het horror huis

12.

De hele dag ben ik aan het voetballen met Max en zijn vrienden, tegen de avond belde mijn mama dat ik naar huis moet komen omdat ze iets te bespreken heeft met mij. 'Ga je nu al terug naar je bezeten huis?' vroeg Chad lachend wanneer hij een bal recht in het doel schopt. Ik lach nerveus, probeer het te verdringen van de nare gevoelens die me in me opkomen wanneer hij 'bezeten huis' grapte. Zou het bezeten kunnen zijn? Of heb ik te veel fantasie? Kijk ik te veel naar horrorfilms? Een huivering trekt door mijn lichaam als ik weer herinner wat er allemaal is gebeurt in de paar daagjes dat ik in dat huis leef. Ik word vast gegrepen bij mijn arm en ik schrik op en kijk naar de persoon die me vast heeft. Meteen verdwijnen de denk rimpels en maakt plaats voor een glimlach als ik zie dat het Max is 'kom ik breng je wel naar huis,' zegt hij met een glimlach en een knipoog.

Na een hele dag weg te zijn van huis krijg ik een misselijk gevoel wanneer ik voor mijn voordeur sta. Geen deel in mijn lichaam wil bewegen, enkel mijn ogen bewegen zich van de voordeur naar het lichtje dat er boven hangt. Ik hoor ze, ze willen me... Mijn handen voelen klammig aan en ik voel kleine angst zweet druppeltjes parelen op mijn voorhoofd. Ik probeer relaxed in en uit te ademen, maar het klinkt piepend en krakend. Ik kan gewoon de starende ogen voelen op mijn lichaam en in mijn rug. Wacht...mijn rug? Ik draai me langzaam om en zie Max vrolijk naar me lachen, een flauwe glimlach siert mijn lippen en hij loopt weg. 'nee, nee, nee, blij hier!! Please, ik heb je nodig!!' roept een stemmetje angstig in mijn hoofd en ik kijk met mijn smekende ogen naar zijn rug die steeds verder en verder weg gaat. Een piepend geluid komt afkomstig van de deur en bliksemsnel kijk ik ernaar. De deur is op een spleetje nu en ik zie al voor me als ik het open dat er iemand me zal opstaan wachten. Het kleine meisje? De ouwe vrouw? De dame? Een rilling gaat over mijn hele lichaam wanner ik de deur meer open duw. Mijn ogen worden groot en een echte glimlach komt op mijn gezicht als ik mijn pap zie "oh god ik hou zoveel van je" Hij bekijkt me fronsend maar ik kan enkel als een idioot lachen. Hij knikt langzaam en gaat dan hoofd schuddend weg, ik kijk hem na hoe hij verdwijnt in de keuken. 'Wat dacht ik wel niet? Ik ben echt aan het door draaien! Te veel fantasie! Mijn mama heeft gelijk ik kijk gewoon veel te veel horror films.' ik blijf het herhalen in mijn hoofd hopend dat ik het zelf zou geloven maar ik weet wel beter. Waarom zou ik ooit op de wereld willen fantaseren over zo iets eng en creepy?! Okay, okay, misschien alleen op Halloween. Maar dat is nu nog niet.

"Bella" hoor ik een zacht gefluister in mijn rechter oor en meteen verstar ik als een standbeeld en staar naar de strap die vlak voor me is. Ik voel koude lucht tegen mijn hals dat mijn haartjes laan overeind komen, een zachte aanraking dat de plaats waar de aanraking plaats vind precies is bevroren en de walgelijke geur van de dood komt in mijn neusgaten. Ik moet weg, ik moet gaan lopen....naar een veilig ruimte. Maar waar is het veilig? Ik knipper paar keer en ineens sta ik in mijn kamer naast mijn bed. "Bella, laten we spelen" ik zie de muur bewegen. Net alsof er iemand aan de andere kant is en zijn handen er tegen duwt om erdoor te geraken. Dat is wat ik zie, handachtige dingen die uit de muur steken en naar me proberen grijpen. Ik schud mijn hoofd langzaam "nee" komt er fluisterend uit mijn mond. Mijn kamer stinkt met elke seconden harder naar de dood en rottend vlees en steeds koudere. Een kleine, koude hand pakt de mijne en als een reflex kijk ik naast me en zie het kleine meisje met haar dode ogen naar me staren. Ze trekt me zachtjes mee naar de muur en het maakt niet uit hoe hard ik tegen stribbel ze trekt me mee alsof ik maar een dom veertje ben. Ik probeer te gillen maar er komt geen geluid uit mijn keel. En dan was het gevoel er weer, het gevoel dat me laat stoppen met denken en al mijn gevoel van me afneemt. Alles voor mijn ogen worden zwart en het laatste dat ik me herinner waren gezichten, allemaal met dicht genaaide monden over me gebogen en eentje bracht een naald naar mijn mond. Is dit het? Was dit dan mijn einde?