Ateş nereye düşse
adı yangın olur,
yan.
Ben yandım.
Değildim evinin içinde
ve farklı saatleri
umarsızca harcarken
üstelik
ayrı şehirlerde
geçersiz kıldık zamanı,
hatıralarında ben yokum,
anlamsız.
Küller mutsuzluk,
benim cesedimi bile yakacaklar
ve sigara biter gibi sen
aklını yitireceksin bilirim düşünürken,
karşındaki ben değilim.
Duman
ve başka bir silüet.
Bambaşka bir şey bu diyeceksin
şair olup,
kelimelerin biterken.
İç,
Yangına körükle gideceksin
Bir daha iç.
Zamanı hatırla,
Ayrı ve zor
ama gülerken sahteden,
Şimdi ağla diyeceksin kendine
Pişman,
pişmanım.
Ellerim yok benim,
Uzatsan tutabilecek kadar yakında
Ki bir çift göze bakmak
seni nasıl utandırır
Onu da bilirim.
Benimle ısınmadın,
Yangınımla
Yan.
Bağırıp çağırır gibi gök,
gürleyen.
Nefes alıp verir gibi esen,
rüzgar.
Hıçkırıp ağlar gibi yağan,
yağmur.
Göz açıp kapar gibi zaman,
geçer.
Düşün.
Hepsi bir bedende
Ben,
Benim gibi olacaksın,
Ben biterken.
YOU ARE READING
Alkolizma
PoetrySenden asla nefret etmedim. Çok kızdım, kırdım, kırıldım ama asla, sevmiyorum dediğinde bile nefret etmedim. Seni anlıyorum, en anlayışsız göründüğüm anda bile seni anlıyorum. Çünkü ne olursa olsun, saç telinden tırnağına kadar, bakışlarındaki anla...
