij.' Ik sta op en pak een bal. Vervolgens gooi ik hem op de baan. Meteen belandt die in de goot. 

'Ik help je wel' zegt Brandon terwijl hij me nog een bal aangeeft. Hij komt achter me staan en slaat zijn armen om me heen. 'Je moet gewoon kijken naar de pijltjes.' Samen gooien we de bal en er vallen zeven kegels om.

'Niet slecht.' Brandon drukt een kus op mijn wang. 

Na een paar beurten heb ik twee spares  gegooid.

'Oke, de laatste worp' zegt Brandon terwijl hij een bal pakt. Hij gooit uiteindelijk een spare.

'Nu jij' zegt hij terwijl hij gaat zitten. Ik sta op en pak een bal die ik vervolgens over de baan rol. Alle kegels vallen om. Mijn mond valt open en ik draai me om om vervolgens naar Brandon te lopen. Hij sluit me in zijn armen.

'Ik ben trots op je' zegt hij. We trekken onze normale schoenen weer aan en lopen naar buiten.

'Hoe laat is het?' vraag ik. 

'Drie uur' antwoordt Brandon. Hij slaat zijn arm om me heen en trekt me tegen zich aan. 'Ik vond het leuk met je.'

'Ik vond het ook leuk met jou.' 

(Sorry dat het altijd zo lang duurt voordat er een nieuw hoofdstuk opstaat maar ik schrijf hier niet vooruit en ik heb de laatste dagen alleen maar foto's voor covers gezocht waardoor ik er geen tijd voor had. Ik hoop dat ik snel nog een hoofdstuk kan publiceren x)