het horror huis

7.

Geen onsnapings plan mogelijk...niet dat die toch ging werken want mijn benen zijn verlamt van angst. De jongen staat recht voor me en neemt me beet aan mijn schouders en ik bevries helemaal vanbinnen. Alles wordt zwart, het is zwart en koud en het stinkt ook wel. Dan ineens sta ik naast een lief, klein meisje dat tv aan het kijken is. Het is een hele oude zwart-wit serie, haar outfit is ook ouderweds..volgens mij ben ik in de jaren 60 ofzo. Het meisje kijkt vol intresse naar de serie en merkt niet eens op dat ik naast haar zit. "Wil je komen spelen?", hoor ik een akelige stem die me kippenvel geeft op mijn armen. Het meisje haar blije gezicht staat ineens doodsbang:"ja ik kom" zegt ze met een kleine piepstem en gaat traag rechtstaan. Ik ga ook rechtstaan want ik ben wel nieuwsgierig van wie die stem is, terwijl ze naar boven loopt met mij kijk ik het huis verwondert rond. Het is hier prachtig! Het lijkt wel op mijn huis...en toen viel mijn kwartje. Dit alles speelt zich af in mijn huis!! Het meisje stapt mijn kamer binnen en kijkt voor zich, ze kijkt naar een grootte zwarte plek op de muur. Het lijkt wel een grootte rottende plek en ik zou het ook bijna gelooft hebben als ik er niet twee armen zag uitsteken. "Kom wat dichter...ik wil je wat laten zien", zegt de akelige stem die me echt bang maakt en me toch zo bekend komt...maar van waar? "euh...ik wil niet meer...met...jou spelen", zegt het meisje met een lijkbleek gezicht en bibberend van angst. "Wat?! Wat zei je daar!?!", zegt de akelige stem zo luid en kil en even leek het dat het huis aan het beven was. Het meisje was ineens inorm hard aan het bibberen en is zo wit als wit, witer dan wit... Ik wil mijn hand op haar schouder leggen maar zweef erdoor, mijn hand steekt dwars door haar buik heen en ik geef een gil. WTF!!! Omg, ben ik dood, ben ik een geest!! Maar toen ik beter naar het meisje keek valt mijn mond open, dat is het meisje dat me heeft vastgepakt, dat mijn kamer sneeky was ingeslopen. "I-i-i-kk wi-l nie-tt meer me-t j-j-e s-pe-len", zegt ze haperend. Een afschuwelijke gil vult het huis en het meisje zakt door haar knieën. Wat te wat!!! Hoe kan dat nou...als het meisje languit op de vloer ligt zie ik een vrouw recht voor mijn neus staan. Haar lange zwarte haren bedekken de helft van haar gezicht behalve haar pik zwarte ogen, haar mond die eng omhoog krult en de naaidraaden boven haar ogen...alsof haar ogen waren dich genaait en zij ze terug heeft open geknipt. Haar lang witte jurk met allemaal bloed plekken, ze draagt geen schoenen dus zie je haar blootte vieten die zwart zijn van het vuil net als haar handen waar ze een hart momenteel vast heeft en... ze heeft en hart vast! Mijn blik schiet naar het meisje die daar levenloos op de grond licht, de vrouw bukt zich en buigt over het meisje heen en begint aan haar gezicht te komen. Wanneer ze terug gaat rechstaan zie ik dat ze haar mond heeft dicht genaaid en een gevoel van misselijk gaat door me heen. De vrouw kijkt recht in mijn ogen en een valse glimlach komt op haar gezicht:"jij bent de volgende..." en dan word alles ineens terug zwart en koud en ik ben bang. Ik sta voor een jongen, die jongen die in mijn huis rond spookt, die jongen die mijn gsm terug heeft gegeven. Hij is aan het...het staren naar mij? Ik zaai eens voor zijn ogen en hij blijft naar me staren:"hallo?" En hij andwoord niet terug, ik draai me om en zie naar wat de jongen aan het staren is. Het is terug die verotte zwarte plek maar nu kruipt er een meisj uit, het meisje van ernet...haar mond is dicht genaait en ze grijnst eng naar de jongen. Even later kruipt de vrouw uit het verotte gat, ze ziet er weer zo eng uit:"wil je met ons komen soeken, grootte jonge" vraagt de enge vrouw aan de jongen met haar zo akelige stem. "Nee bitch, dacht het even niet", zegt de jongen brutaal tegen de vrouw en het meisje. Alles gebeurde te snel, de jongen gaf een oirverdovende schreeuw en zakt door zijn knieën. Het kleine meisje was op hem afgeprongen en heeft zijn hoofd helemaal gedraaid, rond zijn as. De vrouw naait de jongen zijn mond dicht en lacht zonder gevoel, de vrouw kijkt naar mij: "nu is het jouw beurt...Bella"