O sıcak mevsimlerin yerini soğuk aldı şimdi,
Gecenin asaletini kaybetmiş asiliğinde karanlık mavisi,
Ve kara çalan gözlerinde,
Kar beyazın özlemi!
Öldü kuşlar,
Bütün anıları alıp arkalarına,
Gitti sokak köpekleri,
Kurtuluş gibi!
Ne dur diyen oldu,
Ne de duracak biri vardı.
Her şey bitti.
Ne anlatacak bir öyküsü kaldı o mevsimlerin,
Ne de yazılacak cümlesi.
Ve sen!
"Ellerin soğuk, gözlerin boğuk.
Kelimelerin tutuklu.
Üşüyorsun bir kaldırım köşesinde.
Üstünde boşa geçen zamanın yarı çıplaklığı,
Tir tir titriyor yalnızlığın.
Sarılmak istiyorsun lakin,
Tanıdığın yabancılar gibi,
Uzakta kolların."
YOU ARE READING
Alkolizma
PoetrySenden asla nefret etmedim. Çok kızdım, kırdım, kırıldım ama asla, sevmiyorum dediğinde bile nefret etmedim. Seni anlıyorum, en anlayışsız göründüğüm anda bile seni anlıyorum. Çünkü ne olursa olsun, saç telinden tırnağına kadar, bakışlarındaki anla...
